My Wave

Chapter 10

~Hailey~

Είμαι και επισήμως απόλυτα μπερδεμένη. Πώς είναι δυνατόν ο ξινός, απόμακρος Nathan, να αφήνει τον εαυτό του να γελάσει μαζί μου; Εκείνος ο Nathan δεν είχε καμία σχέση με αυτόν που με αποθούσε και με προσέβαλε. Πρώτη φορά τον έβλεπα να χαμογελάει αληθινά. Το γέλιο του τόσο σπάνιο.

Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τη συνάντηση μας. Έχει μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου για τα καλά. Αυτή η στιγμή μεταξύ μας είναι απόδειξη ότι ο Nathan κρύβει έναν ξέγνοιαστο άνθρωπο που δεν φοβάται τη ζωή, απλώς προσποιείται τον συγκρατημένο.

Ο θάνατος της κοπέλας του πρέπει να τον επηρέασε σε μεγάλο βαθμό. Σίγουρα δεν θα μπορούσα να πω ότι καταλαβαινω πως νιώθει γιατί δεν έχω βιώσει κάτι παρόμοιο.

Μακάρι να μπορούσαμε να είμαστε τόσο παιχνιδιάρικοι όσο ήμασταν και στον διαδρομο για όλο τον καιρό που θα είμαι εδώ. Δυο καλοί φίλοι. Θα μπορούσα να το φανταστώ. Άμα προσπαθούσαμε, δεν θα ήταν τόσο δύσκολο. Κλειστή εγώ, κλειστός και αυτός. Τι κι αν μπορούμε να ανοιχτούμε ο ένας στον άλλον;

Και οι δυο έχουμε προβλήματα που καταπιέζουμε για να μην βγουν στην επιφάνεια, θα έπρεπε να καταλαβαινόμαστε καλύτερα από τον καθένα. Αντί αυτού προσπαθούμε να αποφύγουμε κάθε συνάντηση και αφήνουμε τα προβλήματα να μας πνίξουν.

Το απόγευμα έχει υγρασία και ο αέρας είναι ξηρός και μανιασμένος. Από το παράθυρο του δωματίου μου μπορώ ίσα ίσα να διακρίνω τις μικρόσωμες φιγούρες των ανθρώπων στην παραλία. Η θάλασσα είναι αναστατωμένη και πολλοί έχουν αποφασίσει να την δαμάσουν σήμερα.

Φαντάζομαι πως ο Nathan θα είναι πάνω στην σανίδα του αυτή τη στιγμή και θα σκίζει τα κύματα.

Ένα σιγανό χτύπημα στην πόρτα μου μου αποσπάει την προσοχή από την πανέμορφη θέα που απλώνεται μπροστά μου.

"Η Rachel θα έρθει σε λίγο" ξεπροβάλει το κεφάλι της γιαγιάς μου από την πόρτα.

Γνέφω καταφατικά και εκείνη με κοιταει ανήσυχη καθώς φαίνομαι απόμακρη και χαμένη στον κόσμο μου. Φεύγει χωρίς να μιλήσει και την ευχαριστώ σιωπηλά γι αυτό.

Μένω μόνη με τις σκέψεις μου, με τις πονεμένες βασανιστικές αναμνήσεις μου. Προσπαθώ να το αποτρέψω, προσπαθώ να εμποδίζω την ιστορία να ξετυλιχτεί για άλλη μια φορά μπροστά στα μάτια μου και να με καταβάλει, όμως είναι μάταιο.