Παραδώσου στην Φωτια!

...ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ...

<<ειναι έτοιμα τα λεφτά; χωρις αυτα δε πρόκειται να κανω τίποτα και το ξερεις πολυ καλα>>

Το χερι του άντρα χτυπησε με δυναμη το γραφειο μπροστα,δεν υπήρχε τίποτα αλλο απο τις φωτογραφιες μπροστα στα ματια του,ενός αντρα που ηταν εμπόδιο στον δρομο τους...

<<εχει βαλει μια κοπελα μεσα στο σπιτι του και αυτο ειναι το πρόβλημα αρχηγε,δεν εχει βγει καθόλου απο εκει μεσα,προσπαθει να την προστατεύσει αρα ειναι κατι πολυτιμο για αυτον;να την χωρεσουμε στο στόχαστρο;>>

<<αυτο ειναι το όπλο μας ,καθόλου εμπόδιο,ξερω πολυ καλα τι του γίνεται αυτή η γυναικα,εσυ συνεχισε να κανεις σχεδια και να παρακολουθείς καθε τους Κίνηση,δε κουνιέται φύλο αν δεν ενημερωθω το επιασες μικρέ;>>

Το ειρωνικο μουγκριτο του δεύτερου αντρα στη γραμμή εκανε τον αρχηγο να χάνει την ψυχραιμια του..

<<ΤΟ ΈΠΙΑΣΕΣ ΗΛΊΘΙΕ;>>

<<μμμ μα φυσικα ! Μάλιστα μάλιστα, ο μισός τζίρος δικος μου αρχηγέ,δε θα ματσωνεσαι δίχως να κουνησεις τα δαχτυλάκια σου και θα σου φερνουμε τον χρυσό >>

<<δε περίμενα απο εσένα να πλουτισω αχρηστε.Ημουν ειδη ακομα καλυτερα πριν σε βαλω για δουλειά αναθεματισμενε>>
Η γραμμή εκλεισε...

....ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18....

*τι ειναι η αληθεια? ενα μικρο φως το οποιο εκλεψε το σκοταδι με το ψεμα του,μηδαμινες οι επιλογες να την ανακαλυψεις.Πιθανοτερο να χαθεις μεσα στην μαυριλα χανοντας εντελως τον δρομο σου.Τι να ειναι η ελπιδα? ενα μικρο λευκο μονοπατι που σε οδηγει προς την εξοδο του τουνελ,μονο αν εισαι προσεκτικος και ανθρωπος της λεπτομεριας θα διαλευκανεις την αληθεια απ'το ψεμα...το θεμα δεν ειναι να λειτουργησεις σαν ενας απλος ανθρωπος,διοτι θα χαθεις για παντα στον φοβο και τον πονο,σε αυτη την περιπτωση οι γατες η ενα αγριο ζωο,εχουν την δυνατοτητα να κοιταξουν περα απο το σκοταδι και να διαφυγουν ευκολα...γι αυτο πως ειναι προτιμοτερο να λειτουργησεις ? εσυ,ανθρωπε που χανεσαι στις ιδιες σου τις σκεψεις,εσυ ανθρωπε που ζεις ακομη στον σκοταδισμο,θα λειτουργησεις σαν ζωο με θορυβοδη ενστικτα η σαν ενα ον διχως πρωτοβουλια?- Α.Χ*

το κεφαλι του μαζι με το κορμι του τρανταζονταν συνεχως στα ιδρωμενα παπλωματα ,οι εφιαλτες δεν ελεγαν να τον αφησουν,σημερα ηταν μια ιδιαιτερη μερα,μια μερα που τον πονουσε καθως την σκεφτοταν