Παραδώσου στην Φωτια!

...SICK OF JEALOUSY...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 35

Παρακόλουθώ αυτή την πόλη να καίγεται
Αυτά τα όνειρα σα φλόγες επιπλέουν μακριά
Τη φωνή σου δε θα ακούσω ποτέ
Μόνο σιωπή
Που ήσουν όταν οι καρδιές μας αιμοραγούσαν
Που ήσουν όταν όλα συντρίφτηκαν
Ποτέ δε σκέφτηκα ότι θα με εξαπατούσες
Που είσαι τώρα..
Πόσο ώρα μπορείς να αντέξεις τον πόνο;
Πόσο καιρό θα κρύβεις το πρόσωπό σου;
Πόσο καιρό θα φοβάσαι;
Φοβάσαι;
Πόσο καιρό θα παίζεις αυτό το παιχνίδι;
Θα παλέψεις ή θα φύγεις;
Πόσο καιρό θα το αφήσεις να καίγεται
Ασ' το να καεί
Άσ' το να καεί
Παρακόλουθώ αυτή την πόλη να καίγεται
Αυτά τα πάθη σιγά - σιγά υποκαίγονται
Ένα μάθημα που ποτέ δε μαθεύτηκε,Μόνο βία
Είναι ο κόσμος σου απλά μία σπασμένη υπόσχεση;
Είναι η αγάπη σου απλά μία σταγόνα βροχής;
Θα κάψουμε τη φωτιά μας όλοι μας;
Είσαι ακόμη εκει;
Θα περιμένεις μέχρι να καούν όλα;
Θα κρυφτείς μέχρι να καούν όλα;
Θα πονάει όταν καούν όλα;
Θα παλέψεις όταν καούν όλα;
Θα αντέξεις όταν καούν όλα;
Θα αγαπήσεις όταν καούν όλα;
Θα τελειώσει όταν καούν όλα;
Θα τα αφήσεις απλά να καούν όλα;
-red

παγωμένα χέρια της σύρθηκαν τρεμάμενα στο αξύριστο μάγουλο του και τότε του έδωσε ένα απαλό φιλί συνοδευόμενο με τα δάκρυά της...

Ενω το φως του κεριού εδινε ζωη στο δικό τους σκοτάδι,τον αγκάλιασε θέλοντας να μοιραστεί μαζί του όλους της τους φόβους..

<< θα κλείσει σε λίγο το φως δεν υπάρχει αλλο καιρι για να φωτίσει το δωμάτιο>> εκείνος ακουγοντας την,άπλωσε το χέρι του και το τοποθέτησε στη μέση της σέρνοντας την περισσότερο κοντά του ,ήθελε με αυτό τον τρόπο να της δείξει ότι Εκείνος είναι εδώ ..

<<Μερικές φορές οι άνθρωποι φοβόμαστε κάποια πράγματα,μερικα γεγονότα της ζωης, όλοι μας έχουμε φόβους και μένα μοναδικός μου φόβος ειναι να σε παρουν από τα χέρια μου ,κανένας άλλος θάνατος δεν μπορεί να με τρομάξει περισσότερο από αυτό.. >>

Τα φρύδια της έσμιξαν κοιτάζοντας τον με απορία

<<δεν φοβάσαι το νερό? τη φωτιά? τόσος πόνο δεν φοβάσαι μήπως πέθαινες από αυτό?>>

<<οπως είπα και πιο πριν όλοι μας φοβόμαστε μήπως χάσουμε κατι πόσο μάλλον τον άνθρωπό μας.. Τη στιγμή που έκαιγαν το πρόσωπό μου δεν σκεφτόμουν τίποτα άλλο από εσένα, γιατί να μου το κάνουν αυτό ?τώρα θα πονέσει αν με δει έτσι, θα κλάψει και τότε θα πεθάνω και εγώ μέσα μου,έτσι σκεφτηκα, γιατί πάντοτε κοιτούσα μόνο το πως θα νιώσεις εσύ και όχι τον εαυτό μου ,από τότε που σε γνώρισα και ένιωσα να σε αγαπάω αυτό να δυναμώνει μερα με την μέρα δεν με πόνεσε τίποτα περισσότερο από αυτό... Οταν έχεις κοντά σου το άλλο σου μισό είναι σαν να έχεις ευθύνη για ένα μικρό παιδί φοβάσαι μήπως κλάψει και γκρεμιστούν όλα του τα όνειρα ....κάποτε μικροτερος  δεν ήξερα τι είναι η αγάπη ο πατέρας μου ήθελε να με τιμωρήσει τη στιγμή που εγώ πήγα να σώσω τη μητέρα μου από το χτύπημα του.. μου έφερε κοντά μου κηροπήγιο με φωτιά και σαν παιδί που ήμουν τότε, Εγώ δεν ήξερα τι είναι αυτός ο πόνοςν Δεν ήξερα ότι αυτό θα με πονούσε και αντί να κάνω ένα βήμα πίσω και να τρομάξω από την τρομακτική ζεστασιά που με είχε περιβάλει εγώ τον πλησίασα και του  είπα δοκίμασε με.>>