Παραδώσου στην Φωτια!

..ROSES..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25

Δεν έπαιρνε το τρένο μοναχη μισούσε και τη μοναξιά πολύ,το χέρι μου ήθελε να κρατά να λέει μ' έχει ανάγκη,Δεν ήθελ' η αγάπη να χαθεί και έλπιζε να 'ναι αληθινή στα μάτια κοίταζε βαθιά,κι έλεγε πίστεψέ με..Μετά την μέρα νύχτα θα 'ρθει και δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί,αν δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί,δεν πάει κάτι καλά....Ω βραδιά, με το χαμόγελό σου να χαθώ τοσ' όμορφο κι αγριωπό, τοσ'όμορφο,Ω βραδιά, με το χαμόγελό σου να χαθώ τοσ' όμορφο κι αγριωπό, τοσ'όμορφο κι αγριωπό,Και σαν το ρολόι γυρνάει μου λέει όλο μ' αγαπάει τέλος χαμογελάειγια να μου πει πως πάει μα μ' ένα φίθυρο θα' ρθει στην ζωή μου χορευτά να μπει σα μελωδία μουσική,σαν ερωτική ωδή...σημερα με σκοτωσες ξανα ,μετα απο δυο φιλια,με πεθανες ξανα..

tonight

το φορεμα τοποθετηθηκε επανω της τοσο σωστα που εμοιαζε με πεπλο,το μαυρο χρωμα ταιριαζε απολυτα στο λευκο δερμα της ,το χαμογελο της για πρωτη φορα φανηκε στην σκεψη να περπατανε μαζι και να του κραταει το χερι,δεν ηξερε τι της επιφυλασε η νυχτα μα δε την ενοιαζε,ηταν ευτυχισμενη πρωτη φορα στην ζωη της..

κοιτουσε το ρολοι στο χερι του επανειλλημενα με μια κρυφη αγωνια να παγωνει την καρδια του,οι παλαμες του ειχαν γεμισει κρυο ιδρωτα,θα της αρεσε? θα ηταν ομορφα? τα φωτα παρεμειναν κλειστα,το μαυρο του πουκαμισο εδενε επανω του σωστα τοποθρτημενο,τονιζοντας τις φαρδιες πλατες και τα μπρατσα του,το μαλλι του ηταν τραβηγμενο στην ακρη με νερο ενω το ελαφρυ αξυστο προσωπο του τονιζε την αρσενικοτητα του,ενα στενο μαυρο παντελονι και τα μανικια τραβηγμενα μεχρι τους αγκωνες,ενας αναστεναγμος βγηκε απο μεσα του..

*ακολουθησε την καρδια σου και θα με βρεις*

οι λεξεις του ηχουσαν ακομα στο μυαλο της ,κοιτουσε το γραμμα επανειλημμενα και χωρις να πεταξει αυτη την αναμνηση το κρατησε στα χερια της σφιχτα...μια απαλη καφε σκια στολιζε τα ματια της και ενα κοκκινο κραγιον στα χειλη δειχνοντας την αρμονικοτητα των χρωματων ...

τα φρυδια του εσμιξαν γεματα ανησυχια,που μπορει να βρισκοταν? αρχισε νατρεμει στην ιδεα οτι της ειχε συμβει κατι στην διαδρομη,τα βλεφαρα του εκλεισαν γεματα αγωνια

*αργησες...*

ψεκασε λιγο απαλο αρωμα στο δερμα της και κοιταξε το ρολοι επανω δεξια στον τοιχο..

<<Θεε μου αργησα δεκα λεπτα,θα ανησυχει!>>

ανοιξε βιαστηκα την πορτα οταν εμεινε σοκαρισμενη απο το θεαμα,ολες οι σκαλες μεχρι το εισογειο ηταν στολισμενες με ροδοπεταλα και απαλα κερια στολιζαν καθε σκαλοπατι,γεματη ευτυχισμενα συναισθηματα πηγε να κατεβει το πρωτο σκαλοπατι,οταν παρατηρησε ενα σημειωμα διπλα της