a wszystko przez te włosy I drarry

viii-

ktoś to czyta? 🥑

- Więc, Malfoy - rzucił Harry. - Widziałeś ostatnio jakieś dobre filmy?

- Filmy? - spytał Malfoy, podnosząc wzrok. Harry powtórzył sobie, żeby nie rozpraszać się niesamowitą głębią jego srebrnych tęczówek.

- Twoje oczy są takie srebrne - powiedział. - To znaczy, lubisz teatr?

Malfoy przymknął powieki.

- Potter, o co ci chodzi?

- Wydaje mi się, że powinniśmy się lepiej poznać, skoro najwyraźniej jesteśmy już zupełnie innymi ludźmi niż w szkole - odparł Harry, cytując słowo w słowo Hermionę.

- Jasne... - Malfoy urwał. - No dobra. Jaki jest twój ulubiony kolor?

- Srebrny - odpowiedział natychmiast Harry. - To znaczy czerwony.

- Jesteś wyjątkowo dziwny, Potter.

🍆🥑🍆

- To prawie jakby powiedzieć, że jesteś wyjątkowy - pocieszał go później Ron.

- Ron, to wcale nie jest tak.

- Powiedziałem prawie.

- Już nigdy nie dotknę jego włosów, prawda? - westchnął Harry, kuląc ramiona i wbijając smutny wzrok w sufit.

- Harry? - spytał Ron.

- Co?

- Masz zamiar cały dzień dąsać się w moim biurze?

- Pewnie tak - odparł Harry, po raz kolejny wzdychając dramatycznie.

- W takim razie nie mam wyjścia - rzucił Weasley i wyszedł.

- Ron? - zawołał za nim Harry.

- Malfoy - usłyszał Harry. Podskoczył zaalarmowany i wybiegł z pokoju. Ron stał obok biurka Draco ze skrzyżowanymi ramionami, starając się wyglądać groźnie.

- Tak, Weasley?

- Harry chce dotknąć twoich włosów.

- Co?

Harry zarumienił się wściekle i dał nura za framugę.

- Ma bzika na punkcie twoich włosów. I chce ich dotknąć. Och, no wiesz, więcej niż jeden raz. Na zasadzie związku czy czegoś takiego.

- Weasley, wiem, że jesteś żonaty, ale nie sądzę, abyś pojmował, na czym polega związek.

- Och, na miłość boską. Czy Harry może dotknąć twoich włosów?

Malfoy zamrugał ze zdziwienia.

- Cóż... czemu nie.

Harry wybiegł radośnie z gabinetu Rona, który poklepał Malfoya przyjacielsko po plecach.

- I całe szczęście. Teraz może w końcu przestanie przesiadywać w moim pokoju.