Sinirle hırlayarak demir kapıya bir kez daha vurdu çocuk. "ŞU SİKİK YERDEN ÇIKARIN BENİ!"
Dinlememişti kimse onu. Duymazdan gelmişlerdi yine. Zaten hastaneye gelen yeni çalışanlar ilk olarak bu konuda uyarılırdı. 'O kapının ardındaki çocukla hiçbir şekilde ilgilenme!'
Min Yoongi. Öfke kontrolsüzlüğü nedeniyle 4 duvar arasına hapsedilmiş, küçük yaşta ailesi tarafından hastaneye terkedilmiş çocuk. Tüm hastane çalışanlarının, hastaların ve ziyaretçilerin korktuğu çocuk...
Ne kadar bağırsada açılmayan kapı üzerine ellerini boyası akmış yeşil saçlarına geçirdi ve sertçe çekiştirdi. "Lanet olsun, lanet olsun!"
Geçmiyordu siniri işte. Birini dövmek, hayır öldürmek istiyordu. Onu bu lanet kokuşmuş odaya kapatanları öldürmek istiyordu.
"BURDAN BİR ÇIKAYIM! HEPİNİZİ ÖLDÜRECEĞİM OROSPU ÇOCUKLARI!"
Bağırışları yanıtsız kalıyordu her zamanki gibi.
Koşarak tozlu yatağının yanındaki eski komidine güçlü bir tekme attı. Darbeyle karşı duvara uçan komidin param parça olduğu gibi büyük bir gürültü çıkarmıştı hastane koridorlarında. Öyle şiddetli bir gürültüydü ki, Taehyung'un kulağına kadar ulaşmıştı.
İrkildi Taehyung. Neresi olduğunu bilmediği bu yerde, ailesinden ayrıldığı için ağlayarak yanındakiler tarafından sürükleniyordu.
"Annemi istiyorum ben. Ona götürün beni."
Görevli kadın tebessüm ederek "Taehyung bu senin iyiliğin için. Ne kadar çabuk iyileşirsen o kadar çabuk annene kavuşursun." dedi. Tebessüm ve iyi davranışı altında aldığı bol miktarda para yatıyordu tabii ki.
Taehyung yalnızca ağlamaya devam etti. 'Ben hasta değilim.' diye çığlık atıyordu içindeki ses. 'Ben hasta değilim!'...
Taehyung'un kalacağı odaya geldiklerinde yan kapının ardındaki şiddetli gürültüler titretti bedenini. Nasıl bir yerdi burası böyle?
Yaşlı gözlerini kadının yüzüne çıkartıp parmağıyla yan odayı işaret etti ve sordu. "Burada n-ne var?"
Kadının odaya baktığı anda yüz ifadesi değişmişti. Çok anısı vardı o odada. Hastaneye geldiği ilk zamanlar yasağı çiğneyip odaya girmiş, yüzünü gördüğü yeşil saçlıdan etkilenmişti. Arsızlık yaparak çocuğa yakın temasta bulunduğunda ise 3 gün komada kalmasına sebep olacak dayağı yemiş, bir daha o odaya girmemeye yemin etmişti. Tabii hâlâ aklının bir köşesinde yer alıyordu o yeşil saçlı çocuk.
"Oraya hiçbir şekilde yaklaşma. Ne olursa olsun. İçerideki hastalığı nedeniyle çok gürültü yapıyor. Sen aldırma. Susar birazdan."
Taehyung kaşlarını çattı. "Hastaysa onunla ilgilenmeniz gerekmez mi?"
Kadın bakışlarını demir kapıdan çekip Taehyung'a yöneltti. "Onunla kimse ilgilenemez, bu yasak."
Taehyung üzülmüştü demir kapının ardındaki kişi için. 'Korkuyodur yalnız başına.' diye düşündü. Çünkü kendisi çok korkardı yalnızlıktan. O odanın ardındaki çocuğun yanında olmak istedi bir an. 'Ben de yalnızım. Arkadaş olup oyun oynardık.'
Odasına girmesi için arkasından iten kadına doğru konuştu genç çocuk. "Onun odasında kalamaz mıyım?"
Kadın şaşırmıştı. Kimse o gürültülerin kaynağı olan kişiye yaklaşmak istemezdi. Şimdi bu çocuk o kadar korkak olmasına rağmen bunu nasıl isteyebiliyordu?
"Olmaz. O seni öldürür."
Kafasını olumsuz anlamda iki yana salladı genç oğlan. "Hayır. O sadece çok yalnız. Arkadaşa ihtiyacı var."
Kadın 'Neden bunu dinliyorum ki? Hastanın teki.' diye düşünüp çocuğa cevap vermeden odasının kapısını kapatmıştı. Ne de olsa güvenlik kameralarının görmediği, kör bir noktadalardı.
