Chapter 17

1.1K 168 7
                                    

~Hailey~

Ξυπνάω και με μάτια πρησμένα από τον ύπνο κοιτάω το ρολόι στον τοίχο. Η ώρα είναι δώδεκα, συνειδητοποιώ με ένα επιφώνημα. Έχω χάσει την μισή μέρα τουλάχιστον.

Πετάω το πάπλωμα από πάνω μου και πηγαίνω στην κουζίνα. Η γιαγιά μου βρίσκεται στην κουζίνα φορώντας την ροζ ποδιά της.

"Βρε καλώς την πριγκιπεσσα" λέει γελώντας. Προφανώς τα μαλλιά μου είναι λες και έχω δεχθεί επίθεση από άγριο ζώο και η φάτσα μου είναι πρησμένη. Δεν υπάρχει αμφιβολία.

"Θα σε ρώταγα τι ώρα γύρισες χθες, αλλά ξέρω ήδη την απάντηση" λέει δείχνοντας με.

Ναι, φαίνεται ότι ξενύχτησα. Η Rachel είχε την φαεινή ιδέα να βγούμε μόνο τα κορίτσια και να διασκεδάσουμε. Κατέληξα να κάθομαι με την Άννα σε μια γωνίτσα ενός μαγαζιού και να πίνουμε λεμονάδες. Τα γνωστά.

Μετά όμως συγκεντρωθήκαμε όλες σε ένα σπίτι και φτιάξαμε τα νύχια μας και τα μαλλιά μας, όποτε η ώρα πήγε τέσσερις. Δεν είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε πιτζάμα πάρτυ όποτε η Rachel με επέστρεψε με το αυτοκίνητο της σπίτι μου.

"Μη φας πρωινό γιατί σε καμία ώρα θα είναι έτοιμο το φαΐ" μου λέει η γιαγιά μου την στιγμή που ακούγεται το κουδούνι.

"Σε παρακαλώ ανοίγεις την πόρτα;" λέει κόβοντας πατάτες.

Το κουδούνι συνεχίζει να χτυπάει επίμονα και βρίζω σιγανά πιάνοντας το χερούλι. Ανοίγω την πόρτα απότομα και μου κόβονται τα πόδια. Ο Nathan στέκεται μπροστά μου φορώντας ένα κολλητό άσπρο κοντομάνικο μπλουζάκι και τα χέρια του είναι στις τσέπες της καλοκαιρινής βερμούδας του. Ακόμα και φορώντας τα πιο απλά ρούχα καταφέρνει να είναι ελκυστικός.

Καταλαβαίνω πως κοιτάω επίμονα και έτσι ρίχνω τα βλέμμα μου στα πόδια μου.

"Καλημέρα, ή μάλλον καλησπέρα" λέει ξύνοντας το σβέρκο του. Χαμογελάω ως απάντηση.

"Τώρα ξύπνησες;" με ρωτάει και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως πρέπει να δείχνω αυτή τη στιγμή, αναμαλλιασμενη και πρησμένη φορώντας τις πιτζάμες μου.

"Ναι" λέω φτιάχνοντας βιαστικά τα μαλλιά μου και τρίβοντας τα μάτια μου και τον ακούω να γελάει.

Κοιταζόμαστε έντονα όπως χθες στην παραλία μέχρι που εκείνος αποφασίζει να σπάσει την σιωπή.

"Ξέρεις, ο πατέρας μου ήθελε να σε καλέσω το βράδυ για φαγητό, για να γνωριστείτε καλύτερα και να σε καλωσορισουμε στην Φλόριντα" λέει και η αμηχανία είναι φανερή στην φωνή του.

My WaveWhere stories live. Discover now