Engjelli Im I Lumturise

2

- Ejj cfare po ben ?? - u hodh menjehere Kendi kur pa Andrren tek dicka lexonte me kureshtje ne celularin e Kendit.
- Kur ka ndodhur kjo? - e pyeti Andrra nderkohe qe i tregonte shkrimin e shkruar prej Kendit.
- Ate dite.
- Cilen dite ??
- Diten qe vendosa ta largoja fajin nga vetja dhe t'ia hidhja atij per gjithcka kishte ndodhur,- iu pergjigj Kendi dhe syte iu mbushen me lote.
- Vertet e degjove ate ze? - pyeti Andrra ,e cila kishte mbetur e tronditur nga ajo ngjarje qe i kishte ndodhur shoqes se saj.
- Yess Andrra. Nuk e di. Besoj se nuk kam qene mire. Ai "zeri i ndergjegjjes" per te cilen te kam folur mendoj se ka filluar ta ngreje aq shume volumin sa po del jashte kokes time, - tha Kendi dhe filloi te qeshte.

    Filloi ta kthente serish ne shaka cdo gje. E tille ishte ajo. Sado serioze te ishte gjendja nuk mund t'i shtonte edhe ajo dozen e saj te tragjedise. Po normal qe kjo nuk anashkalohej nga Andrra. Ajo e njihte shume mire Kendin , madje me mire se ajo veten. E dinte se mbas asaj buzeqeshjeje kishte dhimbje, ate dhimbje qe Kendi do ta fshihte gjithmone per te vazhduar duke genjyer veten.

- Kend mos te lutem.
- Cfare mos moj? Cfare thua ? 
Me ty o Andrra mu plotesua Andrra, - vazhdonte serish shakate e saja Kendi, por kesaj here ia doli te bente edhe Andrren te qeshte. S' kishte si te ndodhte ndryshe.
- Okj ne rregull. Por do me premtosh dicka.
-Cfare? - pyeti menjehere Kendi, teper kurioze per kerkesen e shoqes se saj.
- Nuk do besh me asgje per te.
- Per ke ??
- Kenddd!!!
- Jepi Andrra tani. Ti e di qe nuk te premtoj dot. Gjithcka ka ndodhur vazhdon te me rendoje dhe derisa kjo peshe te bjere une do vazhdoj te bej dicka. Pastaj ti e di qe une nuk rri dot pa bere gje. Nuk shtyhet jeta keshtu te lutem tani, -  dhe vazhdonte te qeshte.
Sensi i humorit ishte dicka pozitive e Kendit. Andrres i pelqente, por ndonjehere vertet qe e acaronte. Te tilla ishin keto raste.

- O Zott cfare do bej une me ty!! - nisi te ankohej Andrra.
- Hahaha e di une c' te besh me mua. Me perqafo dhe fort madje.

Te dyja vajzat u perqafuan. Ajo ishte ajo per te cilen kishin nevoje. Kishin kaluar aq shume gjera bashke sa asnje moment nuk e mendonin dot pa njera tjetren. Andrra kishte qene ajo qe e mbante gjithmone te kontrolluar, le te themi, Kendin. Por dhe Kendi s' mbetej mbrapa. Ishte nje kimi e tille midis tyre, qe i bente ta kuptonin njera tjetren pa folur me mijera kilometra larg. Nuk e di per ju, por une kete e quaj miqesi te vertete.

- Ne rregull me lesho tani se me mbyte. Jam shume voneee. Me duhet te iki . Flasim neser, -foli pernjeheresh Kendi dhe u largua.
U nis per ne shtepi. Ndihej aq e lodhur sa rendshem u leshua mbi shtrat. Nje pike loti i rrodhi nga syte. Kishte aktruar mjaftueshem ose shume per sot. Ra te flinte pa ngrene ashtu sic kishte bere keto 2 muajt e fundit.