The Lascivious Eyes

t r e i n t a y q u a t r o

Kabanata 34

City

__________

           "Nasa iyo pa 'yong larawan?" Nakangiting tanong ni Miss Laurina sa akin. I nod my head. Sumilay ang kulubot na balat sa bahaging ilalim na mata ng babaeng kausap ko.

          Nasa malapit na resto kami, katabi lang ito ng condo ni Zalton. I am with Margaret, Jordan, and Sezuka, si Zalton ay kailangan sa mansyon upang alamin ang imbistigasyong nangyayari roon. I am left here for safety purposes. Magkikita naman kami ni Zalton mamaya sa hotel, as of now I need to continue what should have been done last night.

          "Yes, I kept it." Sabi ko.

          "You looked tired." She tilted her head to have a better view of my face. "You looked stressed." Kahit may katandaan na si Miss Laurina nanunuot pa rin ang ganda sa mukha niya. Hindi 'yon maipagkakaila sa liwanag ng ngiti at haba ng pilik-mata niya.

          I am wearing a simple attire. I wore a high waist and subtle wide-leg olive trousers styled with black heels. The paired top is sleeveless, may butones at dalawang bulsa sa harap. Sana ay okay lang kay Zalton ang suot lalo pa at nadepina ang dibdib ko.

          Siya naman ay nakasuot ngayon ng black skirt at white long sleeve. Hindi mo aakalahin na may edad na. May mga tao pa rin na napapalipit ang leeg para lang masulyapan siya.

          "Dahil siguro sa mga nangyare," I said. On her face, she looks worried. Huminga siya nang malalim at nilingon ang kanyang bag na nasa upuan. I gazed at Margaret and Jordan, nasa kabilang table sila, hindi sila nag-uusap dalawa pero ang mga mata nila ay nasa paligid.

"Napagod ka ba?" She asked. When I realized something, my face heated up. 'Yong kagabi? Pag-uwi namin ni Zalton? 'Yon ba ang tinutukoy niya?

Of course, it was not, stupido! Paano naman niya malalaman 'yon? Pero siguro? Because Zalton canceled her plan last night just to do it, siguro ay naamoy niya napagod ako dahil doon. At siguro, napagalaman niya na mukha pa rin akong pagod kahit pa na sinabing magpapahinga ako kaya hindi natuloy.

Oh my, my head hurts. Hinawakan ko ito at hinilot-hilot.

"Well, mukhang napagod ka nga." She declared.

"H-huh?" Nalilito ko pang tanong.

Mula sa bag ay inilabas niya ang isang bote, babasagin ito na may puting likido sa loob, siguro ay gatas?

"This milk helps me to sleep soundly at night. Sa mga nangyayari sa mansyon alam kong hindi kana makakatulog." Nilingon niya 'yong dalawa ngayon ay hinatiran ng pagkain ng waitress. "You should rest." Lumingon ako sa kanyan at kinuha ang gatas.

Namutawi ang katahimikan sa gitna namin.

"Sa totoo niyan ay nakakatakot. Someone was trying to murder me." Hindi ko mapigilan sabihin sa kanya. Hindi ko nakitaan ng pagkagulat ang mukha niya, mukhang may ideya na siya.

"You should always be careful, Xandra. You are too precious to lose. Zalton might want to keep you forever that's why his enemy was trying to get rid of you first." That realization hits me, Miss Laurina was brilliant. May punto siya.

They saw me as a threat. Ganoon ba sila ka desperada para panatilihin si Zalton na nababaliw? No. He's not that crazy at all, parang mas ayaw nila itong malaman na makatao na. Na nakakaramdam na siya ng emosyon. Emotions he was lacking when I first met him.