ANKA KOLEJİ

10.BÖLÜM:''Kalbindeki Zırh ''

Arkadaşlar öncelikle bu kadar geciktiğim için çok üzgünüm. Normalde iki gün önce atacağım bölümü bazı aksilikler nedeniyle şu an paylaşıyorum. Lütfen bana kıamayın olur mu ?

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur . 

Yorum ve Votelerinizi lütfen esirgemeyin . 

Sizi seviyorum okurcanlar ..

Keyifli okumalar ..

''Evler vardır çatısı olan , gökyüzünü görmemizi engelleyen o çatılar ..Oysa o çatılar yapmadır . Yapay , sahte. Ama gökyüzü gerçektir doğal ve muhteşem . İnsan eli değmeyen .. insanın kirletemediği tek yer ... ''

Eve geldiğimden beri öylece yatağımda sırt üstü uzanmış öylece tavandaki yıldızlarımı izliyorum. Ben küçükken babama hep yıldızların altında uyumak istediğimi söylerdim . Hatta bu yüzden bir keresinde havanın çok soğuk olmasına aldırmadan küçük yorganımı alıp bahçeye çıkmıştım. Sırf yıldızların altında uyumak için .

**

Dışarıda ayaz bir hava vardı ama küçük kız eline aldığı yıldız desenli , küçük yorganını resmen yerde sürüye sürüye çekerek merdivenlerden aşşağı indi. Anne ve babasının uyuduğunu düşünen minik , dışarıdan gelen ışık ile etrafını görmeye çalışarak parmaklarını üzerinde ses çıkarmamaya çalışarak ilerledi. Anne ve babası uyanmamalıydı çünkü eğer uyanırlarsa ona izin vermezlerdi.

Kısacık boyu ve minicik elleri ile kapı koluna uzanmaya çalıştı. Sonunda kapı koluna yetişip kolu aşşağı indirdiğinde kapı açılmadı .Kilitli olduğunu anlayınca minik parmaklarıyla anahtarı tutup çevimeye çalıştı. Bir yandan da ses çıkarmamaya çalışıyordu. Anahtar dönü kapının kilidi açılınca kocaman gülümsedi küçük kız.

Kapıyı açtığı gibi soğuk hava o küçük bedenini esir alınca ürperdi birden. Keşke havalar ısınmış olsaydı diye geçirdi içinden . Ama havanın soğuk olması onu vazgeçiremezdi.

Elinde tuttuğu minik yorganı küçücük yumruklarıyla sıktı ve kararlılıkla adımladı.

Böyle küçücük bir bedene fazla büyük geliyordu bu hırs , azim , kararlılık ve inat .

Rüzgarda savrulan upuzun saçlarıyla gülümsedi .Kendini çizgi filmlerde izlediği prenseslere benzetmişti ama üzerindeki pijamaları fark edince şu an bir prensesten çok uzak olduğunu fark etti.

Sonunda gelmek istediği yere gelince minik bedenini olduğu gibi çimlerin üzerine bıraktı.Küçücük parmaklarıyla kavradığı yorganını boynuna kadar çekti. Hala üşüyordu ama gözlerini gökyüzüne dikince gördüğü milyonlarca yıldız ile beraber mutluluktan havalara uçacak sandı.

O kadar güzel parlıyorlardı ki , gerçek olamayacak kadar güzeldi. Yıldızlara hayranlığı bu yüzdendi belki de .Bu kadar ihtişamlı oldukları içindi.