EYLÜL YAĞMURU

13.BÖLÜM

Arkadaşlar hikayemi okuyup beğendiyseniz eğer vote ve yorumlarınızla bana geri dönüş yapar mısınız? Gerçekten görüşlerinizi merak ediyorum.

Yavaşça kendime geliyordum gözlerimi açtığımda karşımda gözleri ağlamaktan şişmiş iki kadın vardı. Bir hastane odasında makinalara bağlı bir şekilde yatıyordum. Ağızımdaki şey yüzünden boğuk çıkan sesimle konuşmaya çalıştım.

"Anne İrem ne oldu bana." Bir anda ikisininde gözleri beni buldu ve sevinçten ne yapacaklarını şaşırdılar. Ne zamandır uyuyordum ben gene bir hafta bilincim açılmadı mı yoksa soran gözlerle baktım onlara.

"Stresten krize girmişsin sonunda uyandın canım kızım." Dedi annem sevgi dolu bakışlarının hedefine beni alarak.

"Anne ne zamandır bu haldeyim." Korkarak sordum açıkcası bu soruyu çünkü az bir zaman olmadığı okunuyordu gözlerinden. İrem cevapladı bu sorumu.

"Bir ayıdır canım ama şu an iyisin ya önemli olan da bu." O kadar uzun zaman kendime gelemedim demek son hatırladığım pandanın mesajını okumuştum Emre'nin yanındaydım bir dağ evinde sonra neler oldu peki ben nasıl geldim buraya.

"Beni Emre mi getirmiş hastaneye." İrem ve annem birbirlerine baktılar önce sonra bana dönüp sorumu cevaplamak için hazırlandılar annem girdi söze.

"Hayır canım seni başka birisi getirdi Emre su an kasıtlı adam kaçırmaktan cezaevinde."

"Ne nasıl yani ben şikayetçi değilim ki Emre'den o ne yaptıysa beni kaybetmemek için yaptı ben onun dürüstlüğüne inanıyorum."

"Kızım Emre bir gece boyunca seni alıkoydu sana zarar verdi Burak oğlum seni bulduğunda baygın bir haledeymişsin." Ne beni Burak mı bulmuş.

"Küçük çaplı bir kriz geçiriyordum sadece hem ayrıca Burak bey beni nasıl bulmuş onun nerden haberi olmuş."
İrem mahcup bir şekilde baktı suratıma ve anlatmaya başladı.

"Sana ulaşmaya çalışmış senden cevap alamayınca eve gelmiş ama ordada kimseyi bulamamış Bahar teyze bize gelmişti çünkü sonra benim eve geldi bize sordu bende anlattım olanı biteni sonra arabaya bindi ve uzaklaştı nasıl buldu ne yaptı bilmiyorum ama polislerden önce buldu senin izini, seni baygın bir halde bulduğunu söyledi ve polisi arayıp yerinizi söylemiş senide hastaneye getirirken yolda bize haber verdi. Bir aydır her gün düzenli olarak geliyor seni sormaya hatta tontiş patronun bile geldi." Son sözlerini gülerek söylemişti. Ama benim duyduklarım kafamda soru işaretlerine neden oldu. Beni nasıl buldu neden benim için endişelendi ve en önemlisi ben bayılmadan önce bana söylediklerinden ne anlamam geliyordu. Kafam çok karışmıştı bana arkadaş gibi yaklaştı ama benden mi hoşlanıyordu bana fazla değer veriyordu. Bir insan çalışanı için bu kadar şey yapar mıydı.

