Παραδώσου στην Φωτια!

ΑΡΧΗ

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 1

<<δεν μπορώ να το ξεπεράσω !! Όχι δεν μπορώ δεν μου συμβαίνει!!>>

Δίχως να καταλάβω το πότε,το μπουκάλι με το κονιάκ που κρατούσα στα χέρια μου έπεσε στο πάτωμα σπάζοντας σε πολλαπλά κομμάτια,έσπασαν όπως εγώ μέσα μου ,το γυαλί αν σπάσει δε κολλάει ξανά ,ούτε εγώ θα είμαι όπως πριν,θα είμαι ένας άλλος γιατί αυτό αξίζει!

Το περιεχόμενο (όσο απέμεινε δηλαδή) χύθηκε ενώ μερικά μυτερά κομμάτια χωθηκαν αγριεμένα στην πέτσα του ποδιού μου κάνοντας το αίμα μου να τρέξει σαν νερό

Πόνεσε.Αλλα γαμωτο ούτε που με ενδιαφέρει και αυτό.

Ο οργανισμός μου έχει εξαντληθεί πλέον,οι μνήμες έχουν σβήσει από το μυαλό μου, μερικές φορές εύχομαι εγώ να ήμουν εκείνος που θα είχε πεθάνει,τι έκανα?

Τι στο καλο έκανα για να μου κοστίσει όλο αυτό? Που εχω φταίξει? Εγώ δεν ήμουν Πάντα ο καλός γιος ? Όλοι δε με βραβευαν ως καλό παιδί? ΤΕΛΕΊΩΣΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ. ΠΈΘΑΝΕ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ.Το καλό παιδί πέθανε πια ..

Πέρασα τα τρεμάμενα δάχτυλα μου ανάμεσα απ'τις βρεγμενες τούφες μου,όπως μου έκανε η μητέρα μου,κάποτε...

Ναι ! Μπορεί τους τελευταίους μήνες να έχω γίνει ένα κωλοπαιδο και τίποτα άλλο,αλλά δε πάω με την μια και την άλλη,δεν κάνω τόσο μεγάλες αλητείες,πίνω και αυτό έχει κάψει τα μέσα μου ,μόνο εκείνη η όμορφη κοπέλα,σε εκείνη την βιβλιοθήκη...ηταν τόσο όμορφη Θεε μου...

Παρελθόν...

<<Εγώ εσύ και το παρεάκι Bryan ο στόχος είναι ποιος θα ρίξει πιο εύκολα τις όμορφες γκομενες εκεί πέρα >>Τα δάχτυλα του καστανοξανθου φίλου του έδειχναν μερικές κοπέλες μα μέσα σε αυτές βρισκόταν εκείνη που του είχε κινήσει περισσότερο το ενδιαφέρον...