Zihnimin Kıvrımlarında

SON

Nefis bir süredir trip atmaya devam ediyordu. Ve açıkçası yakın zamanda susacak gibi de değildi .

- Demek bize ihtiyacın yok .

-Şimdilik öyle görünüyor .

- Demek biz şeytanın işbirlikçileriyiz.

- Nefis o sadece bir kurguydu .

- Gerçekten sadece bir kurgu muydu ?

Mehtap Nefis ' in üstelemelerine göz devirdi . Yetmişti gari. Hem konuyu kapatmak hem de yakın zamanda yaşadığı aydınlanmayı yansımalarına aktarmak adına uzun bir açıklama yapması farz görünüyordu. Derin bir nefes aldı :

- Çok düşündüm Nef. Neden sizleri zihnimde var ettiğimi , şimdi neyin değiştiğini ...  Daha farkına varamadığım yan sebepler de olabilir ama temel sebep yalnızlığımdı . İlkokul ve ortaokulda evet bana eziyet edildiği olmuyordu ama beni aralarına almayı bana verdikleri bir lütuf olarak görüyorlardı . Bazen beni küçümsediklerini görüyordum , ben hala yanlarındayken benle alay ettikleri oluyordu . Hep değil , zorbalık seviyesine ulaşmıyordu hiçbiri . Etrafımdan kabul görme arzum çok güçlüydü o zamanlar , tüm bunları görmezden geliyordum . Ama o takıldığım gruptan hiç kimsenin beni candan sevmediğinin de içten içe farkındaydım . Annemle aram iyi değildi , kardeşlerimi daha ufak olduklarından - beni anlamayacaklarını düşündüğümden belki de - kendimden uzakta tutuyordum , babamla ilişkim hemen hiç yoktu .  Şimdi dönüp geçmişe baktığımda arkadaşlarımda ailemi aradığımı görüyorum . Ben ailem olabilecek arkadaşlar arıyordum . Hedefin büyüklüğünü görüyorsun . Ve imkânsızlığını da ... Arkadaş ve ailenin nitelikleri itibariyle aynı kulvarda olamayacağını bilemeyecek kadar toydum . Kan bağının aslında insanları ne kadar birbirine bağladığının , bir defa aranda kan bağın olunca o kişiyle olan ilişkinin ne kadar sağlam ve uzun süreli olma potansiyeline sahip olduğunun farkında değildim . Ben beni ailem gibi , özkardeş gibi sevecek ; benimle yıllarca beraber olacak , bana şefkât ve sevgiyle yaklaşacak birini aradıkça aslında kendi sonumu hazırlıyordum . Beklentilerim yüksek olduğundan karşımdakinden tatmin olamıyordum , bu da beni doyumsuzluğa itiyordu . Tatmin olmak için tatmin etmelisin gibi bir yol izlediğimden sevgi açlığımı gidermek için daha çok sevgi gösteriyor , daha çok fedakârlıkta bulunuyordum . Bu da kendini tüketen bir döngüye gidiyordu . Aksi gibi sağlam ve oturaklı bir ilişki için gerekli olan sabra sahip değildim. Acele ediyor , hemen seveyim hemen sevileyim istiyordum . Takdir edersin ki bu huyum da işleri daha iyi hale getirmiyordu . Orta sondayken beni çok seven bir arkadaşım vardı hatırlıyor musun ? İsmi Reyhan ' dı . Bana ayrı bir düşkünlüğü vardı . Lisede taşındıktan sonra da telefonda görüşmeye devam etmiştik . O da aynı döngüye saplanıp kalmıştı . Bana beni ne kadar sevdiğini söylüyor , dostluğumuza methiyeler düzüyordu . Ben de onu ne kadar sevdiğimi söylüyor , onun hep yanında olacağımı söylüyordum . Dertlenince teselli ediyor , korkularına umut taşıyordum . Ama onun döngüsü dertleri üzerine kuruluydu . Ben nasıl ailem olacak arkadaşlar istiyorsam o da her daim dertlerine pansuman olacak arkadaşlar istiyordu . İsteklerimiz tamı tamına uyuşmuyor gördüğün gibi . Birini sürekli teselli ettiğin bir pozisyon benim için uygun değildi . Kullanıldığımı hissettiriyordu . Ve benim kimsenin ayaklı eczanesi olma niyetim yoktu . Fıtraten fedakârdım ama itiraf etmek gerekirse daha çok sevileyim ön şartını koşuyordum . Karşılığını tam alamadığım ya da yaptığıma değmeyen fedakârlıklara devam edemezdim , bu benim dengemi alt üst eder , beni içten içe tüketirdi . Tabi o zamanlar bu idrak aşamasına varmamıştım . Sadece içimde bir huzursuzluk hissediyordum . Reyhan ' ın beni gerçekten sevmediğine , onun beni kullandığına kendimi inandırıp onunla yollarımı sert bir dille ayırdım . Sert olmam gerekmezdi evet ama bu yaşıma gelip kendimi yeni yeni anlarken orada başka türlü davranamazdım . Toydum . Çok toy ...