My Wave

Chapter 13

  ~Nathan~

Ο αέρας χτυπάει μανιασμένα πάνω μου καθώς γκαζώνω ακόμα περισσότερο. Αδρεναλίνη γεμίζει το σώμα μου και νιώθω πιο ελεύθερος από ποτέ. Αδειάζω το μυαλό μου από τα πάντα. Από το μαγαζι, από τον πατέρα μου, από την κοπέλα μου και από την σωσία της. Είμαι μόνο εγώ και η μηχανή μου.

Σταματάω αποτομα μπροστά στο σπίτι μου  και παίρνω γρήγορες ανάσες. Αυτός είναι ενας από τους καλύτερους τρόπους για να εκτονώνομαι. Το σέρφινγκ παραμένει όμως στην κορυφή.

Είναι περασμένα μεσάνυχτα και μέσα στο σπίτι έχει απλωθεί νεκρική σιγή. Θυμάμαι τις μέρες που μια χαρούμενη ξανθιά κοπέλα έτρεχε ανάμεσα στους διαδρόμους φωνάζοντας και γελώντας. Αρκετά φορές κρυβόταν μέσα στο δωμάτιο μου για να με τρομάξει. Παρόλα αυτά  ποτέ δεν έπιανε και εγώ κατέληγα να γελάω. Θυμάμαι τις ατέλειωτες αγκαλιές και φιλια..τα μυστικά μας

Δεν ήμουν πάντα υπομονετικός μαζί της. Είχε πολύ διάβασμα κι εγώ πολλές φορές την πίεζα να ασχοληθεί μαζί μου. Άθελα μου τις δημιουργούσα τύψεις. Ίσως κάποτε να την είχα κάνει να αισθανθεί πως δεν αρκετή. Μακάρι να μπορούσα να το πάρω πίσω.

Μακάρι να μην έκανα ποτέ τα γαλάζια ματάκια της να δακρύσουν.

Δεν πρόλαβα να την χαρώ καθόλου. Ο θεός μου την πήρε μέσα από τα χέρια πολύ γρήγορα. Ακομα δεν έχω συνέλθει από την απώλεια της και δεν νομίζω πως πρόκειται και ποτέ.

Κι εκεί που πίστευα ότι το συνήθιζα και πως δεν ήταν πια τόσο δύσκολο εμφανίζεται εκείνο το ξανθό κορίτσι με τα ίδια καταραμένα μάτια, τα ίδια καταραμένα χαρακτηριστικά.

Και κάθε φορά που ήταν στον ίδιο χώρο μαζί μου δεν μπορούσα να της ρίξω μάτια, δεν το άντεχα. Όμως σήμερα, την είδα τόσο ευάλωτη, όσο στεκόμασταν στο διαδρομο μπροστά στο σπίτι της. Για ένα λεπτό με άφησε να δω τον πραγματικό της εαυτό. Και γι αυτό από εδώ και στο εξής δεν θέλω να την αποφεύγω.

Θα προσπαθήσω να επανορθώσω για όλες τις φορές που στεναχώρησα την κοπέλα μου και αφού δεν μπορω να προστατεύσω πια εκείνη θα προστατεύσω την σωσία της.

Ανοίγω την πόρτα του σπιτιού μου και αντικρίζω ένα δωμάτιο βυθισμένο στο σκοτάδι. Οι γονείς μου θα κοιμούνται τέτοια ώρα.

Περπατάω σιγά σιγά προς το δωμάτιο μου προσπαθώντας να μην προκαλέσω φασαρία. Ένα φως ανοίγει ξαφνικά τρομάζοντας με και το χέρι μου πηγαίνει στην καρδια μου. Βγάζω μια ανάσα ανακούφισης μόλις βλέπω την μητέρα μου.