Δεν σε αντέχω.

28. Σε αγαπώ

Δύο βδομάδες αργότερα απο το πρώτο μας ραντεβού βγήκαμε διπλό ραντεβού με τον αδελφό μου και την Ζωή. Πήγαμε για μπάνιο στην waterland σαν παιδιά και εμείς. Ανεβήκαμε σε όλες τις νεροτσουλήθρες και μετά πήγαμε στους πειρατές.

Μπορεί να ήταν για μικρά παιδιά αλλά το διασκεδάζαμε πολύ.  Το κεφάλι του πειρατή είχε σχεδόν γεμίσει, ο Μάκης με τράβηξε και σταθήκαμε απο κάτω. Το νερό έπεσε με φορά πάνω μας, ήταν παγωμένο γεγονός που με έκανε να τσιρήξω.

"Έλενα; " είπε

"Ναι Μάκη;"

"Θες να γίνεις η κοπέλα μου;" ρώτησε και έμεινα άναυδη.

Χωρίς δεύτερη σκέψη έπεσα επάνω του και τον φίλησα επανειλημμένα.

"Αυτό να το πάρω ως ναι;" μουρμούρησε ανάμεσα στα φιλιά.

"Ναι" φώναξα μέσα στην χαρά

Με πήρε στα χέρια του σε στυλ νύφης και πήγαμε να βρούμε τους υπόλοιπους. Όταν έμαθαν τα νέα ενθουσιάστηκαν. Μόλις φύγαμε απο το θαλάσσιο πάρκο πήγαμε σε ένα μπαράκι να το γιορτάσουμε. Αφού φτάσαμε πήρα τηλέφωνο και την Μαρία να έρθει με τον δικό της. Δεν άργησαν να έρθουν,  με το που πάτησε το πόδι της στο μαγαζί έτρεξε να με αγκαλιάσει.

"Αγάπη μου" αναφώνησε η Μαρία χαρούμενα σφίγγοντας με στην αγκαλιά της

"Φως μου"

"Λοιπόν τι γίνεται με το Μάκη" ρώτησε με ένα ύφος ανακριτικό

"Τα φτιάξαμε" είπα περήφανα

"Αχ το ήξερα" είπε και άρχισε να κάνει το πανηγυρικό της χορό

"Πως το ήξερες;"

"Ε το έβλεπα Έλενα μου, όταν σε κοιτούσε έδειχνε τελείως ερωτευμένος, επιπλέον όταν δεν τον κοιτούσες σε κοίταζε αυτός και χαμογελούσε σαν μικρό παιδί " είπε

"Καλά και γιατί δεν μου το έλεγες;"

"Ήθελα να δω πότε θα γίνει από μόνο του" είπε αδιάφορα ανασηκώνοντας τους ώμους της

"Τρελή"

"Είμαι"

Παραγγείλαμε τα ποτά μας και χορέψαμε με την καρδιά μας, πότε μόνες μας πότε με τα αγόρια μας. Ήμασταν μια όμορφη και μεγάλη παρέα.

Εκείνο το βράδυ αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα να του το πω. Τώρα πλέον ήμουν και σίγουρη και έτοιμη. Του έπιασε το χέρι και τον τράβηξα να βγούμε έξω. Ο αέρας φυσούσε και το φεγγάρι έλαμπε.

"Μάκη υπάρχει κάτι που θέλω να σου πω" είπα

"Τι;" ρώτησε ανήσυχα

"Να το σκεφτόμουν εδω και καιρό και τώρα πλέον είμαι σίγουρη για αυτό "

"Μην μου πεις ότι θές να χωρίσουμε, μπορώ να το διορθώσω, αν έκανα κάτι ζητώ συγγνώμη,  θα βρω λύση σε ότι πρόβλημα και αν υπάρχει, σε παρακαλώ μόνο μην με αφήσεις" είπε και ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο του

"Ωω θέε μου, όχι Μάκη καμία σχέση δεν θα σου ζητήσω να χωρίσουμε" είπα και αμέσως χαλάρωσε "Ήθελα απλά να σου πω ότι σε αγαπώ"

Το στόμα του άνοιξε διάπλατα, ήταν τελείως σαστισμένος

"Τι πράγμα; "

"Αυτό που άκουσες, σε αγαπώ Μάκη Αναστασίου, σε αγαπώ πολύ "

"Και εγώ σε αγαπώ Έλενα Χριστίδου, σε αγαπώ όσο δεν φαντάζεσαι"

Το χαμόγελο του φώτισε όλο το πρόσωπο του, με μία κίνηση με έσφιξε στην αγκαλιά του και με γέμισε με φιλιά. Έπειτα έβγαλε ένα κουτάκι απο την τσέπη του και από μέσα έβγαλε δύο ασημένια δαχτυλίδια.

"Αυτά είναι για εμάς, είναι τα σύμβολα της σχέσης μας, από μέσα είναι χαραγμένα τα αρχικά μας" είπε και μου φόρεσε το ένα

Μετά φόρεσε και αυτός το άλλο.

"Σε ευχαριστώ, το λατρεύω" είπα

"Εγώ λατρεύω εσένα"

Περάσαμε την υπόλοιπη νύχτα έξω να μιλάμε και να κοιτάμε τα αστέρια. Ήταν μια από τις καλύτερες μέρες της ζωής μου και δεν θα την άλλαζα με τίποτα.

Ούτε και τον Μάκη μου.

Είναι δικός μου.

Και μόνο δικός μου.