''Bana masal okur musun ?'' her şey üç kelime, tek cümleyle başladı.
Araf'ta kalan bir Masal ...
Masal'da kaybolan Küçük prens...
Prensese ihtiyacı olan bir Prens...
***
''Neden aşık olmazmışsın sen ?'' ukala bakışlarını üzerimden bir saniye ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Hissettiğim tek şeydi hissizlik...''
Sesindeki yalvarış tonu . Uykunun verdiği mahmurluk . Bana öylece 'gitme' deyişi.. Yüreğimi korkuya boğan dudaklarından dökülen 'gitme ' ..Nasıl gitmem dedim kedime .. Nasıl kalırım yanında öylece.. En olamam gereken yerde nasıl dururum .
Korkudan kafamı kaldırıp da yüzüne bakamadım. Ya da yaptığım şeyin utancıydı şu an yaşadığım. Utancımdan ölebilirim diye düşündüm o an. Gözlerimi açamadım .Tek kelime edemedim.Kafamı yerden kaldırmadım.Bakışlarımı yorgandan ayırmadım.
''Ben ..'' diye mırıldandım sadece. O an deli bir cesaretle bakışlarımı yorgandan alıp onun yüzüne doğru çıkardım yavaş ve ürkekçe .
Gördüğüm manzara beni bir kez daha bozguna uğrattı. Hala uyuyordu. Araf hala uyuyor , gözleri kapalı. Uykusunda sayıklıyor. 'Gitme ' diyor. Bana demiyor , bir başkasına yalvarıyor gitmesin diye. Çünkü gitmesin istiyor. Belki de çoktan gitti ama hala kalsın istiyor.
Nedenini bilmediğim bir şekilde sağ gözümden bir damla yaş aktı. Burnumun sızladığını hissettim.'Bu çocuk bu kadar mı acı çekiyor ?' diye geçirdim içimden.
Acısını alıp götürmek istedim.O acıyı alıp çok uzaklara götürmek , orada bırakmak istedim. Onu kurtarmak istedim. Ruhunun azabına son vermek istedim.
Ben bu birkaç dakikada çok şey istedim .
Burnumu hafifçe çektim ve bana sarılan sıkı kolların arasından çıkmaya çalıştım. Ama yapamadım . Kolları bir kalkan gibi sarmıştı bedenimi sıkı sıkıya . Ve çok tehlikeli bir şey oluyordu.
Benim uykum geliyordu.Saat epeyce geç olmuştur buna eminim. Babamaın beni oyalaması . Bu odada uzun süre oyalanmış olam. Onun gelmesi ve uzun zamandır bu pozisyoda kıpırdamadan hareketsizce duruşumuz.
Açık olan ışık beni ne kadar rahatsız etsede gözlerimi uykudan alıkoyamadım. Kendimle verdiğim savaşta ne yazıkki galip gelemedim.
Başım Araf'ın göğsüne düştü . Gözlerim ağır ağır kapandı. Uyku bana o güzel kollarını açtı.
