''Bana masal okur musun ?'' her şey üç kelime, tek cümleyle başladı.
Araf'ta kalan bir Masal ...
Masal'da kaybolan Küçük prens...
Prensese ihtiyacı olan bir Prens...
***
''Neden aşık olmazmışsın sen ?'' ukala bakışlarını üzerimden bir saniye ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-'Gökyüzünü terk edip yeryüzüne inen ey yağmur! İstediğin kadar yağ . Yeryüzünü asla temizleyemezsin !'-
Siz hiç ne yapacağınızı bilmeden hareketsiz kaldınız mı ? Ya da karanlık bir yolda bilinmeze doğru ilerlediniz mi ? Kayboldunuz mu hiç koca bir şehirde ?
Korkuyorum. Hem de hayatımda hiç korkmadığım kadar korkuyorum. Karşımda kim var bilmiyorum.Nasıl bir savaşın içindeyim bilmiyorum. Bu savaşın komutanı kim bilmiyorum. Ve bu bilinmezliğin içinde her geçen saniye kayboluyorum .
Biri çekip alsın istiyorum beni bu çıkmazın içinden. Yardım istemek istiyorum , isteyemiyorum. 'Kurtarın beni!' diye bağırmak istiyorum , yapamıyorum.
İçimdeki korku bedenime kök salıyor .Kim bu insanlar ? Benden ne istiyorlar anlamıyorum.
Etrafımda bazı sesler duyuyorum ama algılayamıyorum. Kendimde değilim , bedenimi hareket ettiremiyorum. Kalbimin üzerine büyük bir yük binmiş gibi hissediyorum.
Üşüdüğümü hissediyorum. Bedenime temas eden soğuğun farkındayım sadece. Yavaş yavaş bazı sesleri duymaya başlıyorum. Gözlerimi açmak için büyük bir çaba gösteriyorum şu an.
Birkaç kez kırpıştırdım ağrıyan gözlerimi. Gözlerimi kırpıştırınca kesik görüntüler vardı . Tam net göremedim hiçbir şeyi. Şu an sadece ayaklarını görüyorum. Siyah postallarının içine sokulmuş siyah pantolonu vardı . Bana doğru birkaç adım yaklaştı. Yüzünü göremiyorum. Gözlerim sürekli açılıp kapanıyor . Üzerinde siyah deri bir ceket ve içinde siyah bir gömlek. Bu haliyle o kadar ürkütücüydü ki daha da korkmamı sağlıyordu.
Yanıma gelince dizlerini kırıp önümde durdu. Kolunu dizine yaslayıp ellerini saçlarıma uzattı ve saçımla oynadı.O an bileğine takıldı gözlerim. Dizine yasladığı koluna baktım. Bileğinde siyah bir figür vardı. Sanırım bir dövmeydi bu. Daha iyi algılamak için dikkatlice baksam da net olarak çözemedim. Ama çok ta büyük olmayan siyah bir figürdü. Elini itmek istedim ama daha gözlerimi bile açamıyordum. Yüzünü görmek için kafamı kaldırmaya çalıştım ama yapamadım.Gözlerimi açık tutmaya çalışsamda kapanıyorlardı.
Beton zeminde uzandığımın farkındaydım. Hissettiğim tuhaf ağrıdan dolayı yüzümü ekşittim. Gözlerimi artık açamadığımın farkındaydım .
Adımları benden uzaklaşırken adım seslerini duyuyordum. Sonra bir kapı sertçe çarptı.
Zihnim bulanıklaşırken bilincim yavaşça yerine geliyordu. Önce gözlerimi açtım ve kollarımı biraz hareket ettirdim. Elimi ağrıyan başıma götürdüm. Yerden destek alarak bulunduğum sert zeminde doğruldum.
