Παραδώσου στην Φωτια!

..IN LOVE...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16

Ο έρωτας δεν εχει όριο σκέψης,οπου και να βρίσκεται ενα ερωτευμένο ατομο (είτε σε δουλειά ειτε με παρέες ) δε μπορει να ξεφύγει το μυαλό του απ'την πραγματική του επιθυμία, απο το δικο του παθος,το αγγιγμα και το χαδι ειναι αυτο που θελεις να γευτεις περισσότερο...γιατί,οταν αγαπας,δεν υπάρχει κανενας άνθρωπος που θα καταφερει να σου αναπληρώσει το κενο του,ζεις σε μια δικη σου παράνοια οπου εκεί μεσα, εκεινος που παιρνει τον μεγαλύτερο χώρο του μυαλού σου,εκεινος ο τελειος..ο ανεπανάληπτος που σε κανει να ξεχασεις ακόμη και το όνομα σου,που τα ποδια σου σε οδηγούν ασυναίσθητα έξω απο την πόρτα του σπιτιου του,εκεί που, ψαχνεις απεγνωσμενα το σημαδι του οπως ο διψασμένος που εχει ανάγκη από νερο...οταν τα χερια σου τρέμουν στην επιστροφή του,οταν το κινητό σου χτυπαει και επάνω αναγράφει το ονομα του,το μήνυμα του που περίμενες με τοση αγωνια,οταν υπάρχουν τοσα πράγματα που θες να του πεις και δε μπορείς να τα περιγράψεις με τις σωστές λέξεις ,οταν φοβασαι μήπως παθει κατι,οταν τον νοσταλγείς...
Οταν νιώθεις μικρη ανάμεσα στο κοσμο μα για εκείνον θα εισαι παντα η μικρη του...αν δεν ειναι αυτο ερωτας τοτε τι ειναι; -Α.Χ

Writer's point of view..

Το μεσημερι τους βρηκε αγκαλια σε έναν βαθυ και ευχάριστο ύπνο,οπου εκεί κανένας δε μπορούσε να πειράξει τα τα αγγελικα όνειρα της...η μπλουζα που της ειχε δωσει να φορεσει ειχε ανεβει τοσο ψηλα που εφτασε στις κλειδώσεις της,τα πόδια τους ηταν μπλεγμένα ενω εκεινος φορουσε μια αρκετά κοντη βερμούδα,με αποτέλεσμα να νιώσει το γυμνό δέρμα της στα ποδια του...

Τα μάτια του ανοιξαν διαπλατα στην αισθηση,και πρωτου το καταλάβει η παλαμη του συρθηκε απο την πατούσα της ανεβαίνοντας αισθησιακα στα μπουτια της,παρολο που εκείνη αρχισε να ξυπναει δεν εδειχνε να τον νοιάζει,ηθελε να νιώσει και η ιδια το χαδι του απ'την  μερια του,ηθελε να δει την αντίδραση της.. το χερι του σταματησε στο μπουτι της αρχίζοντας να το τριβει απαλα...

Τότε τα ματια της άνοιξαν σμιγοντας τα φρύδια της,το χαμόγελο της άστραψε καθως τον παρατηρούσε να την κοιταζει χαμενος ,τα Μαγουλα του ειχαν γινει κατακόκκινα και το στήθος του παλευε κατω απτην βαρια μπλουζα του,ηθελε να ξεφορτωθεί ολα  τα ρούχα απο πανω του και υστερα να βγαλει και τα δικα της,το παθος αρχιζε να του κυριεύει κορμι και μυαλό...τον σκότωνε....

<<Εισαι καλα; τι σου συνεβη;>> τον ρωτησε βλεποντας τον με απορια,τοτε ενιωσε την ζεστη του παλάμη στα παγωμενα της ποδια καθώς έβγαινε απο τον λήθαργο υπνου ,κατέβασε αργα το βλεμμα της και τοτε ανοιξε τα ματια της διαπλατα δινοντας του ενα δυνατό χτύπημα στο χερι