Chapter 21

1.4K 171 39
                                    

Ξυπνάω αρκετά αργά παρά όλα αυτά γεμάτη διάθεση και τρέχω στην κουζίνα να παρω πρωινό. Βρίσκω την γιαγιά μου ως συνήθως να συμμαζεύει το σαλόνι και προσφέρομαι να βοηθήσω, αλλά εκείνη αρνείται.

Κατευθυνόμενη στην κουζίνα, την ακουω να σιγομουρμουρίζει έναν σκοπό και χορεύω στον ρυθμό, αρπάζοντας ένα πιάτο από το ντουλάπι.

"Πολύ χαρούμενη σε βλέπω σήμερα" παρατηρεί η γιαγιά μου κοιτώντας με όλο νόημα.

Κόβω μια φέτα ψωμί και απλώνω πάνω βούτυρο συνεχίζοντας να χορεύω και ύστερα γλείφω το μαχαίρι.

"Ναι κοιμήθηκα καλά" απαντάω προσθέτοντας λίγη μαρμελάδα.

"Αναρωτιέμαι γιατί. Τι ώρα γύρισες στο σπίτι;" με ρωτάει και έρχεται δίπλα μου για να μου στύψει χυμό πορτοκάλι.

"Αργά" απαντάω μονολεκτικά. Κοιτάω το πρόσωπο της σε μια προσπάθεια να εντοπίσω σημάδια που θα να μου δείχνουν ότι ξέρει για την χθεσινή νύχτα.

"Και ποιος σε έφερε;" με ρωτάει και καλά αδιάφορα στυβοντας ένα πορτοκάλι.

"Η Rachel. Ούτως ή άλλως σου είχα πει ότι με εκείνη θα έβγαινα." λεω και κάθομαι σε μια καρέκλα στο τραπέζι. Δεν μαρεσει που της λεω ψέματα, όμως για κάποιο λόγο δεν μπορώ να της πω για την συνάντηση μου με τον Nathan.

"Μμμ..θα ορκιζόμουν ότι άκουσα μια αντρική φωνή χθες το βράδυ" λέει αφήνοντας τον χυμό πορτοκαλί μπροστά μου.

Ξεροκαταπίνω και πιάνω το ποτήρι φέρνοντας το κοντά στα χείλη μου.
"Η ιδέα σου θα ήταν" λεω και πίνω μια γουλιά.

Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι η γιαγιά μου έχει αρχίσει να ψιλιάζεται κάτι, στο κάτω κάτω δεν είναι χαζή, παρόλα αυτά συνεχίζω το θέατρο.

Το κινητό μου δονείται πάνω στο τραπέζι και βλέπω το όνομα της ξαδέρφης μου να αναγράφεται πάνω στην οθόνη. Ανακούφιση με κατακλύζει καθώς ξεφεύγω από την ανάκριση της γιαγιάς μου.

"Καλημέρα!" λέει τσιριχτά και χαζογελάω.

"Θα περάσεις από την παραλία σήμερα σωστά;" με ρωτάει.

Ίσως να ήταν καλύτερα να μην πάω. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες αν δω τον Nathan και δεν θέλω να απογοητευτώ σε περίπτωση που αυτός έχει αποφασίσει να γυρίσει στον αγενή εαυτό του. Όμως, από την άλλη, δεν γίνεται να κρύβομαι, ούτως ή άλλως κάποια στιγμή οι δρόμοι μας θα συναντηθούν.

"Ναι θα έρθω" απαντάω τελικά και την ακουω να τσιρίζει στο ακουστικό γεμάτη ενθουσιασμό.

My WaveWhere stories live. Discover now