ɴᴀᴊʟᴇᴘsᴢʏ ᴘʀᴢʏᴘᴀᴅᴇᴋ || ᴍɪɴʜᴏ ᴄʜᴏɪ

Rozdział 13

Dojechaliśmy na miejsce bardzo szybko. Było tam bardzo przyjemnie. Duże pole z kilkoma pojedynczymi drzewami, a kawałek dalej las.

- Ładnie tu, prawda? - zapytał Baekhyun, na co wszyscy przytakneli.

- Dawno tu nie byłem. - powiedział Chanyeol, patrząc przed siebie i uśmiechając się na wspomnienia.

- Byłeś tu już? - zapytałam

- Tak, zanim dołączyłem do zespołu przyjeżdżałem tu często. Znam to miejsce bardzo dobrze.

- Co wy na to, żeby może rozłożyć rzeczy? - zapytał Minho.

- Racja. Musimy najpierw sie rozłożyć. - dodał Suho.

Po 30 minutach rozłożyliśmy namioty. W między czasie przyjechała reszta oznajmując, że Kai musiał wróci, bo coś mu wypadło. Ustaliliśmy kto, który namiot zajmuje i z kim. Ja byłam razem z Julą, Minho z Taeminem, Key i Onew razem, Baekhyun z Suho, a Chanyeol był sam. Zaczęliśmy rozpalać ognisko, ale trochę za mało mieliśmy gałęzi.

- Przydałoby się trochę więcej. - westchnął Key.

- Ja z chęcią pójdę przynieść trochę. - zgłosiłam swoją chęć od razu.

- To ja pójdę z tobą może. - zaproponował Chanyeol - sama mogłabyś się zgubić, a ja dobrze znam te okolice.

- Dobry pomysł! - powiedziałam z radością.

- Pójdę z wami. - powiedział Minho z czego się ucieszyłam.

- Nie, ty zostaniesz. - powiedział Onew - jesteś mi potrzebny w przeniesieniu kilku rzeczy, a jesteś najsilniejszy.

- A ja nie? - oburzył się Chanyeol.

- Ty też, ale przecież idziesz z Adelą.

- No tak, racja. - uśmiechnął się Chanyeol.

Minho

Adela razem z Chanyeolem oddalili się od nas i już po chwili nie było ich widać. Chanyeol zdobył okazję spędzenie czasu sam na sam z Adelą. Czułam się bardzo zazdrosny.

- Minhoooo! - wołał mnie Onew.

- Już idę... - powiedziałem nie chętnie idąc w stronę przyjaciela. - To co mam ci pomóc przenieść?

- Tak naprawdę to chciałem z tobą porozmawiać o Adeli.

- O czym tak dokładnie? Mów śmiało. - starałem się mówić to jak najbardziej wyluzowanym głosem.

- Podoba ci się? Przyznaj się.

- Tak, a bardzo to widać? - zapytałem spięty.

- Nie, ale nie trudno jest się domyślić. - uśmiechnął się Jinki.

- Zamierzasz robić coś z tym uczuciem? Bo chyba nie tylko ty czujesz coś do Adeli..