Yürüyorum. Tek yaptığım bu.Kafamda biriken bütün düşüncelerden kopmak istercesine gidiyorum.Rüzgar hafiften kulağıma sesleniyor:
- Gitme. Orası sana göre değil. Gitme.
Onu dinlememek için başımdaki şapkayı iyice örtüyorum. Saçlarımla uğraşmak istiyor bu kez.İzin vermiyorum. Devam ediyorum yürümeye. Ayaklarım beni nereye götürürse oraya gidiyorum. Hafiften yağmur başlıyor. Üşüyorum ama yine de durmuyorum.Denizin dalgalanan sesi yanında, ben kendimi bile duymuyorum.
Uzakta, işte orada. Gördüm onu.Ona doğru koşmak isteyen bacaklarımı hızlandırırken aniden beni sarıp sarmalayan koca bir karanlığa uyanıyorum...
