''Bana masal okur musun ?'' her şey üç kelime, tek cümleyle başladı.
Araf'ta kalan bir Masal ...
Masal'da kaybolan Küçük prens...
Prensese ihtiyacı olan bir Prens...
***
''Neden aşık olmazmışsın sen ?'' ukala bakışlarını üzerimden bir saniye ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Yıkılmazdı belki , belkide yıkık bir harebeydi sadece ...''
Sıkı sıkıya dalına tutunmuş bir yaprak , hafif esen rüzgara malup oldu. Kopup düştü dalından. Gökyüzündeki rüzgara karıştı. Rüzgar onu aldı başka diyarlara kapattı. Mevsim değişti , bahar bitti kış geldi. Üşüdü yaprak . Savrulamaz oldu artık . Her şey durdu. Herkes sustu. Hepsi narince selamladı kışı. Karlar yağdı yüreğime. Beyazın saflığı , temizliği kapladı her yanı. Doğru ya beyaz saflığın simgesiydi.Saflığın .. temizliğin .. duruluğun rengiydi beyaz .
Şimdi karlar yağmış gibi kalbime . Beyazlar sarmış gibi ruhumu. Bahar bitmiş gibi sanki. Yaprak dalından düşmüş gibi. Saflığın rengine boyanmış gibi , o yıkılmaz dediğim duvarlarım.
Karşımda bütün ihtişamıyla durmuş , güneşe benzeyen gözlerini gözlerime dikmişti. Söylediği sözlerin benim lügatımda anlamı neydi? Ne demek istemişti ? Rüzgar saç telerimi birbirine karıştırıp duruyordu. Bıraksa düşecektim sanki. Tutmasa savrulup gidecektim bu rüzgarın beraberinde. Onun sarsılmaz duruşu beni kendine hayran bırakmıştı. Duruşu 'ben yıkılmam ' havası veriyordu ona . Yıkılmazdı belki , belkide yıkık bir harebeydi sadece .
''Ne ?'' diyebildim sesimi toparlayıp . Yüzüne anlamsız bakışlar atmaya devam ederken o bana kararlılıkla bakıyordu. Bakışları oldukça delici ve sertti. Nasıl bu kadar keskin bakabiliyordu her seferinde? Nasılda her şeyi yok edebiliyordu tek sözüyle ?
''Ben senin alın yazına son noktayı koydum. ''sözleri beni alıp diyardan diyara sürüklüyordu. Neler oluyordu birden bire ? Bu da neydi şimdi?
Anlamsız bakışlarımı ona göndermeye devam edince dudaklarını hafifçe aralayıp sözlerine yenilerini ekledi .
''.. Ve son nefesinin mührü de bana ait. '' ellerini omzumdan çekti ve benim sert bakışlarıma karşılık o gülüyordu. Dudağı hafif hafif yukarı kıvrıldı. Benden çektiği ellerini havalı bir şekilde beline yerleştirdi.
''Sen ne demeye çalışıyorsun ? Açık konuş !'' aniden sert çıkınca gülümsemesini genişletti.
''Ben söyleyeceğimi söyledim. Bundan sonrası senin hayal gücün güzelim .'' kaşlarımı çatarken yumruklarımı sıkıyordum . Ukala tavırlarından gerçekten hoşlanmıyorum.
''Ben nerden senin güzelin oluyorum ?''
''Kızdın mı sana güzelim dedim diye ?''
''Evet !'' diye haykırdım sinirle .Ama benim sinirim onda hiçbir etki yaratmıyordu. Hala sırıtmaya devam ediyor .
''O zaman buna alışsan iyi edersin güzelim . Çünkü sırf seni kızdırmak için bile olsa sana güzelim diyeceğim .''
