Yoongi yavaşça yutkunup eline baktı. Birkaç saat önce Taehyung'un kelimeleri hâlâ çınlıyordu kulaklarında. 'Elin elime yakışıyor.'
Kıvrılmaya yüz tutmuş dudaklarını ısırıp gülümseme isteğini bastırmaya çalıştı. İstemsizce küçük bir kıkırtı kaçınca dudaklarından yatağında ters dönüp kafasını yastığa gömdü ve ritmi hızlanan kalbi eşliğinde Taehyung'u düşünmeye başladı.
_
Adam ayakları altındaki kaldırımı ağlatmak istercesine sert ve hızlı bastığı adımlarıyla koşar gibi ilerliyordu. Bir eliyle telefonunu kulağına dayamış bir şekilde tutarken diğer eliyle de evrak çantasını kavramıştı.Ve bir çocuk... 4 ya da 5 yaşındaki minik bir çocuğu kolunun altına sıkıştırmış, minik çocuğun acı dolu çığlıklarını önemsemeden yalnızca telefondan gelen sesin sahibini dinliyordu.
"Mantıklı düşün dostum. Bu yaptığımız yasal değil ve yakalanacak olursak her şey biter."
Adam köşede öylece duran arabasının kapısını açıp evrak çantası ile çocuğu içeri fırlatınca telefonu diğer eline aldı ve sıktığı dişleri arasından konuştu. "Yakalanmayız o zaman."
Çocuğun ağlamaktan artık sesi çıkmıyor, kesik kesik nefesleri duyuluyordu arabada. Adam dikiz aynasından çocuğun boğazındaki ipi minik elleriyle çıkarmaya çalıştığını ve mosmor olan yüzünü gördüyse de umursamadan arabayı çalıştırıp gaza bastı. Çocuğun ölmesi işine bile gelirdi.
"Bak, Will. Yapacağımız iş her ne kadar riskli olursa olsun kimse beni durduramaz. Woo Ji iti benim hayatımı çaldı. Ben de onu mahvedeceğim."
Telefonun diğer ucundaki Will, sıkıntılı bir nefes aldı. Arkadaşını bu işten vazgeçirmek için elinden gelen şeylerden yapmadığı kalmamıştı fakat nafile...
"Bari çocuğu bırak dostum. Ağlamaktan boğazı yırtıldı. Onun hiç bir suçu yok. Adam öz babası bile değil."
Adam dikiz aynasından çocuğa kısa bir bakış daha attı. Hâlâ boynundaki ipi çekiştiriyordu. Onun suçu, en büyük düşmanı tarafından evlatlık alınmaktı.
"Biraz kafanı kullan Will. Woo Ji'ye bir şey olduğu anda varis olarak bu çocuk geçecek. Şimdi küçücük bir velet belki ama, 15 yıl sonrasını düşün. Ayağımıza bağ olacak her şeyi ortadan kaldıracağım. Buna bu çocuk da dahil."
Ve telefonu kapattı adam. İlk işi, arka koltuktaki gereksiz ses kirliliği yapıp başını ağrıtan veleti öldürüp ortadan kaldırmaktı.
_Taehyung irkilerek uyandı. Az önce gördüğü şey neydi? Rüya? Hayır, bu olsa olsa kâbus olurdu.
Taehyung'un ağlarken engel olamadığı hıçkırıkları koridordan geçmekte olan hasta bakıcısına da, yan odada Taehyung'u düşünen Yoongi'nin kulağına da ulaşmıştı.
Yoongi hızlıca doğrulup duvarın kenarına koşarken yan taraftan gelen sesleri dinlemeye başladı. Tüm dikkatini kulaklarında toplamıştı.
"Kim Taehyung. Hadi bakalım sakin ol. Ne olduğunu anlat bana."
"O... O ç-çok korkunç... İstemiyorum. Hayır... N-nolur ona v-vermeyin beni... L-lüt..."
Ve aniden Taehyung'un sesi Yoongi'nin kulaklarına çarpmayı bıraktı. Onun yerine hasta bakıcının birkaç küfür eşliğinde biri ile konuşma sesleri aldı.
"Kim Taehyung'un odasına bir sedye yollayın. Bayıldı. Birinden korktuğunu, onu o kişiye vermememiz gibi şeyler söyledi. Bu, onun 8 yaşında takılı kalmasına neden olan olay olabilir. Acele edin!"
__________
Artık yavaş yavaş Tae'nin hastanede olma nedenini öğreneceksiniz :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
stupid // taegi✔
Fanfiction~Tamamlandı "Başkalarının yanında soyunmak çok ayıp bir şeydir hyung." "Biz evliyiz aptal!" #1 - taegi