Engjelli Im I Lumturise

5

Te nesermen serish u zgjua nga nje enderr. Me mire te themi nga nje makth, sepse enderrat me Ate i shkaktonin shume dhimbje.
Hapi celuarin dhe gishtat shkruan emrin e tij ne listen e kontakteve. Donte t'i degjonte zerin te pakten, por jo nuk mundej. Ai do shqetesohej. U ngrit, u be gati dhe filloi te ecte me kufjet ne vesh. Kembet e cuan ne nje vend te qete. Aty do mund te mendonte qetesisht. U ul ne nje stol dhe shkoi larg ne kujtime. Sa e lumtur kishte qene dikur. Ishte ajo qe donte dhe duhej te ishte. Gjithcka ishte perfekte, ndersa tani.. tani asgje nuk ishte ne vendin e saj. Donte te kthehej serish dhe meqe mundesia e vetme ishin ato kujtime, filloi te kujtonte cdo gje nga fillimi.

                             ***

Perpara 1 viti..
- Kendi!
-Po zysh.
- Eja me mua se dua te flasim per dicka.
- Ne rregull. Urdhero ,zysh.
- Si projekt perfundimtar ne lenden e letersise kam vendosur te realizoj nje shfaqje teatrale. Si pjese kam zgjedhur tragjedine "Romeo dhe Zhuljeta". Por projekti do te realizohet permes klasave. Dua qe ti te jesh regjizorja e ketij dramatizimi. Si thua?
- Ide shume e bukur. Me pelqen.
- Ne rregull atehere eja te te prezantoj me pjesemarresit e tjere.

Mbledhja me to shkoi mire. Kendit i pelqenin shume gjera te tilla dhe sigurisht te merrte pergjegjesi dhe t' i shlyente ato me perpikmeri ishte pika e saj e forte. Ajo vendosi te bente edhe skenarin. Zgjedhja e personazheve ishte paska e veshtire duke qene se nuk i njihte shoket e tjere te ekipit, por shkoi mire. Ne mbledhjen e dyte, diten e pare te provave, njeri prej aktoreve mungonte. Vendosen te merrnin dike tjeter. Ai hyri ne klase dhe u mbeshtet te dera. Cuditerisht mori vemendjen e Kendit.
- Waww po ky nga doli?! - tha me vete Kendi, nderkohe qe e shihte me kureshtje.
Ai ishte nje djale pak me i gjate se ajo , me floke te zeza te ngritura lart, me syte me shkelqim dhe me nje qendrim qe vertet te bente pershtypje.
- Djali qe mungoi do te vije neser,- i tha zysha Kendit.
- Cfare?? Ky nuk do te largohet apo jo ??! Kam nje personazh dhe per te, - u pergjigj menjehere Kendi pa ditur as vete se cfare po thoshte.
- Ne rregull, - pohoi zysha.
Kendi u qetesua, por as vete nuk e kuptoi pse e beri kete. Cfare kishte aq te vecante ai njeri?
Gjithsesi filluan me provat dhe roli i "shefes" ishte perfekt per Kendin. I pelqente aq shume t'i urdheronte te tjeret dhe ata t'i bindeshin sa po perfitonte nga rasti. Sigurisht qe kete gje e bente edhe per te terhequr vemendjen e atij djale qe ende si kishte marre vesh emrin.
- Okj, afrohuni te gjithe ketu! - u tha Kendi shokeve te saj tashme.
- Me jepni emrat tuaj qe mos t'ju therras me me emrin e personazheve se nuk me pergjigjeni, - u tha si me shaka, por ishte plani perfekt per te marre vesh emrin e djalit misterioz.
Filloi te merrte emrat dhe kur mberriti te ai:
- Ti si quhesh ? - e pyeti Kendi.
- Aldi, - u pergjigj djali.
- Ne rregull, - tha Kendi teper e luntur tashme qe mori vesh emrin e tij .
Por sapo mbaruan provat duket se harroi gjithcka kishte ndodhur aty brenda, madje edhe tronditjen prej tij.

Erdhi pasditja dhe doli te takohej me Andrren. Filluan bisedat e tyre te zakonshme derisa Andrra e pyeti:
- Si shkuan provat sot ??
-Uuu provat- tha Kendi me nje buzeqeshje djallezore.
- Hahaha cfare ndodhi?
- Njoha nje djale te ri. Emri i tij ishte Aldi.
-Edheeee?? - pyeti Andrra kureshtare per ato cka po mendonte Kendi.
- Oo jo Kend.. ms guxo!!
- Hahaha cfare ?
- Jepi me thuaj cfare ke ndermend t'i besh ?
- Asgjeee..
- Kendiii!!
- Hahaha okj okj.. do ta bej te me pelqeje.
- Cfareee??? Ti je e cmendur perfundimisht.
- Hahaha nuk do ndodhi gje, mos u shqeteso. Plus qe ishte shummmeee i mireee, ia vlen, - dhe vazhdonte te qeshte, nderkohe qe Andrra ishte acaruar.
- Mire pra , ja ku po ta them qe nuk do ia dalesh dot.
-E veme me bast?- propozoi Kendi teper e sigurt per ate qe po bente.
- Ne rregull.
- Kujdes Andrra je e humbur kesaj rradhe. Dhe degjo seriozisht te them qe ishte shume i mire, me terhoqi sapo hyri. Se di kishte dicka te cuditshme.
- Nuk ka asgje, thjesht ti je e cmendur. Lere rehat djalin.
- Porr une s' do i bej asgjeee,- vazhdonte me te saj dhe sigurisht qe e qeshura nuk i ndalonte.
Shkoi ne shtepi dhe filloi ta mendonte seriozisht ate qe po bente. Ai vertet i shkaktoi dicka te cuditshme, nje ndjenje te re . Nuk kishte aspak ndermend te tallej me ate djale. Dukej qe ishte shume djale i miri dhe ajo s' mund ta bente. Vendosi me mire ta humbiste bastin me Andrren edhe pse Aldi i kishte ngjallur nje kureshtje te papare qe nuk dinte ne do e ndalte dot.