Geniş odaya savrulan bedenini kısa sürede toparladı Taehyung. "Kötü kadın." diye mırıldandı kapıya.
Ne yapacaktı şimdi? Annesini istiyordu. Çikolatalı süt istiyordu. Mutlu olmak istiyordu...
Öte yandan Yoongi duvarlara vurmaktan parçalanıp kanamaya başlayan ellerine baktı bir süre. Vücudunda gezen şiddetli sinir dalgasını hissediyordu. Hem de her damarında vardı bu his. Hastane çalışanlarına, onu buraya acımasızca terkeden ailesine olan öfkesi gözlerini çakmak çakmak yapmıştı. Çok... Korkunç görünüyordu. Korkunç ve yıkılmış...
Taehyung kulağına ulaşan "ÇIKARIN BENİ BURDAN!" bağırışlarını daha net duyabilmek için duvara yasladı sağ kulağını. "Dışarıda oyun oynamasına izin vermeliler." diye mırıldandı. Birini bir odaya kapatıp oyun oynamasına izin vermemek çok acımasızcaydı ona göre.
Bir şeyler yapmak istiyordu yalnız çocuk için. Düşündü bir süre. Ne yapabilirdi ki?
Aklına gelen fikirle gözleri parlarken sırıttı Taehyung. O çocuğun bağırışını kendisi gayet rahat duyabiliyorsa, Taehyung'un bağırışını da o çocuk duyabilirdi değil mi?
"OYUN OYNAMANA İZİN VERMEDİKLERİ İÇİN Mİ BAĞIRIYORSUN?"
Yan taraftaki sesler kesilse de yanıt gelmedi Taehyung'a.
"ARKADAŞ OLABİLİRİZ. BEN DE YALNIZIM."
Taehyung umutla yan taraftan gelecek tek bir cevap bekliyordu. Ama yine gelmedi.
"BENİMLE KONUŞ LÜTFEN. ARKADAŞ OLABİLİRİZ."
Yoongi kaşlarını çatarak dinliyordu kulağına ulaşan sesi. Kendisine mi diyordu? Kaç yaşındaydı bu velet? Ne saçmalıyordu?
"KONUŞMASAN DA ÖNEMLİ DEĞİL. BİR ARKADAŞIM VARDI, KONUŞAMIYORDU. KULAKLARI DUYMADIĞI İÇİNMİŞ ANNEM ÖYLE SÖYLEMİŞTİ. AMA ÇOK İYİ ANLAŞTIK ONUNLA. HATTA BANA İŞARET DİLİYLE EN İYİ ARKADAŞI OLDUĞUMU SÖYLEMİŞTİ. SENİNLE DE ANLAŞMANIN YOLUNU BULURUZ."
Yoongi sarsak adımlarla duvara yaklaştı ve yere oturarak başını duvara dayadı. Evet, çocuk onunla konuşmaya çalışıyor olmalıydı. Fakat bu arkadaş saçmalığı da neydi böyle?
"YALNIZ MISIN?"
Kafasını onaylarcasına salladı Yoongi bağıran çocuğun göremeyeceğini bilmesine rağmen. Cevap vermeli miydi?
"BEN DE YALNIZIM."
Buraya gelen herkes yalnızlığa mahkûmdu zaten. Tabii her ziyaret gününde onları görmeye gelen yakınlara sahip hastalar dışında...
"SANA BİR ŞEY ANLATAYIM MI?"
Taehyung cevapsız kalan bağırışları için üzülüyordu fakat inatçı bir çocuktu o. Zaten bu dört duvar arasında yan odadaki üzgün çocuk ile konuşmaya çalışmaktan başka yapabileceği ne vardı ki?
"BİR KERESİNDE PARKTA OYNARKEN KÖŞEDE ARKASI DÖNÜK OTURAN BİR ÇOCUK GÖRMÜŞTÜM. YALNIZ OLMASIN DİYE YANINA GİDİP OYUNA ÇAĞIRACAKTIM. GİTTİĞİMDE KOLLARI KANIYORDU. ÇOK KORKUNÇTU, ÖLMEK İSTEDİĞİNİ SÖYLEMİŞTİ BANA. BİR İNSAN NEDEN ÖLMEK İSTER Kİ ANLAYAMIYORUM."
"Yaşamaktan bıkmıştır. Bir noktaya gelince hayat ağır geliyor, altında eziliyorsun. Ezilmeye dayanamayınca tek kaçış yolu ölüm oluyor, ölmek istiyorsun..."
__________
Bayram harçlığı niyetine hsjsjd
ŞİMDİ OKUDUĞUN
stupid // taegi✔
Fanfiction~Tamamlandı "Başkalarının yanında soyunmak çok ayıp bir şeydir hyung." "Biz evliyiz aptal!" #1 - taegi