What the Heart wants [ON GOING]

Kabanata 12

Kabanata 12

A pair of angry eyes are directly staring at Jed and I.

Hindi mapakali sa inuupuang tumayo ang principal namin at pabalik-balik na naglalakad sa harap namin. Her brows are really crease that I worried it might become one brow arched together.

"When will you two learn?!" Nanlilisik ang mga mata niyang dinuro-duro kaming dalawa ni Jed.

The poor us have not even change yet. Putikan pa ang buo naming katawan, ang dumi-dumi pa. Ang puting polo ni Jed ay nagmimistula ng brown polo shirt at ang mukha ko naman ay marami paring nakadikit na putik kahit na naghilamos ako kanina kasi madalian lang.

'Di man lang muna kami pinaglinis sa sarili namin!

Nandito kasi kami ngayon sa office dahil sinita kami nung nagpapalitan na kami ng putik ni Jed. Akala kasi nila nag-aaway na naman kami ng kumag. But it was actually the first time na hindi kami nag-away dahil obvious namang nagkakatuwaan lang kami kanina. At ngayon pa talaga kami pinatawag na wala naman talagang away na nagaganap!

"Ang tatanda niyo na! Nag-aaway pa rin kayo?! Hanggang kailan ba matatapos 'yang kalokuhan niyo ha?! Nagsasawa na ako sa pagmumukha niyo! Lagi nalang kayong ipinapasa ng guidance councilor natin sa'kin dahil sa hindi na matotolerate pa 'yang mga ugali niyo mula elementary hanggang senior high school!" Nagpupuyos niyang sabi.

"My goodness! Senior High Schoolers! Ms. Alfonso, Mr. Thompson! Para na kayong mga college students sa lagay na 'yan! But you two act like a three year old children!"

I fought the urge to roll my eyes at our much respected fat principal na mukhang bakulaw. Naiinis na ako. Hindi nga po kami nag-away!

"Sorry po ma'am." Napalingon ako sa kumag at pinanlakihan ko ng mata. "'Di na po mauulit."

What did he just say?! Seriously?! Nag-sosorry siya without even explaining our part?! Aba! Duwag!

"Dapat lang! Sorry sorry!! Uulitin niyo naman!" Ani parin ng masungit na principal namin.

"With all due respect Mrs. Magdayao." Panimula ko, interupting her tantrums. "I believe wala naman po kaming masamang ginagawa. We were just having fun. I don't think it was against the school rules to have some fun."

"Shut up. Miya." Jed suddenly hissed in my ears at bawat salita niya ay may diin. Pero bakit naman niya ako pipigilan?! Pasalamat nga siya at dinidepensahan ko ang sarili namin eh! Hindi tulad niya na nag-sosorry sa paratang na hindi naman namin ginawa!

Tinaasan ko ng kilay si Jed at hinarap muli ang principal namin na ngayon ay mukhang sasabog na sa galit dahil namumula na ang ala-rocky road na mukha niya. Ugh!

"I am calling your parents now!" Sigaw niya sabay pindot dun sa telepono ng mesa niya at bawat pindot ay halos masira na kadidiin.

Bahala siya. Wala naman si papa dahil pumuntang Bohol kasi may inaasikasong business related na mga bagay. Walang magpaparusa sa'kin sa bahay kaya okay lang!

'Kala niya yata madadala niya ako sa 'I am calling your parents now'? Utot!

"And as your punishment! Hindi kayo uuwi hangga't hindi niyo nalilinis ang buong CR ng campus!" With that, pinaalis na kami sa office. Gusto ko pa sanang magreklamo pero hinila na ako ng kumag palabas. Kainis!

Tapos ngayon? Ako pa ang may kasalanan?!

"This is all your fault! Kung hindi mo'ko pinahiran ng putik hindi mangyayari 'to!"  Jed shouted at me with an expression full of frustration.

Wow! Parang gusto ko yatang matawa! He's so unbelievable!

"It's your fault obviously! Nanahimik lang ako dun tapos bigla ka nalang lumapit sa'kin!" I shouted and level his angst. "If you didn't showed up, this whole thing should have not happened!" I said.