UFAKLIK

"Gerçekten Büyük Bir Aptalsın"

Medya: Artun

Araba hala gidiyordu içim buruktu. Şuan Arda keske arabanın önuınu kesse çıt çıkarmaz iner boynuna sarılırdım .çok gecikmiştim onu kaybetmıstım. Gururuma yenık düşmüştüm. Üstümde buyuk bir agırlık vardı. Geç yatmıstım ve erken kalkmıstım. Kafamı cama yaslayıp gözlerimi kapattım kim bilir bunlar bir rüya olurdu...

--

Gözlerimi poşet sesleri ile araladım otobustekı adam kek dagıtıryordu. Yanımda kimse oturmamıstı bu rahat edecegım anlamına gelıyordu. Kek sırası bana gelmişti. Ama Arabanın bırden fren yapmasıyla tum herkes yerinden sarsıldı. Ön kapıdan Arda girdi. Gözleni gözlerime sabitlemişti. Çok geçmeden bize bakan kocaman iri ve agır gozlerden bılegımı tutarak cıkarmıstı dısarı Biz indiktenn sonra otobus hemen gitmişti. Evet az önce dediklerim olmustu ama inat bu isyan edecektim.

"Ne yaptığını sanıyorsun ya arabada eşyalarım kaldı." dedim Gülümsedi Allahım yerim ben bunu beni almaya gelmiş demekki hiç bir şey için geç değilmiş. "Özledim lan" dedi en tatlı hali ile kalbim suan onun kafasına her an carpabılırdı.

"Daha yenı gördun beni" dedim neyın pesındeydım ben aptalmıydım KESİNLİKLE! "Bir daha göremeyeceğimi düşündüm ve düşündüğüm saniye özleme kat sayım arttı bır an ölecegımı sandım. Şimdi Ufaklık hiç bir yere gitmiyorsun" dedi Allahım şuan bu çocugu burada mıncırabılırm agzımdan cıkanlar ve dusunduklerım bırbırlerının zıttı idi.

Şuan oldugu gibi "Gidiyorum" dedim müzipçe gülüsmeyip. "Yaa öylemi?" dedi bu daha çok soru gibi değilde 'yiyorsa git' gibiydi. Ve bir anda kendımı onun kcuagında bulşmusum. "Sevgilim bir şeyler yemelisin" dedi Burnuna minik bir öpücük kondurup boynunu özlemle kollarımın arasıan sardım. "SALAK!" dedim. Kolarımı odnan ayırdıgımda "Şimdi bagırabılırsın ufaklık cunku senı kacırıyorum" dedi o günü anımsatır şekilde. Gözlerini gözlerien kilitledim otobanın ortasında ben kucagında gözlerımız boyle kalmıstık. Şuan onu ne kadar sevdıgımı daha cok anlamıstım. Dudaklarıma kaydı göz-

"Uyanırmısınız hey!" duydugum ses ve durtulmeyel gözlerimi açtım kasılmıstım hemde cok karsımdakı adam bana "Mola verdik 10 dakıka sürecek" dedi ve otobuste ındı etrafma bakındım her yerım tutlmsutu.  Ve insaların abzıları yoktu. Bazılarıda konusuyordu. Yerimden dogruldum asagıya ındım. HAdi ama genemi lanet olsun lanet. Yere ayaklarımı vurdum. Telefonumun çaldıgını hıssettıgımde ekrana baktım ve yıkarıdakı cevapsız aramalara. HEpsi ondandı. Acaba rüyam gercek olacak ve burayamı gelecektı tum düşüncelerimden sıyırlıp ekranı kaydırdım. 

"Efend-" sözüm onun içkili sesi ile yarıda kesilmişti. "Alo... Açelyağğ Dinleğ beni şiğimdi sağanaağ anlajaklarım vağğr" dedi hıçkırıgı cumlereını kesmıstı. Bu gıbı gece sogugu  içimi ürpertirken gözlerim dolmsutu. "Gittim laagn gittim ben varyagg ben senden gittiiğğm."  o hıckırdı ben agladım. "Bittiğğ artıığk dönme dönerseğndeğ bulmağ beniğğğ çıkmağğ lagn kağrşığmağğ" dedi sesi titrek veya duygusal değildi. Evet titriyordu burnunu cekıyordu ama bunalrının onune gecen bir öfke vardı. "Konuşsanaağğ giderkeğn konuşuğyorduğn beniğ dinlemeden ağlattın hayatımı siktin konuşsanaağğğ" dedi sesi hafıften duzelıyor bazen kayıyordu.  "Ben..i ar..tık sev.. sev..miyoru musun?" dedim zorlukla cıkan kelımeler ömrümden ömür almıştı. "Sevmiyorum... Ufacık bır kız cocuguna asık olmamı beklemedın heralde kızım. Daha çocuksun sen gel bi parka filan götüreyim  sakın ama sakın beni sende sevme canını yakarım" dedi telefonun yuzume kapanması bır olmsutu. Bitmişti. Bugün akıtacagım bu son göz yaşı olacaktı onu unutacaktım. Otobüse geri döndüğümde ceketimi çıkatım kafama sardım cama yaslanıp ağlamaya basladım inşallah şunun içinde nefessiz kalır ölürdüm. Ah nerde ben de o şans...