UFAKLIK

Baba?

Merhaba cimcimeler (kızlar) ve cimciler (erkekler) :D eheheh NAssınız ya okullar açıldı -.- herkesin Allah Yardımcısı olsun ve özellikle benim gibi lise 1e başlayıp Lisedeki hocaların gazabına uğrayanların :D 

Sezon finali yapmıştık ama sizleri kaybetmemek için ara sıra bölüm yükleyecekttim kiiii Şuan onu yapıyorum :D Niyse Keyifli okumalar... 

Playist: Bölüm şiiri

Medya: Bölüm resmi

Bazen hayatta tarifi olmayan duygular vardır. AŞK gibi. MUTLULUK gibi. HUZUR gibi. Birde HÜZÜN gibi. Şuan hepsini aynı anda yaşıyor gibiydim. Hayatım boyunca Babasızlık hüznü ile büyüyen bir kızdım. ÇARESİZ. Annemin başımı okşamasını geçelim bana dokunduğunu hatırlamıyorum. Aklımdaki düşüncelerle cebbelleşirken. Akıl sağlığımı kaybetmemin nedeni Dostalarım ve onların aileleriydi. Peki şuan mı? Şuan Bir kurtacımın kolları altında boynumdaki nefesi ile huzuru, aşkı, mutluluğu bir arada yaşıyordum. 

"Meleğim!" dedi en güzel seslenişi ile ruhumu okşayan kelimeyi söyleyerek. Çok basit bir kelime ama bana huzur vermesine yetiyordu. Sıradan bir aşk hikayesi değildi bizimkisi. Masum bir kızın ilk defa karşısına çıkan bir adam gibi değilde. Benim onda bulduklarım. Hayatımda hiç tatmadığım Baba sevgisi gibiydi. Sanki her anımda yanımdaydı ve beni çok iyi tanıyordu. Ah ne saçmalıyorum tabikide önceden tanıyor olamaz.

"Efendim?" diye bir soru yönelttim. Bu kez kollarını daha çok sıktı beni kendine daha çok yaklaştırmıştı. Baddaniyenin üzerimizdeki ağırlığı ve onun beni sarması Huzurun tarifi miydi? Beni kendine daha fazla yaklaştırınca saçlarımın arasına dudaklarını deydirdi. Uzun süre bastırıp kaldı. Fısıltı ile söylediği şey kulaklarımda yankılandı

"Seni Seviyorum" Beni seviyordu huzur verici ses tonuyla bunu belirtmişti. Aklıma gelen dahiyane fikri ile ve sesini daha çok duyma isteği ile

"Masal anlatsana" dedim. Ne anlatacağını merakla beklerken sadece istediğim masal değildi sesini sonsuza dek duymak onun varlığını ve sıcaklığını hissetmek. Küçük bir kahkaha atıp kafasını geriye attı. Bu kahkası beni kendine daha çok çekiyordu. "Ne oldu?" dedim bende gülerek

"Gerçek bi Ufaklıksın Hemde benim" dedi. Bu kelime beni rahatsız etmek yerine daha çok mutlu etmişti. Ufaklığım ama ONUN!

"Ne istersiniz bakalım Ufaklık hanım" dedi hadi ama bu neydi şimdi hem ufaklık hemde hanım mı? 

"Hmm Siz seçerseniz sevinirim dev adam" dedim çok resmi konuşuyordu ama hoşuma gidiyordu. Onun olduğu herşey hoşuma gidiyordu zaten.

"Pekala o zaman Bir varmış bir yokmuş. Bir kral'ın güzeller güzeli bir kızı varmış. Bu kral kızına o kadar bağlıymışki geleceğini öğrenmek ve başına bir şey gelmemesi için bir Kahine kızının geleceğini sormuş. Kahin kızını bir yılanın sokup öldüreceğini söylemiş bunu duyan Kral hiddetle ve korku ile soluğu kızının yanında almış. Kızını apar topar bir adadaki kuleye kapatmış. Orada yaşayıp asla yılan tarafından öldürülmemesi için başka insanlarlada görüşülmesi yasaklanmış. Ama" dedi masal bitmemişti ve bu masal bile değildi Kız kulesinin hikayesi değilmiydi.

"Eee sonra ne olmuş?" dedim merakla karışık, devamını nasıl söyleceğini merak ederken. Duraksadı yutkundu. Hikayenin kötü bittiğini biliyordum ama neden durdu? Bir süre durup bana gülerek baktı ve devam etti.

"Sonra Kralın yanında çalışan adamlarından birisi prensese sevdalanmış. Sırf onunla görüşmek için çareler ararken. Bir gün Kraldan gizli. Ona yiyecek götüren adamlarla anlaşmış ve kuleye yiyecekleri bu götürmüş. Kuleye geldiğinde kapının açılmasını beklemiş. Kapı açıldığında neredeyse kendini kaybedecek hale gelen adam. Yemek sepetini prensese uzatırken onu daha fazla izlemeye başlamış yaklaşık 1 dakikalık zamanda onu hafızasına çizen adam. Kapının örtülmesiyle kahkalar atmaya başlamış. Onu gördüğü için çok şanslı bır adam olduğunu düşünmüş. Onu tekrar görmek için kapıyı çalacaken durmak zorunda kalmış. Çünkü kulenin tepesinden küçük bir çığlık duymuş merakla hemen pencereye bakarken. Prensesin "YILAN!" diye bağırdığını duymuş bu kez onu kaybetmekten korktuğu için atlamasını söylemiş onu tutacağını söylemiş. Prenses başka çare bulamadığı için. Aşağıya atlamış"