Mr.SuperStar Is My Romantic Nightmare (Completed) BTS V

Episode 12

Zaylee's Point Of View

"Be my girlfriend just for one day, imemeet lang naten yung ex ko at papaselosin siya"
Sabi niya na nagpakulo ng dugo ko.
Tiningnan ko siya ng bored look

"Keep that money in your ass"
Sabi ko at tumalikod.
Hinawakan niya yung wrist ko at may nilagay na pera doon.

" Hindi ako sumasama sa d ko kilala"
Sabi ko.

"Kung ganon let's have a formal conversation, I'm Junhoe nice to meet you again Zaylee."
Sabi niya .
Napakunot naman noo ko, how did he know.
Tinuro naman niya yung suot kong t shirt na black, nakatatak doon yung name ko na may 95 sa baba.

Ngumiti naman siya saken.
Hindi ko akalaing marunong pala tong ngumiti, akala ko puro ngisi lang ang alam niya.

"Base sa expression mo, tama ngang zaylee ang pangalan mo"
At ngayon ko lang narealize na marunong pala tong mambasa ng tao.

" So payag ka ba sa condition ko zaylee? Para toh sa pag bugbog mo sa gwapo kong mukha"
Ugh! Kahanginan niya.
Nainis naman ako ng maalala yung condition na sinasabi niya.
"Ganyan ka na ba talaga ka tanga? Ex na nga diba? Ex, it means past na. Break na kayo, so bakit ka pa bumabalik? Ang dapat sayo is magmove on"
Sabi ko.

"Atsaka, wala ka bang kaibigan? Kakilala? Pamilya? At saken ka nanghihingi ng ganyang pabor akala mo naman papayag ako ni hindi nga kita kilala"
Inis kong sabi at tinalikuran siya. Napa stop ako ng magsalita siya.

"It's hurt"
Sa simpleng sabi niya non, bigla akong nakonsensya at narealize ko yung mga sinabi ko.
Aishh!!
Ano bang nangyayare saken??

Hinarap ko naman siya.

"I-its not like tha-"

"Okay. I love her, i fvckin lover her, family is not in my vocabulary, and i don't trust friends, she is the only one in my life. I just can't let her go like this. I know that she's Still love me, i can feel it"
Sabi niya habang nagka crack yung boses niya.
Wala naman akong kinalaman sa past niya pero...

Pero...
Aishh!!
Ano ba?
Hindi ko pa nga nahahanap si Taehyung i only have two days to find him.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko, na shock nalang ako ng biglang pagbago ng ekspresyon ng mukha niya at ngumiti ng pagkatamis tamis sabay yakap saken ng sobrang higpit.

"Thank you very much zaylee, i owe you to this. I'm going to meet her later 5:30 pm, anong room mo?"

"300"
Bored kong sabi.

"Okay, I'll take you later ah, mag suot ka ng kaaya aya bye! Girlfriend!!"
Saka siya tumakbo.
At ako?
Naiwang nakaestatwa sa labas ng building.
Tiningnan ko naman yung relo ko it's already 3:45 pm.
Ugh! Ano? Aantayin ko pa ba si Taehyung? Nanginginig na yung mga binti ko sa lamig.
Ewan ko ba kung anong nangyare saken at pumayag ako sa condition niya na yun? Why did he trust me? Kakilala pa nga lang namen, why i feel so comfortable when i first met him?
Napayuko nalang ako at nagsimulang maglakad pauwi.

"Aaahhh!!! Yung BTS!!!! "

"OH MY GOD? TAEHYUNG!"

"TAEHYUNG is with them!"

"KYAAAAAAAAAHHHHHH!!"
Mabilis akong napalingon ng may maingay na sigawan at takbuhan ng mga studyante papunta sa Building, may mga dala pa silang banner na 'Welcome back Taetae'

Nanlaki yung mata ko, sinampal ko yung sarili ko, am i dreaming??
Ouch!
Isa lang nang ibig sabihin niyan, hindi ako nananaginip!
This is my opportunity!
Napatakbo ako papunta doon sa nagkukumpulan at siningit yung sarili ko, siniksik ko yung sarili ko para makapunta sa harapan.

Nang makapunta ako sa harapan napanganga ako, parang nawala lahat ng mga tao sa paligid wala akong marinig na mga sigawan, nawala silang lahat at isang tao lang, isang tao lang ang nakikita ko sa mga oras na toh.

Hindi ko akalaing makikita ko na siya ngayon, hindi ako makapaniwala.
Nakamask siya at kita ko ang bagsak niyang mga buhok, na halos matakpan na yung mata niya.

Naglalakad siya papunta saken, nakatingin siya saaken!!
Ngumiti ako sakanya.
Umistop siya sa harapan ko, parang maiiyak na ko sa tuwa na makita siya ulit.

"I miss you"
Tanging nasambit ko at niyakap siya ng mahigpit kasabay ng pagtulo ng luha ko.
Hindi namam siya nagsalita at naramdaman ko nalang na may humihila saken palayo sakanya.

Nagising yung diwa ko at nakita ko lahat ng mga matang nakatingin saaken na para bang may nakakahiya akong nagawa.

Saka ko lang narealize na nasa gitna pala ako ng dadaanan ng BTS. Gumilid na pala lahat ng mga fans kanina.

At ako nalang ang natira sa gitna, hinawakan naman ako ng gwardya at hinigit sa gilid.
Nastock up ako, tiningnan ko si Taehyung, nakatingin lang siya saken na parang hindi niya ako kilala at nagsimula ng maglakad, sumunod naman yung ibang member.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko, hndi ko magalaw yung mga paa ko hindi ako makakilos.
Hanggang sa nakita ko nalang yung sarili kong nag iisa, wala ng mga sigawan ng fans wala ng mga tao, at ako nalang nag iisa.

Hindi mag sink in sa utak ko ang mga nangyare, bakit ganun?
Ba't parang hindi niya ko kilala?
Ba't ganun yung reaksyn niya?
Bakit?
Ano?
Paano?

Hindi ako nananaginip nung mga time na yon, alam kong totoo lahat ng yon, totoo na nagsama kame sa isang mala enkantadyang lugar, nasa aken pa nga yung butones niya ei tsaka yung dream catcher.

Napaupo nalang ako sa gitna ng kalsada, niyakap ko ang tuhod ko at d ko namalayan na umiiyak na ako, napahagulhol ako sa saket na nararamdaman ko, ang layo ng narating ko para lang mahanap siya para lang makita siya at para lang makasama siya ulit.

Siguro kelangan kong ipakita sakanya yung Dream Catcher!! Isama na naten yung butones! Baka naman maalala niya ako kung makita niya.

Baka hindi niya lang ako nakilala dahil.... Dahil...
Ano nga bang dahilan para hindi niya ko makilala??
Wala naman akong bangs para matago mukha ko, alam ko namang kilalang kilala niya yung itsura ko.

*Beeeeeeppp*
Napatingin ako sa sasakyan na papunta saken, tumayo naman ako pero hindi ko magalaw yung mga paa ko, hindi ko maihakbang.
Ito na ba yung katapusan ko?
Sana kung ito na nga, sana naman naalala niya na ko.
Napapikit nalang ako.