UFAKLIK

Kıvırcık

Medya: Buğra

Sabah güneş tüm ışınlarını, bütün şiddetiyle tepeme yolluyordu. Candan yatağında yok. Nerde lan bu!!! Yataktan hızla kalktım ve başım dönmeye başladı. Oturma odasına giderken yere düştüm. Yer ayağımın altından kaymıştı. Sanki Duvarlar yön değiştirmişti. Arkamda hissettiğim kişi Candan'dı. Beni kaldırırken;

''Ne oldu Açelyaa!'' telaşla gözlerini açmış bana bakıyordu.

''Bir şey yok Candan sadece hızlı hareket ettim tansiyonum düştü heralde'' aslında bir şey vardı belkide yaşananlar psikolojimi etkilemişti. Bilemiyordum. Ama Candan'ı telaşlandırmak istemiyordum.

''Eminmisin!?''

''Evet, evet ben biraz hava alıyım. Sen okula hazırlan. Az sonra gelir hazırlanırım''

''Bişeyler yeseydin'' dedi ayağa kalkmış montumu giyerken cevap verdim.

''Yok ya canım istemiyor''

''Çabuk dön'' dedi. Ben kendime bi dönsem eve dönerim. Zaten dün Candan'a Deniz neler yaşattı. Bİr de beni düşünmesin;

''Tamam'' dedim. Ve o geri zekalı asansörü  beklemeye başladım. Sanki tüm yaşadıklarım hayalmiş gibi geliyordu. Ben hiç bir erkeğe güvenmeyen onların dediklerini umursamayan BEN ŞİMDİ?? Ne oluyor bana ne değişti. Hayatıma giren birisi beni bu kadar değiştirebilirmiydi. Asansörün aynasında. Boş bakan bir yüzle karşılaştım. Bu benmiydim. YENİ BEN. Neden? Ne Değiştirdi? Ne oldu bana? Sadece tesadüften ve mecburiyetten tanıdığım birisi nasıl bu hale getirdi. Asansörden inip. Apartmanın kapısından çıkarken mis kokular. Sabahın en temiz havası. İçime işledi ama huzur vermiyordu. Yada başka kokuları öğrendükçe huzur vermesini sağlamıyordu. Kulaklığımı takıp. Zakkum - Gidiyorum Yolcu Et.Dinlemeye başladım dalmış gidiyorum. Farkına varmadan insan değişirmi? Ben değişiyorum ve farkında değilim olabilirmi? Bilmiyorum Kafam çok karışık benimle oyun oynuyor gibi ama Seviyor mu? Sevse neden çocuk gibi davranıyor bana? Öyle ama peki bu yakınlaşmalar yaptıkları neydi? Kafam çok karışık. İçi kazan gibi ne düşüneceğimi ne yapacağımı ne halt edeceğimi bilmiyorum. Kısa bir yürüyüşten sonra eve doğru yürüdüm. Her yerden Arda çıkacak gibi. Korku mu? İstek mi? Bilmiyorum ya Offfff. Eve gelmiştim. Kapıyı çaldım. Candan çoktan hazırlanmıştı.

''Açelya sen iyi değilsin okula gelme bugün'' her ne kadar iyi olmasamda Candan'ı dün olanlardan sonra yalnız bırakamazdım.

''Hayır Candan hem David Beckham Cemil raporsuz kabul etmiyor. Biliyorsun.'' (David Beckham Cemil: Müdür) Candan hafif tebessüm ederek;

''Peki hadi hazırsan çıkalım.''

''Forma yok zaten''

''Yedek formalarımdan vereyim istersen beklerim sen giyin''

''Yok yok boşver hadi çıkalım'' dışarı çıktığımızda. Otobüs durağına doğru ilerledik. Araba yarım saattir gelmeyince bizde 45 dakika yürümenin ardından okula geldik. Candan okuldan girer girmez gülümsemeye başladı. Bu içindeki kırgınlığı gizlemek için olduğu belliydi. Ben kapıdan girince aklıma gelen tek şey. Kiminle takılacaktım Candanla takılsam Deniz, Denizle takılsam Candan kırılacaktı. Neyse bi çare buluruz. Ders civelek Mahmutun olduğu için derse geç gelecekti. Sınıfa girdiğimizde Candan koluma yapışıp. Tek başına oturup düşüneen Denizin yanına çekti Tuhaftı ama Candan daha çok gülüyordu belliki çok canı yanıyordu. Denizin oturduğu sıranın önüne oturduk Candan hemen sözüne başladı.;

''Günaydın Deniz naber, Sevgilin nasıl. Hmm.. Adı neydi unuttum kusura bakma'' Yalana bakarmısınız. Gece ''Beril ben senin ...'' diye diye kufurler yağdırarak sayıkladığını ben biliyorum. Sonra DEniz üzgün ve şaşırmış bir şekilde Candan'a baktı.