''Bana masal okur musun ?'' her şey üç kelime, tek cümleyle başladı.
Araf'ta kalan bir Masal ...
Masal'da kaybolan Küçük prens...
Prensese ihtiyacı olan bir Prens...
***
''Neden aşık olmazmışsın sen ?'' ukala bakışlarını üzerimden bir saniye ol...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Ay ve Güneş kavuşsun , isterse gece de yok olsun gündüz de ..''
Oda yanlızca ay ışığının izin verdiği kadar aydınlıktı. Fal taşı gibi açılan gözlerimin önündeki perde rüzgarın etkisiyle savruluyordu. Vücuduma değen rüzgar daha da irkilmemi sağladı. Çok hızlı nefes alıp veriyorum şu an. Korkudan bayılacaktım sanki.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissediyorum.Göğsüm hızlı bir şekilde kalkıp iniyor her nefesimde .
Ellerim kollarını kavradı anında .Çırpınışlarımdan hiç etkilenmiyordu. Elini ağzımdan çekmeye çalıştım ama tabiki de yapamadım.
Nefesi saçlarımın arasından geçip boynuma değiyordu. Nefesim dudaklarımdan dökülüp avucuna çarpıyordu.
''Şimdi elimi ağzından çekeceğim. Sakın bağırma !'' diye emir verdiğinde öfkeyle karışık bir endişeyle başımı salladım onu onaylamak için.
Elini yavaş yavaş ağzımdan çekerken derin nefesler aldım ve sakinleşmeye çalıştım.Korkudan sıklaşan nefesim düzene girerken gözlerimin dolduğunu hissettim. Gerçekten çok korkmuştum .Özellikle de bugünki o nottan sonra.
Öfkeyle arkamı dönüp yüzüne baktım. Dışarıdan gelen ışık yüzünün bir kısmını aydınlatırken gözlerinin içine baktım.
''Sen ne yaptığını sanıyorsun ha ?'' diye üstüne tısladım. Sesim biraz yüksek çıkmış olabilir , daha fazlasını hakkediyordu şu an .
Yumruklarımı seri bir şekilde omuzlarına geçirdiğimde buna herhangi bir tepki vermedi.Bir yandan burnumu çekip diğer yandan onu yumrukluyordum.Hoş , yumruklarımın bir etkisi yoktu ama olsun. Birden bileklerimden kavrayıp beni durdurdu.
''Şhh.. tamam korkma benim .'' lanet olsun son zamanlarda niye bu kadar sulu göz olduysam sanki! Bileklerimi hızla çekmeye çalışsam da buna izin vermedi. Hala beni sakinleştirmeye çalışıyor.
''Araf bırak ya bırak ! Gerizekalımısın sen ha gerizekalımısın ? Nasıl korktum haberin var mı ?'' bileklerimi tutan elleri birden sertleşirken beni aniden kendisine doğru çekti. Öfkeyle soluduğundan nefesi yüzüme değiyordu.
''Peki ben nasıl korktum senin haberin var mı ? O siktiğimin odasında , yerde seni o şekilde gördüğümde nasıl korktum haberin var mı ?!'' yaşlı gözlerle yüzüne baktım.Oldukça öfkeliydi. Gözlerinde yine o acı bakışları. Onu ilk gördüğüm günden beri silinmeyen tek şeydi gözlerindeki acı. Sustum ve sadece onu dinledim.
''O lanet hastaneye varana kadar , sen gözlerini açana kadar kafayı yedim ! Sana bir şey olacak diye çok korktum lan ben !'' duyduklarımı idrak etmekte güçlük çekiyordum. Sözleri beni şoka uğrattı adeta. Ne yani Araf benim için bu kadar mı korkmuştu? Benim için ..
