Gizemlilerin Aşkı [Mafya] (TAMAMLANDI)

10.Bölüm

MEDYA DEMİR

Azra'dan:
Çarptığım kişinin o olma ihtimali ne kadar? Ben bunun Kabus olmasını diledim ama değilmiş. Karşımda Annem(!) duruyor. Zafer Gülümsemesi yerleştirdi Yüzüne, kolundan sürükleyip dışarı çıkardım.

Azra: Burda okuduğumu nerden öğrendin?

Hediye: Vaay! Demekki benim kızım Zengin, ama benim haberim yok, öyle olsun bakalım Remzi ne diyecek bu duruma.

Azra: Bana bak, ben Zengin filan değilim, ben burslu olarak geldim buraya. Büşra yarışma kazanmış Okulda istediği birine Burs hediyesi vermiş. Büşrada benim onunla beraber Okula gitmemi istediği için kabul ettim!

Hediye: Son Günlerde gelmez oldun. Hep Postadan çıkıyor Para, niye sen getirmiyorsun?

Azra: Sanane be! Niye herşeye burnunu sokuyorsun? Hesap vermeyi sevmem sen daha iyi bilirsin!

Hediye: Beni iyi dinle küçük, Şeymayı bize geri getireceksin yoksa-

Azra: Yoksa ne? Remziyemi söylersin Okulda okuduğumu? Bana bak, tüm kızlarının elinden alınmasını istemiyorsan rahat dur!

Havaya kalkan eli görünce tutmiycaktım ama Toplumdayız. Hızla elini tuttum ve birşey demeden Okula girdim. Ağlamak istiyordum nedensizce. Yada belki bir nedeni vardır. Belki kendi öz annem bana vurmak istediği için acıyordur Yüreğim, Kalbim, belki bunun için ağlamak istiyorumdur. Koridordaki insanların bana tip tip bakıyor olması garibime gitti. Olum yoksa ben ağladımmı? Ağladım galiba. Adımlarımı hızlandırarak Kızlar Tuvaletine girdim ve yüzüme baktım, suratım kızarmış, Gözlerim kızarmış ve Gözlerimden inciler (Göz Yaşı) dökülüyor.

Hemen kendimi toparlayıp Sınıfa girdim. Arkamdanda Öğretmen girdi. Ders anlatiyordu ama ben ne konsantre olabiliyordum nede dinliyebiliyordum. Aklımda hep diğer Üvey kardeşlerim var, Remzi şimdi ben yokum diye onları dövüyorsa? Bunu düşünürken bile Kalbim ağrıyor acaba gerçekten böyleyse ne olacak? Onları bu Akşam ordan çıkarıyorum ve bu kararımda kimsenin yanımda olmaması çok önemli. Ama onlara kalacak bir yer bulana kadar orda kalmaları gerekiyor. Uff Uff ne yapicam?

Birinin adımı söylediğini duyunca Düşler Aleminden Düyaya giriş yaptım.

Büşra: "Hele Şükür ne düşünüyordun?"

Azra: "Üveyleri..."diyerek Sınıftan çıktım, bu Mert 100/100 Büşrayla konuşuyordur şimdi. Hızla Sınıfa geri girdim ve birde ne göreyim Mert benim bakın benim diyorum kankamın Saçıyla oynuyor şimdi sıçtım ağzına senin. Mertin Sırtına hopladım ve Yere düşürdüm. Sonra yüzüne Yumruğumu geçirdim, Büşranın çığlığını duyunca Merti bıraktım. Mal lan bu, niye bırakmıyor bunu?
Erkekler boş iş amk. Acır bir şekilde Merte baktım bir süre, sonra yanı başına çökmüş bir adet Büşra gördüm. Kolundan tuttuğum gibi sıraya otturtdum canım kankacığımı. Merte bakıp bakıp gülüyordum çünkü suratında morluk var. Ardada zaten anladığım kadarıyla fırça çekiyor bir kızdan dayak yediği için.

Böyle aksiyonlu bir Okul gününden sonra eve doğru yol aldım. Evin apartmanının önünde çökmüş üç adet üvey kardeş görünce içimde ilk kez bir duygu belirdi: Özlem.
Ben onlara onlar bana bakıyordu.

Azra: Niye geldiniz?

Melisa: Abla, biz Şeymayı özledik lütfen onu bize göster.

Azra: Hayır olmaz, çünki o burda değil. Bana bakın şimdi eve çıkıyoruz ben birşeyler yapıcam sonra belki götürürüm sizi Şeymaya.

Hepsiyle eve girdikten sonra elbiselerini çıkarttım, hepsinde kemer izi vardı. Bukadar artık gidemezler o eve!

Azra: Gidemezsiniz artık o eve üstünüzü giyinin sizi biryere götürücem yaramazlık yaparsanız sizi ordan alırım.