My Prince Butler ✔

chapter 11

Mj's POV

I took a deep sigh, I really need to go now... Upang hindi na ako maabutan ni Clarina.

Galing na ako sa loob at
Nakatayo na ako ngayon sa tabi ng pinto  ng kotse ko na nakaparada malapit sa may gate ng university.

Masyadong masakit para sa akin na iwan siya na Hindi ko man lang nasasabi sa kanya ang totoong nararamdaman ko.

Kaya't minabuti ko na lang na huwag nalang magpakita sa kanya.

Pero gayunpaman ay pumunta parin ako sa graduation niya para masilayan ko man lang siya sa huling pagkakataon...

Ngunit palihim nga lang at hindi na ako nagpakita sa kanya.

But to my surprise,I saw dad sitting on the visitors table..

Bakit kaya siya nandito?

Alam na kaya niya na kay Don Mauricio ako nagtatrabaho?

Oh..hindi impossible kasi nga diba magkaibigan sila.
So lalong dapat na akong makaalis para Hindi muna ako makakausap ni dad. Alam naman ni Don Mauricio na aalis ako  pero hindi ko sinabi kung kailan at saan ako pupunta.

I saw dad,don Mauricio and Clarina talking to each other, I'm very sure na babatuhin niya ako ng tanong kung magkausap pa kami, Hindi pa ako handang ipaalam sa kanya ang lahat.

"Babalik ako Clarina, mahal ko...sana hintayin mo ako..."

Masyado nang sumisikip ang dibdib ko,hindi ko na kayang magpigil.. Kaya't pumasok na ako sa loob ng kotse ko.

Doon tuluyan ng pumatak ang luha ko, napakahirap pala ng ganitong sitwasyon...

Wala sa loob na napahilamos ako sa mukha ko at napahampas sa manibela upang pilit Kong kalmahin ang sarili.

Pero kahit anong gawin ko ay Hindi parin mapigil ang luha ko sa pagdaloy.....napasubsob nalang ako sa manibela at impit na humikbi roon.

"God..I'm begging you..please help me.. Hindi ko yata kayang mawalay sa kanya...."

Napaangat ako ng tingin nang makarinig ako ng mga ugong ng kotse at busina kung saan-saan.

Napigil ko ang hininga ko ng matanaw ko si Clarina at si don Mauricio na patungo na sa kanilang sasakyan.

God knows kung gaano ko kagustung lumabas ng kotse ngayon at yakapin siya ng mahigpit at mangangakong Hindi na ako aalis at Hindi na kami maghihiwalay..

Pumikit nalang ako habang hilam sa luha ang mga mata ko.. Upang pilit kong hamigin ang sarili...

Maya maya'y pinasibad ko na ang kotse at labag sa loob na pinatakbo ko na ng marahan palayo sa lugar na iyon...

Sa lugar kung saan puno ng masasayang mga ala-ala namin ni clarina...

"Paalam muna sa ngayon mahal ko...pangako babalik ako sa tamang panahon..."

Kasabay ng isiping iyon ay dumaloy na naman ang luha na dulot ng sakit ng kalooban ko...

Pinilit kong wag ng lumingon dahil sa tingin ko kung lilingon pa ako ay Hindi na ako matutuloy...kaya pinaharurot ko na lang ang blue ranger ko sa kahabaan ng kalsada.

Ito lang ang tanging dala ko mula ng lisanin ko ang poder ng mga magulang ko, ngunit mula noong magkatrabaho ako bilang bodyguard ay iniwanan ko muna sa nag-iisa Kong kaibigan na si Arnold.

Regalo ito nina mom and dad noong 22nd birthday ko.

Tumuloy na ako sa apartment ni Arnold tulad ng napag usapan namin.

__________

Clarina's POV

"Dad bakit mo naman hinayaang umalis si Mansour na Hindi ko manlang siya nakakausap...buong akala ko a attend pa siya sa graduation ko at magkakabonding pa kami sa celebration ko.."

Tumutulo ang luha kong wika ko Kay dad.
Sinuyod ko na ang lahat ng pwede niyang tambayan dito sa villa pero wala parin akong Mansour na natatagpuan.
Kaya at last si dad ang binalikan ko.

"Princess...tahan na..Mansour is just fulfill the agreement.."

Alo ni dad sakin.
But I shook my head for a disapointment..continued sobbing.

"Hindi ko kaya dad..na wala siya.."

Hilam na sa luha ang mga mata ko.

"Princess.. Stop crying na..Hindi bat ito rin ang pinakahihintay mong mangyari noon pa man?
Ang mawala si Mansour bilang bodyguard mo at maging Malaya ka...dapat masaya ka ngayon dahil nangyari na ang kagustuhan mo."

Parang sinaksak ng paulit- ulit ang puso ko sa sinabi ni dad.
Sabagay I can blame myself too much..
Maybe because of my rudeness kaya ginawa ni Mansour ito..ang sakit...

"But dad...noon yun,at iba na ngayon..."

I murmured na halos Hindi lumabas ang boses ko..

"C'mon princess.. Hayaan mo muna si Mansour na ayusin ang buhay niya. Ang dapat mong gawin sa ngayon ay mag focus sa sarili mo,dahil kung sakaling darating ang panahon na babalik si Mansour ay haharapin mo siya ng isang disenteng Clarina Fuentes at Hindi ang iniwan niyang pasaway na Clarina."

Napailing ako sa tinuran ni dad mukhang Malabo mangyayari iyon..

"You know dad...hindi na ako umaasang babalik pa siya sa kabila ng lahat ng ginawa ko sa kanya...

Its too late para pagsisihan ko ang lahat... I wanna beg an apology to him pero hindi na kami nagkaroon ng pagkakataong magkausap, bago man lang siya umalis..."

"Wag kang mag-isip ng ganyan princess... Hindi  pa katapusan ng mundo para Hindi na kayo magkaroon ng pagkakataon.."

"Sana nga dad..."

How i wish na magkakatotoo yan dad...

I wipe my tears and go to my car,kailangan Kong magpalamig para marelax naman ang puso at utak Kong nag aalburuto.

Don't forget to tap the star button to vote!! My beloved readers....

T.Y.S.M. poh.....