Delice seven bir kadın...
Deli olan bir adam...
Anne sevgisini, şefkatini, ilgisini gördü onda. Ha bir de aşkı. Ama normal bir aşk değil. Normal bir sevgi değil. Taparcasına sevdi adam kadını.
Taptığım kadın dedi.
Adı gibi bir hikaye.
PERESTİŞ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💔KAVGA💔
Baba... Sırtını dayayacak bir insandır. Arkanı kollar, düştüğünde kaldırır. Seni terk etmez!
Ona ne baba denir ne de adam. Karşıma çıktı, bir umut sevindim. Evine götürdüğünde hüsrana uğradım. Gerçekler bir kez daha yüzüme çarptı yıkıldım. Ama kendime geldim, toparlandım. Neyse ki yetenekli ve zekiydim. Mimarlığa küçük yaşta başladım. Düzenimi kurdum, hayatımı buldum.
Şimdi ise ne sırtımı dayadığım ne arkamı kollayan ne de düştüğümde kaldıran bir babam var karşımda. Bunca acıyı bana o çektirmemiş gibi başka bir acı daha çektirme derdinde. Kadınımı benden alma derdinde.
İris şaşkınca Sadrazade'ye bakıyordu. Derin bir nefes alıp elimden geldiği kadar sakin olmaya çalıştım.
"Ne istiyorsun?" dedim sakin olmaya çalışarak. Üstüne atlayıp boğazını sıkmamak için kendimle savaşıyordum.
"Bizi karınla tanıştırmayacak mısın oğlum?" İris'e döndüğümde kaşları çatılmıştı. Tam ağzımı açmıştım ki İris konuştu.
"İzin verirseniz eşimle önemli bir konu konuşuyorduk Onur Bey." dedi sert sesiyle. Tek kaşımı kaldırarak baktım Sadrazade'ye. Bozuntuya vermeden konuştu.
"Bende seninle önemli bir şey konuşacaktım İris'ciğim." dediğinde
"Eşim daha önemli yalnız." dedi. Biyolojik babama kibarca 'siktir git hadi' diyen vahşi kaplanıma baktım. Üniversitede de böyleydi. İstediği olduğunda kedi tersine geldiğinde vahşi bir kaplandı her zaman.
Sadrazade daha fazla bir şey demeden yanımızdan ayrıldı. İris gözlerini bana çevirdiğinde kaşlarını düzeltti. Masanın altındaki yumruk olan elime uzanıp sıktı.
"Hani bazen hayıflanıyorum ya mutlu olamıyorum falan diye." mavişlerini kocaman açmış dikkatle beni dinliyordu. "Ben dünyanın en mutlu ve en şanslı erkeğiğim kurban olduğum. Senin gibi bir kadınla evli olmak her yiğidin harcı değil." utangaç şekilde gülümseyip yerinden kalktı.
Yanımdaki sandalyeye oturdu ve kafasını omzuma koydu.
"Asıl şanslı olan benim Ege'm. Senin gibi güzel seven bir adamla evliyim." kafasını kaldırıp yüzümü sıkmaya başladı. "Oy minnoş ponçiğim benim. Kurban olduğum." dediğinde kahkaha atıp yanağını ısırdım. Bir süre sonra konuşmaya başladım.
"Yarın seninle işimiz var arkadaşlarına söz verme." parmağı vücudumda hareket ederken kasılsam da bir şey demedim.
"Ne işi?"
"Okul için gerekli işlemlere başlayalım diyorum." bir süre parmağı hareket etmedi. Birden kafasını kaldırıp şaşkınca bana baktı. O kadar tatlıydı ki...