"Anladım." Dedim sadece anlamadığım halde. Önce kendim çözmeliydim bu denklemi.

~~~~

Bir hafta daha kalmıştım müşade altında sonra doktorlar taburcu olmama engel bir durum olmadığını söylediler ve şimdi evimdeyim. Bir aydır bilincim kapalı olduğum için iştende izinliydim bir süre daha gitmeyecek dinlenecektim. Uyandığım gün Burak geldi gözlerindeki sevinci gördüm ama annemin yanında ona hiçbir şey soramadım hala merak ettiklerim içimdeydi. Telefonumu istemiştim annemden baktım aramalara mesajlara bir ay öncesinin aramaları vardı sadece panda hiç mesaj atmamıştı o günden beri. Ben baygınken gelenin pandam olduğunu düşünmüştüm ama o beni merak edip mesaj bile atmamış gurur yaptı sanırım, o kadar pişmanım ki yüzünü bile görmediğim biri için Burak'a olan duygularımı bastırdım diye. Şimdi Burak'la aramız gayet iyi benimle ilgileniyor sürekli arıyor ziyaret ediyor. O bana değer veriyor.

"Eylül güzelim uyandın mı kahvaltı hazır hadi anne kız güzel bir kahvaltı yapalım seninle." Annem benim ya, bizim birbirimizden başka kimsemiz yok.

"Hemen geliyorum sultanım." Yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu benim iyi olmam annemin de iyi olması demekti.

"Deli kız." Dedi ve odamın kapısını kapattı. Artık kendimi daha iyi hissediyordum mutlu huzurlu. Önce yataktan kalktım yüzümü yıkamak için banyoya gittim aynada kendimi görünce bir gülümseme oturdu suratıma resmen renk gelmişti yüzüme. Hızlı bir şekilde mutfağa gidip annemin hazırladığı mükellef kahvaltı sofrasına çökmüştüm.

"Anne sen ne koyuyorsun bu yemeklerinin içine yumurtan bile başka güzel oluyor. Ben yapınca olmuyor böyle."dedim şakayla karışık.

"Sevgimi koyuyorum canım kızım sende anne olunca evlat sevgisini koyarsın yemeklerinin içine." Önce prensimi bulmam lazım sonra çocuğu yapmalı o zamana kadar aç mı kalıcaz yani..

"Sırrımı vermem diyorsun." Annemle şakalaşmak benim her zaman yaptığım birseydi önceleri uzun bir zamandır birbirimizle sohbet edecek vakit bile bulamıyorduk ben genelde odama kapandığım için. Annem gülerek bana cevap verecekti ki kapının sesi duyuldu.

"Ben bakarım Annem." Dedim. Kapıya yöneldim açtığımda karşımda Burak'ı görmeyi beklemiyordum .

"Günaydın Eylül nasılsın." Dedi o muhteşem gülümsemesiyle bana bakıyordu.

"Günaydın Burak gelsene kahvaltı yapıyorduk bizde." Annemle Burak arasında muhteşem bir ilişki vardı bu yüzden davet etmekte bir sakınca görmedim.

"Bahar teyzenin kahvaltısına hayır demek olmaz. Mükemmel yemekler yapıyor." Sen annemin yemeklerini ne zaman yedin ahh kaybettiğim bir ayda ne kadar şey kaçırmışım. Ben yolu göstermeden girdi ve içeri girdiğimde annemin yanında oturmuş sohbet ediyorlardı.

"Bahar teyze Eylül ü alan yaşadı senin gibi güzel yemekler yapan bir annenin kızı kim bilir ne lezzetli yemekler yapar." Burak'ın sözleriyle olduğum yerde kaldım beklentiyi bu kadar yükseltmese iyiydi sanki.

"Ben annem kadar iyi değilim yemek konusunda."dedim masaya kurulurken, annem hemen lafa atladı.

"Ben Eylüle yemek yaptırmıyorum ondan yoksa onunda eli lezzetlidir Burak oğlum." Annem ne yapmaya çalışıyor Burak'la aramızı filan mı yapmak niyeti acaba ay heyecandan bayılacağım.

"Ben inanıyorum Bahar teyze zaten Eylül pek mütevazi övünmeyi sevmez." Beni mi övüyor bunlar. Hastayım ya kesin ondan böyleler.

"Burak sen neden gelmiştin önemli birşey yok değil mi?"konu değişmezse ben utançtan yerin dibine girecektim.

"Seni kaçırmaya geldim kahvaltın bittiyse hazırlan çıkıyoruz." Ne kaçırması bu bünye bir kaçırılma vakası daha kaldıramaz.

"Nereye Burak oğlum biliyorsun hastaneden daha yeni geldi eve." Yaşa annem benim ben hastayım daha.

"Korkma Bahar teyze ben onu yoracak birşey yapar mıyım Eylül bana emanet sadece biraz hava alacağız hem iyi gelir." Yaaa ne demezsin senin yanında kalp krizi geçirmezsem iyi gelebilir.

"Tamam oğlum sana güveniyorum. Eylül hadi kızım bekletme Burak oğlumu hazırlan geç olmadan dönün ama tamam mı." Ay yine benim dışımda gelişiyor olaylar anlam veremiyorum. Ama itiraz etmek gibi bir şansım yok hem Burak'la yalnız kalmak ve sorularımı sormam için iyi bir fırsat.

Hesap günü geldi Burak bey!...