Çok geç geldi biliyorum ama sınavlar -_- Başladıı. Şans dileyin... Sizleri seviyorum +7 K Olmusuzzz gecenki oylar için teşekkürler ellerinzi dert görmesin baıclar :D Neyse gelecek bölümde spoi vermeyi düşünüyorum ama yazabılırsem yazarımda yazım hatalırı için kusura bakmayın. Sizleri seviyorum. Bu bölümüde okuyucum @rabianur365 e ithaf ediyorum Keyifli okumalar.
Medyada ki resim süper çizmeyi dusunuyorum cizersem paylasırım (zamn blrsm .s.s.)
Playistte gidiyorum yolcu et Zakkum çok uydu bence Niyse Esen kalın ifenim ^.^
•Düşünceler için silgi varmıdır? Ya duyguar için? Biri bunu icat etmeli...•
Gözlerimi araladığımda üzerimdeki ağırlıkla olanları hatırlamaya başladım. Dün onun odaya girdiğini duıyunca gözlerimi kapatmıştım çünkü eğer açarsam.. Ona kızacaktım bagıracaktım istemsizce ve üzülecekti. Bu yüz ifadesini görmemek için. Uyuyor taklidi yapmıştım. Yorgundum... Çaresizdim... Babasız... Annesiz... Sevildiğini düşünen aptaldan farkım yoktu. Bu hikayemize artıok bir son lazımdı çünkü ben çok yorulmuştum gerçekleri öğrenince canım çok yanmıştı devam ediyordu yanmaya. Gözlerimi tamamen açtım onun yüzü ile karşılaştım. Onu affedersem kendime büyük bir ihanet olacakta. İçimdeki burukluk hep kalacaktı kendime acı çektirecek onu üzecektim. Acı çekmeyi siktir edebilirim. Ama onu üzemem. Son görüşümdü bu onu bu kadar yakından kokusu ile onu son kez hissetmemdi. Bu düşünce beynimi kemirirken gözlerimi kapattım. Gözlerimde dolan yaşlar yüzümü yalamaya başladılar. Sonra yastığa bir inci tanesi gibi düştüler. Gözlerimi açtığımda nefesini nefesimde hissetmenin harika duygusunu bir daha yaşayamacaktım. Dudaklarını dudaklarımla birleştirdim ve öyle dudrdum bir daha böyle olmamam beynimi yiyip bitiriyordu.
Bir an Ardanın gözlerinin kımıldadığını görünce gözlerimi kapattım sadece kapattım yoksa uyanmışmıydı. Ah umarım uyanık oldugumu anlamamıstır dusuncesıyle uykuluymus gıbı yavasca gerı cekılıyordum. Çekilirken birden Ardadnın beni öpmeyee başlamasıyla uyanık odlugunun anlamam uzun sürmedi. Çok... Çok fazla sert öpüyorduki bu canımı yakıyordu alt dudağımı ısırdığına emindim. Ağzımdan acılı bir inilti çıktığında durdu. Alnını alnıma dayayıp kaldı. Nefes nefese kalmıştım nefesimi ayarlamaya çalışırken. Konuştu.
"Canını yakmak istemedim"dedi titrek sesi ile. Hıçkırıklarımı içime gömmeye çalışarak ağlıyordum. Yutkundum yani denedim. Boğazımdaki yumruya rağmen yutkundum. Yataktan kalkmak için hamle yaptığımda fısıldadı.
"Gitme!" o kadar çaresiz ve istekli çıktıki gitmemeyi her zamankinden çok istedim. Ama yapamazdım kendime yalan söylemişti o bana. Gelip söyleyebilirdi. Ama söylemedi. En doğrusu buydu ona zarar evrömek onu üzmek istemiyordum canını istemeden yakabılırdım ve ben bunu istemiyordum.
"İstemezdim" dedim Ayağa kalktım oda yataktan dopğruldu montumu ve telefonu elime aldım. Son kez bakmak istemeden gidecektim.
"Sevgilim" dedi o kısık sesiyle. Beni kendine daha çok çekerken durdum. Arkamı döndüm. Gözleri dolmuştu. Fazlasıyla. Bana bir kaç adımda yaklaştığında iki gözündende damla düştü ama bu onu umursamadı bile. Gülümsedi gözündeki yaşlara ve yüzündeki acıya rağmen Sonrea bir anda yüzü asıldı. Surat ifadesi elinden oyuncağı alınmış bir çocuk gibiydi sinirlice baktı.
"Ağlama ama" dedi o diyene kadar farkında bile olmadığım anda gözlerimi kapattım yaşlarım aktığında bende onun gibi gülümsedim.
"Sende ağlama" dedim. Gülümsedi. Ve hiç bişey demedi.
"Son kez sarılabilirmiyim sana"
Son kez
Son kez
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UFAKLIK
Romance©Tüm telif hakları saklıdır. Hiç AŞK'ı mecburiyete sığdırmak zorunda kaldınız mı? Mecburen aşık olmak! Saçma ve anlamsız gibi dursa da bazen; Kaderinizin o olduğunu anlamak o kadar zor olmasa gerek! Ne dersiniz?
