ARAN

10.Bölüm

Medya: Aran
Yeni Bolumler: Haftaiçi her gün 20.00

Ne anladığımdan emin olamasamda ne duyduğumdan oldukça emindim. Karşımda tanıdığım günden beri beni şaşırtmaya yeminli olan kişi Aran'dan başkası değildi. Çocukluk aşkı mı vardı yani? Kekelememek için başımı dik tutarak kendimi geri çekmeye çalıştım. Kesinlikle afalladığımı ona belli etmemeliydim.

''Sen ve birini sevmek?'' dedim alaylı tutmaya çalıştığım ses tonumla. Verdiğim karşılık üzerine yüzünde değişen en ufak bir ifade olmamıştı.

''Sevemez miyim?'' diyerek yüzüme iyice eğildiğinde gerilmiştim. Neden böyle tuhaf davranıyordu ve ben neden nefesimi tutmuş onu izliyordum!

''Sevemezsin! Sen kendinden başka kimseyi sevmezsin. Kimi kandırıyorsun?''

Burada daha fazla dikilmem anlamsızdı, üstelik çenemi tutamadığım gibi gerilmeden duramıyordum. Elimdeki anahtarla hızla kapıyı açıp kendimi içeri attıktan sonra tuttuğum nefesimi verdim. Neler oluyordu böyle? Son günlerde tuhaf olan o kadar çok şey vardı ki olayları takip etmekten yorulmuştum. Odama gidip kapıyı kitledikten sonra kulağıma kulaklıklığı takarak gözlerimi kapadım. Uzun bir süre açmamaya kararlıydım...

&&&

Büyük bir gürültüyle yumruklanan kapım beni muhteşem bir sabaha uyandırmayı başarmıştı. Önce sağa sonra sola sonra tekrar sağa dönerek, kapı arkasındaki kişinin pes etmeyeceğini anlamıştım. Zorlukla gözlerimi açtım ve uyku sersemliği yüzünden düşmemek için dolaba tutuna tutuna kapıya yaklaştım.

''İnsan uyuyor değil mi bu odada?'' dediğim an kapıyı açmamla annemin adeta şaka yapmıyorum adeta üzerime uçması bir olmuştu.

''MELTEM!''

''Efendim anne!''

İkimizde birbirimizi gayet net duymamıza rağmen bağırarak konuşmayı tercih ediyorduk.

''KIZ BEN SENİ NE YAPAYIM ŞİMDİ!''

''Yapacağını yapmışssın anne bak maşallah şansım hariç babamla üretimimde katkıda bulunduğunuz her şey mükemmel olmuş.''

Ruh halimin en kötü anlarda bile kendimi eğlendirmeyi nasıl başarıyorum ben de bilmiyorum. Ya da biliyorum, etrafımdaki insanları sinirlendirmek hoşuma gidiyor kesin bu yüzden. Manyak oldum. Manyak ettin beni Aran!

''Başlatma şimdi üretimine kız! Aysel Teyzen aradı görücü gelecekmiş sana?'' dediği an bütün devrelerim ışık hızıyla açılmıştı. Aysel Teyze bir günde görücüyü ayarlamış mıydı yani? Televizyonlardaki sunuculara taş çıkartmayacak derecede bir performans sergilemişti resmen.

''İyi gelsinler anne.''

''Ne dedin sen?''

Annem şüpheli bakışlarla aklımın yerinde olduğunu ölçmek istercesine üzerime eğilmişti. Oynadığım oyunu fark etmemesi için Oscar'lık bir performansla başımı dik tutup uzaklara bakıyordum. Gözlerinin içine baktığım an bir şey planladığımı anlayabilirdi. Bunu nasıl yapıyor hala anlayabilmiş değilim ama annemin o içini görüyorum adlı bakışlarını sadece annemde ve hastanelerde ki röntgen cihazlarında hissediyordum.

''Gelsinler dedim, geri çevirmek ayıp olur hem Aysel Teyze'de aracı olmuş o kadar.''

Hala yüzüne bakmıyordum. BAKAMAZDIM!

''Nereye bakıyorsun sen öyle?'' diye sordu biraz daha üzerime eğilirse kendimi kasmaktan yere yapışacağım kesindi.

''Hiç anne nereye bakacağım? Düşünüyorum ne giysem diye. Ben en iyisi alışverişe çıkayım. Ne zaman geleceklermiş? Bu akşam mı? Saatini kesin söylesinler, dışarıdaki işimi ona gör-''