Zihnimin Kıvrımlarında

4

Mehtap , Nefis arkasını döndüğü anda tüm yolların gitmeye çıkacağını biliyordu. Gene de biraz da çaresizce  caydırmaya uğraştı yansımasını.

- Nefis böyle olmak zorunda değil.

- ...

- Nefis geri dön. Ne yazacağımı bilmiyorum , sizi kaybedemem.

Yansıma iç geçirdi. Monoton bir sesle sıraladı.

- Dayanak noktalarını unutma. Deneyimin payını küçümseme , ne kadar acıtırsa acıtsın gerçeklerin peşinden koş. Olasılıkları göz önünde bulundur ama tüm olasılıklar birleşse bir gerçek edemez bunu bil. 

-Nefis gidemezsin.

- Cesur ol ama gereksiz riskler alma. Bu konuda ne kadar beceriksiz olduğunu biliyorum gene de söyleyeceğim , ederi kadar değer ver.

Yansıma boşlukla arasını daha da azalttı. Duyduğu haykırışla durdu ve Mehtap ' a baktı.

- Nefis GİTME !

Sırıttı.

- Ah hadi ama. Benim güçlü kızıma ne oldu ? Zorluklarla karşılaştığında dik durup bunları aşan ve yüzünde gururlu bir gülümsemeyle bana bakan tarafın nerede ?

- Bir tarafını dönüp uçuruma yürüyor Nefis.

Bak bak laflara bak diye içinden geçirdi Nefis. Bıkkın verdiği nefesle kederini gizledi.

- Hikayeyi tamamlayabileceğine inanıyorum , sana güveniyorum Mehtap. Güvenimi boşa çıkarma. Yüzündeki yıkılmış ifadeyi de sil , sinirlerime dokunuyor. Ben kaçıyorum artık .

Son kez arkasını dönüp dişlerini göstererek gülümsedi. Uçuruma doğru koştu , son mesajını rüzgara fısıldadı. Kıyıya geldiğinde bir taştan destek aldı ve kendini boşluğa bıraktı.

Genç kız tuttuğu nefesini titreterek bıraktı. Rüzgar Nefis ' in kelimelerini kulağına taşıdığında kendini tutamadı ,  kirpiklerinin ucuna doluşmuş damlalardan biri firar etti.

-Seviliyorsun güzelim.

Genç kız , onu endişeyle izleyen İris ' e çevirdi nazarlarını.

- Sen de mi gideceksin ?

Soru sormaktan ziyade sitemliydi. Kelimelerindeki kırgınlık İris ' e ulaştı. Yansıma , bilinçaltı incelemesi için gitmeye baştan karşıydı ama şimdi Mehtap ' ı böyle görünce pişmanlığı kalbinden kopup boğazını tırmalıyordu. Gene de ödün vermeden konuştu.

- Öyle olması gerekiyor.

Uzanıp onu kendine çektiğinde teslim oldu Mehtap.

- Seni bırakmam ki.

Dedi ağlamaklı.

- Sonsuza dek gitmiyorum ki. Bizi bulacaksın ne de olsa.

- Bundan nasıl bu kadar emin olabiliyorsunuz ? Ya bulamazsam , o zaman ne olacak ? Bu ıssız dünyada bir başıma ne halt yiyeceğim söylesene ! Bana söz vermiştin İris ! Ben istemediğim sürece beni bırakmayacaktın. Sözünde durmuyorsun.

- Üzgünüm. Nefis , geleceğe dair sözler vermemin sakıncalılığı konusunda defalarca uyarmıştı , onu dinlemeliydim.

Mehtap , kollarını daha da sıktı . Sonra İris ' in yüzüne bakabilmek için ayrıldı. Dudaklarından bir hayret nidası kaçırdı.