Delice seven bir kadın...
Deli olan bir adam...
Anne sevgisini, şefkatini, ilgisini gördü onda. Ha bir de aşkı. Ama normal bir aşk değil. Normal bir sevgi değil. Taparcasına sevdi adam kadını.
Taptığım kadın dedi.
Adı gibi bir hikaye.
PERESTİŞ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hesaplaşma
Herkesin bir başlangıç hikayesi olduğu gibi sonu da oluyor. Önemli olan iyi bir başlangıç mı yoksa kötü bir son mu?
İnsan öldüğünde nasıl bir yaşantısı olacağını elbette fazlasıyla merak eder. Sonucunun bizim için iyi olmasını istiyorsak; hangi şartlarda olursak olalım, iyi ve güzel yaşamalıyız. Dinimizin gerektiği gibi topluma ve kendimize faydalı bireyler olarak yetişmemiz lazım.
Karşımda mezarın içine atılan topraklar derin bir nefes alıp vermeme sebep oldu. Egemen yıkılmış gibi görünen Aras'ın yanından hiçbir yere ayrılmıyordu. Eda ise Aras'ın annesi Nazenin Teyzenin yanında durup gözünün içine bakıyordu. Tabii Samo ile bende Eda'nın yanında.
İnsanlar cenazeden ayrılırken Nazenin Teyzenin için için ağlaması içimi yaktı. Onun yerinde olmayı dahi istemiyordum. İçimde oluşan sıkıntıyla Egemen'e baktım. Erkekler ve kadınlar ayrı oturuyorlardı. Egemen karşıdaki sandalyede elinde su şişesiyle öylece oturmuş yeri seyrediyordu. İçimde ona sıkıca sarılıp boynuna saklanma isteği can atıyordu. Kafasını kaldırıp önce bana sonra etrafa baktı. Hemen sonra tekrar bana. İnsanlara kısa bir bakış atıp çaktırmadan bana ufak bir tebessüm yollamasıyla cenazede gülmemem gerektiği uyarısı kafamın içinde yankılandı.
"Kız bizde gidek artık. Yoksa beni de gömeceksiniz." diye kulağıma fısıldadı Samo. Kafamı olumlu anlamda sallayıp Egemen'e mesaj yazdım. Tamam yanıtını aldıktan sonra Aras'a üzgün gözlerle bakan ve Nazenin Teyzenin küçümseyici bakışları altında ezilen Eda'nın yanına gittik.
"Eda, güzelim biz kalkalım artık. Başın sağ olsun Nazenin Teyze." deyip elini öptüm.
"Sağ ol kızım, sağ ol. Gidiyorsunuz anlaşılan." dedi. Aslında kadın şimdiden toparlanmış görünüyordu.
"Evet kalkalım dedik. Başınız sağ olsun tekrar. Allah sabır versin." dedi Egemen. Yanıma gelmiş ve Nazenin Teyzenin elini öpmüştü. Samo bize tuhaf baktı Nazenin Teyze ona elini sert bir şekilde uzatınca hızlıca elini öpüp alnına götürdü.
"Kıaz hangi kremi kullanıyon sen? Tarihi geçmiş tezek gibi kokuyor anam! Bunları-" Egemen'in sertçe boğaz temizlemesiyle susan Samo, "neyse hanım teyze Allah gani gani rahmet eylesin inşallah. Ama bak ölenle yaşanmaz ha! Ölen ölmüştür kalan kalmış-"
"İris biz seni arabada bekleyelim." kafamı tamam anlamında salladım. Egemen Samo'nun ensesini sözünü keserken kavradığı için onu evden çıkartırken pek sorun yaşamadı.
"Sen de git haydi!" dedi Eda'ya Nazenin Teyze. Eda Aras'a bakıp Nazenin Teyzeye döndü.
"Olur mu öyle şey Nazenin Hanım?"
"Olur olur. Beben var senin. Sel sefil etme çocuğu."
"Ama-"
"Aması yok gelin. Bana çok meraklıysan eğer dert etme oğlumla gelir yanında kalırım ben. Şimdi haydi evine!" Eda yutkunup kafasını salladı. Bende Aras'a döndüm.
