İki Hayat 6. Bölüm "Hayal mi gerçek mi?"

252 9 0
                                    

Canım sıkıldı ve bir ölüm daha paylaşayım dedim. Umarım beğenirsiniz.

Robert

Onu öpmek üzere miydim? Aman Tanrım iş buraya kadar nasıl gelmişti. Onun o açık renk, pürüssüz, kalbimin hızla atmasına sebep olan dudakları... 

Onu gördüğüm gün sanki bir yanımın ona ait olduğunu hissetmiştim. Onu kendime yakın hissetmiştim. Ve ondan uzak kalmak istemiştim. Ama neden beni bu kadar kendine çekmesine izin veriyordum? Çantamı alıp evden çıktım. Neredeyse sabah olmak üzereydi.

Büyük çınar ağacının altına oturdum. Bir süre başımı ağacın gövdesine yaslayıp gökyüzünü izledim. Heybetli görüntüsünün altında çok kırılgan, birçok şey yaşamış ve birçok insanın derdini dinlemiş bir ağaçtı. Sanki kadar çok insan derdini dinlemişti ki anlatılanlar artık ona ağır geliyordu.

Çantama uzanıp çantamdan resim defterimi çıkardım. Ve aklıma ilk geleni çizdim. Masum görüntüsüyle Isabell...

Benzemişti benzemesine ama onun kadar güzel olmamıştı yinede. O her şeyden farklıydı.

-En son burada ayrılmıştık. Resim çizdiğini bilmiyordum. 

Arkamı döndüğümde iki üç gün önce tam bu ağacın altında ağladığını gördüğüm kız vardı karşımda.

-Bende senin güldüğünü bilmiyordum. Ve şimdi düşündüm de adını da bilmiyorum. Dedim.

-Brenda.

-Bende Robert.

-Memnun oldum Robert. Oturmamda sakınca var mı?

-Otur. Bu ağaç ikimizin sayılır.

Yüzüme memnun olmuş bir gülümseme yerleştirdim.

-Kimi çiziyordun?

-Hiç. Sadece bir arkadaşım.

Hızla defterimi kapattım.

-Görmemem gerekiyorsa bakmam... Üzgünüm.

-Hayır önemli değil. 

Defteri ona verdim. 

-Bakmamı istediğinden emin misin?

-Elbette bak lütfen.

 Neden saklamaya çalıştığıma anlam verememiştim.

Defteri yavaşça açtı. Yüzüne hafif şaşkın ama memnun olmuş bir gülümseme takılmıştı.

-İlgiç bir kız ama senin için doğru insan olduğuna eminim.

Ne dediğini anlamamıştım ama sormaya niyetli değildim. Defteri uzattı bende sessizce çantama koydum. 

İki HayatHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin