Παραδώσου στην Φωτια!

..NEVER TOO LATE..

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 28

Αυτός ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ Όπως τον περίμενα και αν δεν ήμουν εδώ ποιος θα το καταλάβαινε; Δεν θα αφήσω ποτέ
Ό,τι μου ανήκει Για να σε κάνω να νιώσεις ότι δεν είναι πολύ αργά
Ποτέ δεν είναι αργά ακόμα κι αν πω
Πως όλα θα φτιάξουν ακόμα σε ακούω να λες οτι θες να βάλεις τέλος στη ζωή σου τώρα και πάλι προσπαθούμε απλά να μείνουμε ζωντανοί ισως τα ανατρέψουμε όλα
Γιατί δεν είναι πολύ αργά ποτέ δεν είναι αργά ,πανένας δεν θα δει ποτέ
Αυτή την πλευρά να καθρεφτίζεται
Και αν κάτι δεν πάει καλά ποιος θα το καταλάβαινε;λαι έχω παρατήσει
Ό,τι μου ανήκει για να σε κάνω να νιώσεις τι δεν είναι πολύ αργά ,ποτέ δεν είναι αργά..
Ο κόσμος που ξέραμε δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιος ο χρόνος που χάσαμε δεν μπορεί να γυρίσει πίσω
Η ζωή που είχαμε δεν θα είναι δική μας ποτέ ξανά αυτός ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ αυτός που προσδωκούσα και αν δεν ήμουν εδώ- never too late

Σε είδα στον υπνο μου απόψε, ησουν αβοήθητη στον ιδιο σου τον λήθαργο μα εγω δε μπορούσα να κουνήσω ουτε τα χερια ουτε τα ποδια μου για να σε πιάσω...πρώτη φορα ενιωσα και εγω αδύναμος, αισθανθηκα οτι θελω βοηθεια αλλα κανένας δε μπορούσε να κάνει κατι να κάνει κατι και για μενα,ποια βρωμικα χερια σε άγγιξαν και σε πειραν μακρια μου? Ποιος τόλμησε να πειραξει την γυναικα μου? Τη γυναικα της καρδιας και του κορμιού μου...γυναίκα δίχως να παρω την ευχη απο καποιον ανθρωπο της εκκλησιας αλλα εγω έδωσα τα πάντα μου εξ ολοκλήρου,δίχως εκείνη ειμαι χαμένος..

Δίχως εσένα είμαι χαμένος...

Θεε μου μη με αφησεις να ανοιξω τα ματια αυτο το πρωινό,πάρε μου την μνημη για να σταματήσω να θυμάμαι..δε θέλω να σκέφτομαι τίποτα αλλο πια...

........................................................................

Άνοιξα τα ματια μου απο μια περίεργη ζαλαδα,λες και ηπια τοσα ποτήρια εχθες,ένιωσα αρρωστος ετοιμος να πεθανω ,δεν θυμομουν τίποτα απ'την προηγουμενη μερα αλλα ηταν σαν να κοίταξα κατάματα το χειρότερο εφιάλτη της ζωης μου,ήταν σαν να κοίταξα τον φόβο μου κατάματα και με νίκησε χτυπώντας με αλυπητα...

Το θολό μου βλεμμα επεσε στην οροφη, στο λευκό ταβάνι, η γυναικα μου, μου ειχε βαψει ολοκληρο το σπιτι λευκο,δε της αρεσαν τα υπόλοιπα χρώματα γιατι ηθελε να ελπίζουμε σε ενα καλύτερο αυριο,το παιδι μας ; πως ήταν σημερα; το μεθυσμένο μου χαμογελο εμεινε στο κενο να θυμαται λατρεμενες αναμνησεις ...