My Wave

Chapter 1

~Hailey~

Η πτήση είναι ατελείωτη και δεν βοηθάει το γεγονός ότι βρίσκεται στην διπλανή θέση ένας ιδιαίτερα ομιλητικός παππούς.

"Όλα ξεκίνησαν από το 1942 όταν ο Τζορζτ Ουάσινγκτον ανακάλυψε την Αμερική" λεει με αποφασιστικο τόνο και κοιταει έξω από το παράθυρο λες και αναπολεί την στιγμή.

"Συγγνώμη όμως νομίζω ότι ήταν ο Χριστοφο-" προσπαθώ να πω αλλά εκείνος με διακόπτει ρίχνοντας μου ένα απειλητικό βλέμμα.

"Σιωπή νεαρή! Που έχεις το θράσος να μιλάς ενώ δεν ξέρεις την ιστορία της ηπειρου μας" υψώνει τη φωνή του και αποφασίζω να μην ξαναμιλήσω.

"Δυστυχώς όμως οι ιθαγενείς που ζούσαν σε εκείνη τη γη ήταν τόσοι πολλοί και κατάφεραν να εξολοθρεύσουν όλους τους εξερευνητές και τα πληρώματα τους και εξαπλώθηκαν στην ήπειρο. Αυτές είναι οι ρίζες σου δεσποινίς" μου λέει κουνώντας το δάχτυλο του μπρος πίσω.

Μια αεροσυνοδός περνάει από δίπλα μου και της ρίχνω ένα ικευτικο βλέμμα για να με αλλάξει θέση αλλά εκείνη απλά με αγνοεί.

Bitch.

Ο παππούς συνεχίζει να μιλάει και μου λεει για τον πρώτο πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών τον Βενιαμίν Φραγκλινο και εγώ δεν μπορω παρά να τον ακούω καθηλωμένη στη θέση μου.

Σύντομα βλέπω πως πλησιάζουμε το έδαφος και ξεφυσαω από ανακούφιση.

Παρά τα παρακάλια της αεροσυνοδού να καθίσω ήσυχη στη θέση μου εγώ λυνω τη ζωνη μου κατά τη διαρκείας της προσγείωσης και παίρνω της αποσκευές μου στα χέρια μου.

Δεν κάθομαι λεπτό παραπάνω με τον παππού. Κατεβαίνω σχεδόν πρώτη από το αεροπλάνο, ενώ βλέπω τον παππού να με ακολουθεί.

"Γυρνά πίσω νεαρή! Έχω και αλλά να σου πω" φωνάζει και κάνω πως δεν τον ξέρω επιταχύνοντας το βήμα μου.

Συνεχίζω να περπατώ και αφήνω πίσω τον κύριο. Καθώς προχωρώ, κοιτάζω μπροστά και βλέπω μια γυναίκα σε μεγάλη ηλικία με ένα κακόγουστο φόρεμα να κρατάει στα χέρια της μια ταμπέλα με το όνομα μου.

Μετά από τρία χρόνια έρχομαι αντιμέτωπη με τη γιαγιά μου και νιωθω κάπως άβολα.

"Hailey! Ποσό χαίρομαι που σε βλέπω" λεει κλείνοντας με στην αγκαλιά της.