Chapter 20

1.1K 166 16
                                    

Χευ καιρό είχα να ανεβάσω γι αυτό έγραψα μεγάλο chapter....

Enjoyyyy

~Hailey~

Η ατμόσφαιρα μέσα στην τραπεζαρία είναι αποπνικτική και τραγικά άβολη. Νιωθω ότι κάθε μου ανάσα, κάθε μου βλεφάρισμα παρακολουθείται.
Οι γονείς του Nathan με κοιτάζουν με απορία, καθώς αρπάζω το λεπτό ζακετάκι μου από την καρέκλα και την κρεμασμένη ασορτί τσάντα μου. Πρέπει να φύγω από εδώ μέσα.

"Είσαι καλά γλυκιά μου;" με ρωτάει η κυρία Amelia.

"Ναι μια χαρά, απλώς πρέπει να φύγω με πήρε τηλέφωνο η γιαγιά μου" λεω χαρίζοντας της ένα βεβιασμένο χαμόγελο.

Οι γονείς του δεν έχουν συνειδητοποιήσει πως έχω ακούσει κάθε λέξη που έχει ειπωθεί τα τελευταία λεπτά και έτσι δίνω την καλύτερη μου παράσταση για να συνεχίσουν να πιστεύουν το ίδιο.

Όμως το βλέμμα του Nathan κρύβει ανησυχία καθώς με κοιτάει. Δεν με αφήνει από τα μάτια του όσο εγώ τον πλησιάζω και του κάνω νόημα να με πάει σπίτι μου.

"Σας ευχαριστώ πολύ για το δείπνο. Είστε καταπληκτική μαγείρισσα κυρία Amelia" απευθύνομαι στην μητέρα του Nathan και εκείνη σηκώνεται από την θέση της για να με αγκαλιάσει.

Αγκαλιάζομαστε σιωπηλά ίσως για παραπάνω ώρα από όσο θα έπρεπε και μπορώ να νιώσω πως δεν θέλει να με αφήσει να φύγω. Σχεδόν μου έρχεται να κλάψω μαζί της και να την συμπονέσω για τον χαμό της «φίλης» της, ομως τα λόγια σκαλωνουν στον λαιμό μου.

Νιωθω την απελπισία της καθώς με σφίγγει πάνω της και αισθάνομαι πιο άσχημα από ποτέ που φεύγω έτσι απότομα. Πρέπει να φύγω από εδώ μέσα, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να ανοίξω το μεγάλο στόμα μου και να πω για άλλη μια φορά λάθος λέξεις.

"Καληνύχτα σας" τους χαιρετώ και ανοίγω την πόρτα για να βγω έξω.

Βλέπω τον Nathan αμίλητο να κατευθύνεται προς την μηχανή και τον σταματάω.

"Θα γυρίσουμε με τα πόδια" λεω με ένταση και εκείνος είναι τόσο ανήσυχος και αναστατωμένος που δεν προβάλει αντίσταση.

Με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορεί να αποφύγει την συζήτηση και θα έχει άπλετο χρόνο να μου εξηγήσει τα πάντα. Από την αρχή.

Δεν του αφήνω περιθώριο και ξεκινάω να περπατάω στον σκοτεινό δρόμο. Αστέρια δεν υπάρχουν, τα φώτα της πόλης κρύβουν την μαγεία και την ομορφιά της νύχτας.

My WaveWhere stories live. Discover now