Delice seven bir kadın...
Deli olan bir adam...
Anne sevgisini, şefkatini, ilgisini gördü onda. Ha bir de aşkı. Ama normal bir aşk değil. Normal bir sevgi değil. Taparcasına sevdi adam kadını.
Taptığım kadın dedi.
Adı gibi bir hikaye.
PERESTİŞ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlaç
~Flashback~
Arabanın ani frenle durmasıyla öne doğru fırlayacaktım ki Egemen kolunu bana sarıp buna engel oldu. Kafamı kaldırıp ona baktığımda hala karşıya bakıyordu. Baktığı yere baktığımda ise beyaz bir araba vardı önümüzü kesen. Egemen elini belimden çekip torpido gözüne uzandı ve silahını aldı.
"Egemen ne yapıyorsun?" Sanki beni hiç duymuyordu. Yaptığı tek şey karşıdaki arabaya bakmaktı.
Arabanın kapısı açıldığında aşağı inen kişiye baktım. Gözlerimi kırpıştırıp gördüğüm şeyin yanlış olmasını istedim.
Ama değildi. Önümüz de duran arabadan inen kişi elinde silahla Çağrı'dan başkası değildi!
~Flashback~
Gözlerimi kırpıştırdım. Çağrı'nın yüzünü aydınlatan araba farı mavi gözlerindeki kararlılığı gözler önüne seriyordu. Egemen kendi kapısını açmkştı ki bende kendi kapımı açtım. Hızla kolumdan tutulmam bir oldu tabii.
"Arabadan inmeyeceksin İris!"
"Egemen-"
"İris sakın!" Diye benimle kesin bir dille konuştuktan sonra arabadan indi. Kapıyı kilitlemeden kapımı az da olsa fark ettirmeden açık bırakabildim. Egemen'in sert bakışları Çağrı'yu hedef alıyorken ve ona doğru yürüyorken Çağrı birden silahın ucunu Egemen'e çevirdi. Bakışlarındaki acımasızlık ona yakışmıyor ve çok yabancı duruyordu.
Arabadan hızla indiğimde gözleri bana kaydı. Bakışlarında biraz olsun yumuşama olmadan tekrar Egemen'e baktı.
"Bunu yapmayacaktın Poyraz! Bunca zaman boyunca sustum, sana hak verdim, göz yumdum. Ama bunu sineye çekemem!" Gittikçe artan ses tonu yutkunmamı sağladı. Egemen'in alnını hedef alan silah yüzünden vücudum titriyordu. Bana arkası dönük olan eşimin yüzünü göremiyordum ama gözlerime hücum eden yaşların yanaklarımdan akmaması için çabalayarak onlara doğru yürüdüm.
"Ne diyorsun lan sen?" Dedi Egemen sakin ve umursamaz bir sesle. Elindeki silahı arabadan indiği anda beline koymuş olacaktı ki şuan eli boş bir şekilde Çağrı'ya bakıyordu. Egemen yanına gelsemde aramızda belli bir mesafe vardı. Egemen göz ucuyla benim tarafıma bakıp tekrar Çağrı'ya baktı. Elmacık kemikleri hareket ettiğinde Çağrı'dan çok bana sinirlendiğini ya da öyle göründüğünü anladım.
"Bana söz vermiştin! Alisa'ya zarar vermeyecektin! Haklı olduğun için, size zarar verdiği için cezalandırmana göz yumdum ama onu öldürmeyeceğin için bana bir söz verdin Poyraz!" Gözlerimi kırpıştırıp Egemen'e yaklaştım. Egemen çatılı olan kaşlarının altındaki gözlerini kıstı. Çağrı'nın silahı dengesiz bir şekilde sallaması beni korkuturken elimde hissettiğim dokunuşla Egemen nazikçe arkasına çekti. Bir eli hala arkasındaki elimi tutarken tek gördüğüm şey Çağrı'nın öfkeyle parıldayan mavi gözleriydi.
