Delice seven bir kadın...
Deli olan bir adam...
Anne sevgisini, şefkatini, ilgisini gördü onda. Ha bir de aşkı. Ama normal bir aşk değil. Normal bir sevgi değil. Taparcasına sevdi adam kadını.
Taptığım kadın dedi.
Adı gibi bir hikaye.
PERESTİŞ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
D
ÖNÜŞ
Jetten indiğimizde önümüzde 4 tane siyah araba vardı. Birine gidip bindik. Egemen biraz gergin görünüyordu. Kafasını bana çevirdiğinde gülümseyip elini tuttum. O da bana gülümsedi.
Keşke ailem de sevseydi Egemen'i. Sonuçta yetimhanede bile şiddet görmüştü. Anne baba sevgisine açtı. Annem oğlu gibi sevse keşke. Babam da öyle. Bu konuyu annemle konuşmam gerektiğini aklımın bir kenarına yazdım.
Araba malikanenin bahçesine girdiğinde biraz heyecanlandım. Düğünden beri ağabeyimden başkasını görmemiştim. Büyük giriş kapısı açıldı ve annem ile babam çıktı. Arabadan inip onlara doğru ilerledim. Egemen'in elini bırakmamıştım ve onuda peşimde hızla sürüklüyordum. Elini bırakıp anneme koştum.
Büyük bir özlemle sarıldım.
"Annemm..."
Onu o kadar çok özlemiştim ki... .
"Kızım benim. Çok özledim seni." derken ayrılıp yanaklarını öptüm. Ellili yaşlarında olmasına rağmen hala çok genç görünüyordu.
"Bende seni çok özledim annem." Kafamı çevirdiğimde babama baktım. Sinirli bir şekilde arkama bakıyordu yani Egemen'e.
"Baba." Bana bakınca yumuşadı ve sarıldı. "Seni çok çok çok özledim canım babam." Babamın gülme sesini duydum. Gözümden akan yaşı silip bende gülümsedim.
Babam hala Egemen'e, öldürecek gibi bakınca Egemen'e döndüm. Suçlu çocuk gibi bana bakıyordu. Gözlerindeki hüzün o kadar belliydi ki... Yanına gidip ellerini sımsıkı tuttum. Bana burukça gülümsediğinde içim sızladı.
O anne, baba, kardeş ne demek bilmiyordu ki. Sevgiye, ilgiye açtı. Kim bilir ne hissetti? Ben çocuk gibi annemle babama sarıldığımda onun bir annesi ve babası olmadığı için. Özleyince gidip onları görme imkanı olmadığı için.
Gözümden düşen yaşı silip onu anneme yaklaştırdım. Anneme yalvaran gözlerle baktığımda anlamış olacak ki Egemen'e gülümsedi.
"Hoş geldin oğlum." Egemen ağzı açık şaşkınca anneme bakıp hafif gülümsedi.
"Hoş buldum Ruveyda Hanım." deyip annemin elini sıktı. Bir süre sonra kendisini toparlayıp her zamanki ifadesiz suratını yerleştirdi yüzüne.
"Merhaba Murat Bey."
Babam sadece kafasını sallamakla yetindi.
"Hadi içeriye geçelim." dedi annem. Bahçeye son bir kez daha bakıp Egemen'in elini tutarak içeriye geçtim.
Büyük holden geçerken Egemen ile birlikte çerçevelerde ki resimlere bakıyorduk. İkimizde gülümseyerek içeriye girip koltuğa oturduk. Annem ile babam karşımızda tekli koltuklarda bizde büyük koltukta yan yana oturmuştuk.
