You Know I Can't (book1)

Chapter 10

You Know I Can't

© Hardheadeddouche

Continuation..

Ganoon na ba talaga kalaki ang pagkakaiba ng noon sa ngayon? Ganoon na ba kalayo ang pagkakaiba ng dati sa bagong kami?

Dati kapag ginagawa nyang titigan ako nakangiti sya, masaya sya. Pero ngayon? Kapag tinititigan nya ko ay parang iniisip nya kung may ginagawa pa ba kong mali.
Dahan dahan nyang tinanggal ang braso nya sa katawan ko at tumalikod.

Namimiss ko na yung pagiging clingy nya, yung ngiti nyang totoo, yung pagsasabi nya kung gaano nya ko kamahal at kung paano nya patutunayan yon sa iba't ibang klaseng paraan na maisipan nya. Namimiss ko na yung Justin na mahal ako at pinagkakatiwalaan ako.

Pero dahil tanga ako at sinaktan ko sya nawawalan na ko ng pag asa na babalik pa ang dating Justin na kilala at minahal ko.

"Nagugutom ako magluto kana." Tumango ako kahit alam kong hindi nya yon makikita. He's back, back to being the cold hearted beast and I need to deal with it. Again. Again. And again.

Nagluto ako ng lunch namin, gumawa na rin ako ng pack lunch para sakanya para madala nya sa trabaho.

Minsan, madalas ay hindi sya kumakain kasabay ko kaya nagpapahanda nalang sya at kumakain malayo sa akin, sa opisina, o kaya sa site. Mas gusto nyang kasabay ang iba kaysa sakin na fiancée nya.

"Mom will stay here for a week." He sit in front of me and start eating the food I had cooked.

Tinititigan ko lang sya, pinagmamasdan habang kumakain sya na mabagal.

"Tell her that you're cutting off the engagement." Walang emosyon nyang sabi.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi nya, I glued my eyes on him. Hindi nya inihinto ang pagkain at hindi man lang ako tinignan ulit, para bang wala syang sinabing nakakagimbal na bagay, kanina lang ay niyayakap at tinititigan nya pa ko. Pero ngayon gusto nya ng itigil ang engagement namin?

"I'm not cutting it off." I retorted coldly. I hate this kind of conversation, minsan gusto ko pang hindi sya makasabay kaysa naman pinag uusapan namin ang mga ganitong nakakawalang ganang bagay.

Why he's always asking me to cut off our engagement? But I can't. Ayon nalang ang pinanghahawakan ko sa relasyon namin. Kapag nawala yon. Kapag hindi na kami engage panigurado ay mawawala na rin sya sakin ng tuluyan.

Huminga ako ng malalim at inisip ang mga salitang sasabihin ko. Dapat tama, dapat hindi nakakaoffend, dapat may kontrol. Ayoko man sabihin to, hindi naman pwedeng hindi ko ilabas to. I love him and if he don't want me to be his fiancée anymore hindi ko alam kung anong gagawin ko.

"D'you really want me to be out of your life Justin?" I finally asked. Huminto sya sa pag nguya at tinignan ako. Ngumisi sya at binitawan ang mga kubyertos na hawak nya na para bang nawalan sya ng gana sa tanong ko.

"Ewan, hindi ko alam, baka.."

"Bakit? Ayaw mo pa bang bumalik kay Vaughn?" Tumayo sya sa kinauupuan nya ng hindi inaalis ang tingin sakin. The past year pakiramdam ko nararamdaman ko na rin ang nararamdaman ng mga kaibigan namin sakanya, na kagaya nila masasabi ko ngang hindi ko na sya kilala. Na ibang iba na sya sa dati.

Lumapit sya sa sink at inilagay doon ang pinagkainan, nakatalikod sya sakin at nilapat ang mga kamay nya sa metal sink. "Pero siguro wag nalang pala, kasi baka kapag bumalik ka kay Vaughn at magkatuluyan kayo ng lalaking dahilan kung bakit mo ko niloko, hindi ko alam ang magawa ko sainyong dalawa. Hindi ko pala kayang ibigay yung kalayaang gusto mo, hindi ka sasaya sa iba. Akin ka lang." He balled his fist and face me with his smirk. Bakit ba ang hirap hirap mong pahintuin Justin? Bakit ba ang hirap hirap mong magpatawad?!

