Παραδώσου στην Φωτια!

ΦΙΛΟΞΕΝΊΑ..

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 10

<<Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει

Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα

Τις πιο όμορφες μέρες μας

δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω

το πιο όμορφο απ’ όλα,

δε στο ‘χω πει ακόμα» -Ναζίμ Χικμέτ..

........
<<ποιο σπιτι; δε θελω να σε επιβαρυνω επειδη εχω προβλημα με το δικο μου!>> του ειπε ντροπαλα βγαίνοντας αργα απο την αγκαλιά του...

Το χαμογελο του την εκανε να νιωθει πως άνθισε ξανα ο κοσμος, πως ηρθε η άνοιξη,καθε μερα ενιωθε να τον ερωτεύεται όλο και περισσοτερο και
αυτό φαινόταν απ'το χαμένο βλεμμα που ειχε απέναντι του,και εκεινος;

Εκεινος αθελα του της εβγαζε τον τρυφερό του εαυτο....την κρατούσε σφιχτα πεφτοντας μαζί της σε εναν ατελείωτο και απότομο γκρεμο με κλειστά μάτια,δεν κοιτούσε τα απότομα βράχια που ειχε η παραξενη πτώση ουτε ηξερε ποιος ηταν ο δρόμος ο σωστός..

*μη με ερωτευτείς ντεμπορα,δε ξερεις με ποιον άνθρωπο εχεις μπλεξει.Δεν ειμαι εγω για 'σένα θα σε απογοητεύσω,προσεξε τι εαυτο θα μου βγαλεις,μη ξυπνήσεις το παιδι μέσα μου,μη εμφανίσεις την ευαισθησία μου, μεινε μακρια μου αλλιως θα σε κυνηγάω μια ολοκληρη ζωη οπως ο λυκος το θήραμα του,και τότε δε θα μπορέσεις ποτε να ξεφυγεις απο τον κίνδυνο του ερωτα μου...*

<<ξερεις μερικές φορές ,οταν κοιταξεις εναν άνθρωπο που κανει την καρδιά σου να βροντοχτυπα σε γρήγορους ρυθμούς,μπορεί να μην πιεις ή να κάνεις το οτιδήποτε μα αυτος να σε οδηγεί στη δική σου νιρβάνα,κατι που τελευταία μου συμβαίνει συχνα,ειναι ένα κεφάλαιο που δε θελω να ανοίξω αυτή την στιγμη, ειναι ματαιο,σχεδόν απιαστο για την ωρα>> τα φρυδια της εσμιξαν κοιταζοντας τον με περιέργεια,τι εννοούσε με ολα αυτα; οι λεξεις του εκαναν τη καρδια της να χάνει τους χτύπους της ακριβώς οπως εκεινος περιέγραφε ,άλλοτε τους εχανε και άλλοτε τους εβρισκε ξανα..

<<εχεις αποριες γι αυτό που μολις ξεστομισα σωστά;σε ακούω ντεμπορα μου >>

Γυρισε στο μέρος του με ενα σκεπτικό βλεμμα ,καθως δειλά το μονο που μπορούσε να κοιτάξει ήταν τα μαύρα παπούτσια του ..