ΠΡΟΛΟΓΟΣ

3K 231 34
                                    

~Hailey~

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα επισκεπτόμουν ψυχολόγο. Η αλήθεια είναι ότι θεωρούσα πως οι άνθρωποι που επισκέπτονται έναν πιθανότατα είναι τρελοί και έτοιμοι να κλειστούν σε κλινική για ψυχολογικη υποστήριξη.

Όμως μετά την επίσκεψη μου κατάλαβα πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Ο γιατρός δεν φορούσε λευκά όπως περίμενα και το δωμάτιο δεν ήταν λευκό από όσο θυμάμαι, αντίθετα οι τοίχοι είχαν ένα πιο παιχνιδιάρικο χρωμα και ήταν γεμάτοι με κορνιζαρισμενα πτυχία αλλά και κάποιες παιδικές ζωγραφιές.

Κάθισα σε ένα μεγάλο καναπέ ομως δεν ξάπλωσα έτσι όπως έβλεπα στις ταινίες. Και ναι, ο γιατρός κρατούσε μπλοκάκι και όντως σημείωνε διαφορά και δεν έκανε απλές μουτζούρες, το επιβεβαίωσα λίγο πριν φύγω από το γραφείο του.

Παρόλα αυτά δεν ήμουν ιδιαίτερα ομιλητικη. Δεν με πίεσε να μιλήσω αλλά ενιωθα πως μπορούσε να με διαβάσει. Υποθέτω αυτή είναι η δουλειά του.

Πραγματικά όμως δεν είχα όρεξη να μιλήσω για τα προβλήματα μου και ποσό μάλλον για την τελευταία μου εμπειρία η οποία προηρθε από δίκη μου βλακεία.

Όμως φυσικά και οι γονείς μου με ανάγκασαν να επισκεφτώ έναν ψυχολόγο μιας και δεν μίλαγα σε κανέναν για ότι είχε συμβεί. Πίστευαν πως θα με βοηθούσε και θα μου έκανε καλό.

Και το πίστευαν για πολύ καιρό αφού συνέχισαν να σπαταλούν τα λεφτά τους σε αυτές τις ασκοπες συνεδρίες ενώ εγώ το μόνο που εκανα ηταν να κάθομαι στον καναπέ αγναντεύοντας το ταβάνι, τρώγοντας καραμέλες και πετώντας τα περιτυλίγματα στη μάπα του γιατρού.

Στα μέσα του Ιουλίου όμως ξαφνικά οι συνεδρίες σταμάτησαν. Οι γονείς μου μου είπαν πως μπορω να κάθομαι σπίτι και ότι δεν χρειάζομαι πλέον τον δόκτωρ Miles.

Δεν με χάλασε καθόλου αν και μπορω να πω ότι άρχισε να μου λείπει μετά από μερικές μέρες. Είχε γίνει κομμάτι της ζωης μου παρόλο που δεν του είπα τίποτα ιδιαίτερο για εμένα.

Και κάπως έτσι μια μέρα οι γονείς μου μπούκαραν μέσα στο δωμάτιο μου βγάζοντας τα ακουστικά από τα αυτια μου και μου ανακοίνωσαν ότι σε τέσσερις μέρες θα πήγαινα στην γιαγιά μου για όλο τον Αύγουστο.

Για εκείνη την στιγμή ήταν ότι πιο απρόβλεπτο.

Και θα σκέφτεστε τι απρόβλεπτο μπορεί να έχει μια επίσκεψη στην γιαγιά σου; Λοιπόν η γιαγιά μου μενει στην Φλόριντα κι εγώ στην Βορεια Καρολίνα όποτε δεν μπορείς να πεις ότι είναι και στην διπλανή πόρτα. Το θέμα είναι όμως ότι έχω να την επισκεφτώ γύρω στα τρία χρόνια.

My WaveOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz