a wszystko przez te włosy I drarry

-xxiii-

Następnego dnia Harry wcielił w życie swój plan. Kiedy Draco pojawił się w pracy, jego biurko, krzesło, a nawet kwiatek w doniczce pokryte były samoprzylepnymi karteczkami z napisami:

Kocham Twój uśmiech.
Kocham, że bezgłośnie płuczesz gardło, bo nie chcesz zabrzmieć nieelegancko.
Kocham, że przygryzasz końcówki piór, mimo że zawsze potem się nimi krztusisz.
Kocham to, że ze względu na mnie jesteś miły dla Rona.
Kocham cię za to, że dałeś mi figowca na naszą miesięczną rocznicę.
Kocham cię za to, że jesteś jedyną znaną mi osobą, która jest tak mądra jak Hermiona.
Kocham cię za to, że nigdy nie przyznasz się do tego, że chrapiesz.
Kocham to, że uwielbiasz mugolską piłkę nożną.
Kocham sposób, w jaki unosisz jedną brew, kiedy uważasz, że zachowuję się głupio, czyli przez cały czas.
Kocham, jak wyglądasz, kiedy śpisz.
Kocham, jak wyglądasz, kiedy się budzisz.
Kocham Cię.

- Harry! - krzyknął Draco, zbierając karteczki. Harry skradał się bojaźliwie w kierunku jego gabinetu. Czy Draco był wściekły? Ron obiecał, że tego rodzaju „gesty" zawsze działają. - Harry Potterze, jesteś najbardziej nieznośną osobą, jaką kiedykolwiek spotkałem - ogłosił Draco. Harry skrzywił się. - Ale to wynagradza mi wszystko w zupełności, a nawet jeszcze bardziej.

Draco przyciągnął go do pocałunku i Harry wczepił się w niego, zdziwiony ulgą, jaką odczuwał. Nie zdawał sobie sprawy, jak bardzo bał się, że spędzi resztę życia bez Draco.

Oderwał się od niego i spojrzał mu głęboko w oczy.

- A teraz możemy porozmawiać o twoich włosach? - zapytał.

- Będę udawał, że tego nie słyszałem - prychnął Draco, ponownie go całując.