'Sayo lang naman ako Justin.'

'I don't want freedom Justin, I want your love back!'

Gustong gusto kong sabihin pero nahihirapan akong magsalita dahil sa barang nakahinto sa lalamunan ko.

"I want you to take the taste of your own medicine Tarra, paulit ulit mo kong sinaktan, niloko, ginago?" He paused, nakatiim bagang syang nakatingin sa akin na para bang sasaktan nya na ko sa mga titig nya palang.

"I endured all the pain that I felt when you did that, kaya dapat ikaw rin. Dapat maramdaman mo rin yung sakit na yon. Yung sakit na to." Dinuro duro nya ang kaliwang dibdib nya na parang sinasabing durog na durog na ang puso nya dahil sakin.

Sabi ko nga eh, pagbabayaran ko habang buhay to. Lahat ng ginawa ko sayo pagbabayaran ko.

Pinunasan ko ang luha sa pisngi ko ng may magdoorbell. It his Mom for sure at hindi nya ko pwedeng makita ng ganito ang itsura.

We need to act that we're okay infront of Tita Donna even we're really not.

Pumunta ako sa bathroom at naghilamos, tinignan ang itsura ko sa salamin. Parang hindi ako to, parang patay na ang taong nakikita ko sa loob ng salamin na to. Ako pa ba to?

Huminga ako ng malalim at lumabas ng bathroom. Kung tutuusin gusto ko na nandito si Tita, iba si Justin kapag nandito sya. Affectionate sya kapag kaharap namin ang Mom nya.

But when Justin told me those hurtful words? Hindi ko alam kung dapat ba kong maging masaya na magpapanggap nanaman kaming okay sa harapan ng mom nya.

Hindi ko alam kung magiging masaya pa ba ko na niloloko lang namin syang okay kami para hindi sya mag alala.

"Mom I miss you!" Masayang bati nya, tumatawa pa. Napasandal ako sa pader at tinatanaw sila.

Ang galing nyang magpanggap. Ang galing nyang magtago ng totoong nararamdaman pag dating sa ibang tao. Kaya pala dati hindi ko nakita na alam nya na pala ang totoo.

Justin kept it, he didn't let me know or notice that he already knew what I have done. He endured it, lahat ng nakita, narinig, nagawa ko, nagawa nyang tiisin. He didn't even cry nor get mad at me, he didn't raise his voice on me, he didn't even hit me or slapped me when I needed that years ago, he didn't even give me a cold treatment like what he's giving me right now.. but instead he makes me feel that he love me so much. All those times alam nya na. That's why he made me feel that I need to choose. He did everything to pull me back. He made me choose him. He made me feel the guilt and he succeeded.

At ngayon? Sumabog na sya, napuno na, nag iba na.

If only I can turn back time hindi ko na ginawa yon. Hindi ko na sana sya niloko sa umpisa pa lang. Dapat naging faithful ako sakanya dahil ganoon na sya sakin, umpisa pa lang ng lahat lahat. Wala pang salitang 'kami' sinamba nya na ko na para bang diyos nya, pinaramdam nya sakin kung paano maging prinsesa, pinakita nya sakin na sya lang ang dapat kong mahalin.

Pero ang pagsisisi sa huli talaga nakalaan para maramdaman.

Dahil huli na ng mas mahalin ko sya ng todo pa sa sobra, huli na ng marealized kong huli na pala.

Dapat hindi ko hinayaang maramdaman nya ang lahat ng sakit na pinaramdaman ko sakanya, edi sana hindi nya pinaparamdam sakin ngayon kung gaano kasakit tong nararamdaman ko dahil sa kanya.

I'm stupid, I'm a heartless stupid selfish slut! Masahol pa ko sakanya. Masahol pa ang lahat ng ginagawa nya ngayon sa ginawa ko sakanya noon.

Sinaktan ko sya ng sobra kaya mas doble ang ganti nya at naiintindihan ko yon. At parati ko syang iintindihin dahil don.

--

To be continued..