The Lascivious Eyes

q u a t r o

Kabanata 4

Kill her

__________

          "What are you going to do with that?" Tanong ko. Nakayanan ko na hindi manginig ang boses at pakitaan siya ng katapangan. Nakakayanan ko 'yon ngayon at hindi ko alam kung magtatagal.

          "Feidge, you are not leaving me, aren't you?" He was now standing just in-front of me, kaya ngayon ang tanging nakikita ko ay ang kumikintab niyang dibdib dahil sa repleksyon ng buwan, hindi ko alam kung anong oras na, subalit kahit madaling araw ay maglalayas na ako rito!

          "I said, I'm leaving." Matigas na sambit ko.

          "No, you stay." Pagkatapos niyang sabihin 'yon ay dumaosdos ang bakal sa lapag at tila ahas na gumapang sa pwesto namin nang hinila niya ito.

          Lumunok ako, as if it will save me! Dahil ang kaya ko lang gawin ay humakbang paatras.

         I tried to reach the doorknob, kaya iniligay ko ang kamay sa likuran. He smirked, out of nowhere. Kinabahan ako sa binabalak niya, tila ay pinagkakatuwaan niya lang ang galaw ko.

          "I'm leaving! If I can't kill you then I will leave!" Naghehysterical na ako, umatras pa ako ng ilang hakbang hanggang sa maabot ko na ang door knob. Tumingala siya ng ilang segundo at tinignan ako, tinitimbang niya ang reaksyon ko at tila nahusgahan ang buong pagkatao ko dahil sa mga matang nakatingin ngayon sa akin.

          Subalit hindi na ako naghintay pa ng oras.

          Mabilis akong tumalikod at pinihit ang doorknob. Gagawa ako ng ibang plano! Tatakbo ako kapag nakatakas na ako sa mga mata niya at papatayin ko siya sa ibang paraan na hindi ko makikita ang mga mata niya.

          Subalit bigo ako, dahil hindi pa man nahahati ang bukas na pintuan ay mabilis niya itong isinara mula sa likuran ko kaya ngayon ramdam na ramdam ko ang hininga niya sa balikat ko. He was too strong!

       I wanted to shout for help! Gusto kong tumili! But I know it was only for weak people, kaya hindi kaya ng pride ko na gawin 'yon.

          "I warned you, Feidge." Tumaas ang balahibo ko dahil tumama ang hininga niya sa tainga ko.

          I flinched and reacted when he pushed me from my back. Tumama ang mukha ko sa pinto, hindi ito masakit subalit dahil naiipit ako sa gitna ng katawan ng pinto at mala-bato niyang dibdib, nahihirapan ako.

          He was like a policeman who captured a wanted serial killer, kaya hindi niya ako papakawalan sa lagay na 'to.

          "If you wanted to kill me, just shoot my head." It was almost a whisper. Rinig na rinig ko ang tipid na tawa niya. He sniffed me after, from my neck to my hair just like an addict.

          "Y-you, murderer."

          Agresibo siyang humiwalay at walang hirap akong hinarap sa kanya. He locked me by placing his both arms on my side, kasama ng mga mata niyang humihigop ng kaluluwa.

          "You are running away from the problem you started?" I can smell his breath, kahit hininga niya ay pinupuri ng utak ko!

          "Kill me, Zalton." 'Yon lang ang nasabi ko. Ngumisi siya.

          "That won't happen," ngumisi rin ako at sinubukang dumaan sa ibaba ng mga kamay niya but he blocked my way using his knee.

          Agresibo ko siyang tinitigan.