Δεν σε αντέχω.

13.Εξοχικό

Πέρασε μια εβδομάδα από την τελευταία φορά που είδα τον Μάκη, ξαφνικά σταμάτησε να έρχεται στο σπίτι μας και συναντούσε τον Χρήστο μόνο έξω, άλλαξε απότομα η συμπεριφορά του, και αυτό με προβλημάτιζε, ήθελα να του μιλήσω. Εν τω μεταξύ με τον Δημήτρη βγαίναμε καθημερινά και μου έκανε όλα τα χατίρια, πηγαίναμε για ταινία, φαγητό αλλά και bowling δεν μου έλεγε όχι σε τίποτα. Απολάμβανα όλη αυτή την προσοχή και ασφάλεια που μου πρόσφερε, με έκανε να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου σε αντίθεση με το Μάκη που με έκανε να τον αμφισβητώ.

Καθόμασταν με τα παιδιά στο σπίτι μας όταν του ήρθε του Χρήστου μια τρελή ιδέα, πρότεινε να πάμε όλοι μαζί στο εξοχικό μας στην Χαλκιδική, όλοι συμφώνησαν. Την επόμενη μέρα κιόλας είχαμε ετοιμάσει τα πράγματα μας και μαζευτήκαμε έξω από το σπίτι μας. Θα ερχόταν και η Ζωή, με τον Χρήστο ήταν πλέον μαζί.

"Λοιπόν εγώ και η Ζωή θα πάμε με το δικό μου αμάξι" είπε ο Χρήστος

"Ναι και ο Μάρκος, η Μαρία και η Έλενα με το δικό μου" συμπλήρωσε ο Δημήτρης

"Και εγώ με την μηχανή" είπε μια φωνή

Γυρίσαμε όλοι προς τα εκεί που ακούστηκε η φωνή και είδαμε τον Μάκη επάνω σε μια Honda.

"Α ναι ξέχασα να αναφέρω ότι θα έρθει και ο Μάκης, μόνο που θα είναι ο μόνος ελεύθερος" είπε ο Χρήστος γελώντας

"Δεν με πειράζει καθόλου" είπε αδιάφορα ο Μάκης

"Μάλιστα, αφού είμαστε όλοι εδώ, ξεκινάμε;"  ρώτησα

"Ναι" είπαν όλοι ομόφωνα

Φορτώσαμε τις βαλίτσες στα αμάξια και πήραμε το δρόμο προς την Χαλκιδική, μετά από μιάμιση ώρα φτάσαμε στο εξοχικό μας, η Μαρία, η Ζωή και εγώ θα μοιραζόμασταν το ένα δωμάτιο, ο Δημήτρης και ο Μάρκος το άλλο και το τρίτο ακριβώς δίπλα από το δικό μας ο Μάκης με τον αδελφό μου. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, μαζευτήκαμε στην κουζίνα για μεσημεριανό, ο Μάκης είχε φτιάξει μια φοβερή μακαρονάδα με μανιτάρια αλά κρέμ.

Αφού φάγαμε,πήγε ο Δημήτρης με τον Μάρκο να πάρουν γλυκά ενώ εγώ και ο Μάκης πήγαμε να πλύνουμε τα πιάτα, οι υπόλοιποι βγήκαν στην βεράντα να πιούνε τον καφέ τους, όσο πλέναμε τα πιάτα δεν μου έριξε ούτε ένα βλέμμα και συνεχώς απέφευγε οποιαδήποτε επαφή. Στην αρχή δεν με πείραζε αλλά μετά από κάποια στιγμή άρχισε να με εκνευρίζει.

"Έχεις κάτι μαζί μου;" ρώτησα εκνευρισμένη

"Όχι γιατί να έχω;" είπε και για πρώτη φορά στην μια βδομάδα με κοίταξε

"Γιατί φέρεσαι σαν να με αποφεύγεις"

Πήρε μια βαθιά ανάσα και μου απάντησε σοβαρός.

"Τι κι αν το κάνω;" είπε

"Γιατί όμως;"

"Δεν ξέρω"

"Δεν ξέρεις γιατί με αποφεύγεις;"

"Όχι ξέρω απλά"

"Απλά τι ρε Μάκη;"

"Ωχου με έπρηξες, έχω κάθε δικαίωμα να σε αγνοώ χωρίς να σου δίνω εξηγήσεις" φώναξε και έφυγε

Τον ακολούθησα και βγήκαμε και οι δυο στην βεράντα, αφού φάγαμε και τα γλυκά μας και χωνέψαμε, αποφασίσαμε να πάμε για καμιά βουτιά, βάλαμε όλοι τα μαγιό μας και κατευθυνθήκαμε στην παραλία.  Μόλις φτάσαμε εκεί ο Δημήτρης με άρπαξε από την μέση και με έριξε στην θάλασσα, έπειτα έμεινε έξω να γελάει.

"Πολύ αστείο μωρό μου, βοήθα με όμως τώρα να βγω" είπα με μια φωνή όλο νάζι

Με το που άπλωσε το χέρι του το τράβηξα και τον έριξα και αυτόν μέσα.

"Κακιάα" είπε, βγάζοντας μου την γλώσσα του

Κοίταξα γύρω μου να δω τι κάνουν οι υπόλοιποι και πρόσεξα πως ο Μάκης κάπνιζε και κοιτούσε προς το μέρος μου, έτσι και εγώ φίλησα επιδεικτικά τον Δημήτρη, όταν το έκανα αυτό πέταξε το τσιγάρο στην αμμουδιά και βούτηξε.

Όταν με ξανά κοίταξε το βλέμμα του ήταν θυμωμένο.

Μα γιατί θυμώνει;.