Delice seven bir kadın...
Deli olan bir adam...
Anne sevgisini, şefkatini, ilgisini gördü onda. Ha bir de aşkı. Ama normal bir aşk değil. Normal bir sevgi değil. Taparcasına sevdi adam kadını.
Taptığım kadın dedi.
Adı gibi bir hikaye.
PERESTİŞ...
NOT: *Yazım yanlışları düzenlenmiştir ama acemi bir yazımdır. İleri ki bölümler asıl olaylardır. İyi okumalar...*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BAŞLANGIÇ
Bütün gün düşünmüştüm ne yapacağım diye... Egemen'in geçmişi hakkında hiçbir bilgim yoktu. Sadece yetimhanede büyüdüğünü biliyordum. Ne ben sormuştum ne de o anlatmıştı.
Peki şimdi ne yapacaktım, onu affedebilir miydim? Ben şimdiye kadar hep kendi yaralarımı düşündüm onun bende açtığı yaraları... Peki ya onun yaraları. Onda kimler yara açtı ki, ya da kim sardı?
Aynada ki yansımama baktım. Egemen'i hala seviyor muydum, evet. Peki bunların üstesinden gelebilir miydim, bilmiyorum. Bu hayata daha ne kadar böyle devam edebilirdim ki? Ne zamana kadar hapis hayatı yaşayıp bütün gün sıkılabilirdim? Belki de Egemen'e ufak bir adım atsam ne kaybederdim ki?
Aklıma gelen fikirle mutfağa gidecektim ki gözümde bir mazi canlandı.
💎
3 yıl önce
Egemen bugün düşündü. İris'e geçmişinden bahsedip bahsetmeme konusunu çok düşündü. İris Egemen'i bugün yemeğe davet etmişti. Korkuyordu Egemen. Ya ayrılmak için çağırdıysa yemeğe ya beni terk ederse diye düşünceler talan ediyordu beynini. Geçmişini anlatırsa da ona acırdı. Oflaya oflaya yola koyuldu.
İris ise farkındaydı çoğu şeyin. Egemen uzaklaştıkça uzaklaşıyordu ondan. İris'te korkuyordu aslında. Egemen'i kaybetmekten korkuyordu. En çokta sebebinden korkuyordu.
'Neden birden bire böyle oldu?' diyerek yemek yapıyordu. Acaba diyordu, acaba başka biri mi var? Egemen onu aldatmazdı. Buna adı gibi emindi. Ama başka birini gördü de benden ayrılıp onunla mı olacak, diye kendini yiyip bitiriyordu.
Egemen zile bastığında İris koşarak kapıya gitti. İris kapıyı açıp Egemen'in görüş alanına girdiğinde Egemen heyecanlanmıştı.
Yemeklerini sessiz bir şekilde yerlerken İris, Egemen'in başka birini sevdiği için kendinden ayrılacağını düşünüyordu. Egemen ise çabuk sinirlendiği ve ilişkilerini mahvettiği için İris'in ondan ayrılacağını düşünüyordu ve bundan dolayı sinir kat sayısı gittikçe artıyordu.
"Beni buraya niye çağırdın İris?"
"Konuşmamız gerekenler var diye düşündüm."
"Peki ne konuşacaksın?"
"İlişkimiz yıpranıyor Egemen farkında değil misin?"
"Benim yüzümden mi, ben mi yıpratıyorum? Sana evlenme teklifi ettim İris. Millet daha gençsiniz, küçüksünüz dedi diye düğünümüzü erteleyen sendin!" Egemen artık bağırıyordu. Kendini kaybetmesine de az kalmıştı.
